"Samotny banan" to książka o niemarnowaniu jedzenia. Szczególnie na czasie teraz, w okresie świątecznym, kiedy kupujemy na zapas na święta, biegamy, gotujemy, pieczemy, smażymy.... a potem się okazuje, że tego nie da się przejeść i ostatecznie jedzenie ląduje w koszu. Na skalę kraju są to pewnie setki ton jedzenia, oraz wyrzucone w błoto nasze pieniądze.

Wracając do banana - nikt go nie chce, bo ma brązowe plamki na skórce. Są one oznaką tego, że jest dojrzały, bogaty w antyoksydanty i fitozwiązki. Podczas dojrzewania zmagazynowana w nim skrobia przekształca się w sacharozę, co sprawia, że banany są bardziej słodkie - przez to też są łatwiej trawione. Niech żyje banan!

"Samotny banan" to książka o niemarnowaniu jedzenia. Szczególnie na czasie teraz, w okresie świątecznym, kiedy kupujemy na zapas na święta, biegamy, gotujemy, pieczemy, smażymy.... a potem się okazuje, że tego nie da się przejeść i ostatecznie jedzenie ląduje w koszu. Na skalę kraju są to pewnie setki ton jedzenia, oraz wyrzucone w błoto nasze pieniądze.

Wracając do banana...

Prosty tekst, zgodnie z wymaganiami poziomu 1. Bardzo wartościowy przekaz

Prosty tekst, zgodnie z wymaganiami poziomu 1. Bardzo wartościowy przekaz

Ładnie zilustrowana książka o niemarnowaniu jedzenia i bardziej odpowiedzialnym podejściu do korzystania z zasobów Ziemi. Nie wszystkie elementy treści wydały mi się spójne, ale warto sięgnąć po tę książkę. U trochę starszych dzieci może być fajnym punktem wyjścia do rozmowy o świadomym podejściu do zużywania zasobów naszej planety.

Ładnie zilustrowana książka o niemarnowaniu jedzenia i bardziej odpowiedzialnym podejściu do korzystania z zasobów Ziemi. Nie wszystkie elementy treści wydały mi się spójne, ale warto sięgnąć po tę książkę. U trochę starszych dzieci może być fajnym punktem wyjścia do rozmowy o świadomym podejściu do zużywania zasobów naszej planety.

"Samotny banan" to krótka opowieść o owocu, którego nikt na straganie nie chce kupić, ponieważ nie wygląda doskonale. Jego skórkę pokrywają brązowe plamy i każdy kręci nosem na jego widok. Toteż banan trafia do pudełka, a przecież ktoś mógłby go jeszcze zjeść. Jak się pewnie domyślacie książka ukazuje jak łatwo pozbywamy się rzeczy, które nie cieszą naszego oka. Jeśli coś jest brzydkie, łatwiej się tego pozbyć niż wykorzystać.

Osobiście nie znoszę marnowania jedzenia. Trafia mnie grom z jasnego nieba, kiedy coś zapomniane zepsuje się w lodówce i muszę się tego pozbyć. By uspokoić odrobinę sumienie i starać się prowadzić dom eko, mamy na swoim podwórku kompostownik. Tam trafiają niedobitki i odpadki. Mimo to, każdy produkt próbuję wykorzystać na sto procent i jest to jedna z podstawowych zasad, które wpajam mojemu malcowi. Książki typu "Samotny banan" mocno pomagają mi w tej edukacji. Toteż polecam ten tytuł wszystkim eko rodzicom.

"Samotny banan" to krótka opowieść o owocu, którego nikt na straganie nie chce kupić, ponieważ nie wygląda doskonale. Jego skórkę pokrywają brązowe plamy i każdy kręci nosem na jego widok. Toteż banan trafia do pudełka, a przecież ktoś mógłby go jeszcze zjeść. Jak się pewnie domyślacie książka ukazuje jak łatwo pozbywamy się rzeczy, które nie cieszą naszego oka. Jeśli coś...