Nie zapoznawałam się ani z alternatywnymi zakończeniami, ani w ogóle z platformą martyna.tv, dlatego też oceniam wyłącznie treść książki. Było to moje pierwsze podejście do J. L. Wiśniewskiego i na jakiś czas przynajmniej – ostatnie.
I mówiąc szczerze największa zaleta tej książki to jej mała objętość, zaledwie 110 stron pokrytych dużą czcionką. Problemem „Martyny” jest to, że w miarę czytania wzrasta ilość banałów, a maleje ilość sensownych zdań na stronę. (W moim rankingu zdań no-nie-jak-można-napisać-coś-tak-głupiego! przoduje „Nasze szczęście było jak dżem w kiepskim pączku… prawie go nie ma.” No proszę. Poważnie?)
Początek jest nawet niezły – mamy jakieś ciekawe (wydawałoby się) postaci, jakieś interesujące wydarzenie stanowiące punkt wyjścia całej historii. Ale potem już tylko banał, banały, banały. Bohaterowie stają się płascy i miałcy, wydarzenia powielają bajkowe schematy rodem z taniego romansu, a język jest coraz bardziej nieporadny i patetyczno-metaforyczny. Nie da się chyba przeczytać całej tej książki bez przynajmniej 2-3 zniesmaczonych skrzywień.
Jednak można też dostrzec coś dobrego, mianowicie całkiem udanie nakreślono więzi między postaciami. Mogę sobie ich wyobrazić siedzących z gorącą herbatą w dłoniach czy na zimowym spacerze. Niestety, to za mało, żeby uznać całą książkę za udaną.
Pomysł zaproszenia amatorów do współpracy jest ciekawy, ale efekt tego przedsięwzięcia to naprawdę żaden cymes. I zdaje się, że to jednak sam J. L. Wiśniewski, doświadczony już przecież pisarz, napisał najbardziej rozczarowujące fragmenty, więc nie ma dla „Martyny” usprawiedliwienia.
Ach, no i jeszcze jedno – Magda jest jedną z najbardziej działających mi na nerwy postaci, z jakimi się ostatnio zetknęłam. Może łatwiej by się mi czytało, gdyby mnie ta głupia dziewucha tak nie irytowała.

Nie zapoznawałam się ani z alternatywnymi zakończeniami, ani w ogóle z platformą martyna.tv, dlatego też oceniam wyłącznie treść książki. Było to moje pierwsze podejście do J. L. Wiśniewskiego i na jakiś czas przynajmniej – ostatnie.
I mówiąc szczerze największa zaleta tej książki to jej mała objętość, zaledwie 110 stron pokrytych dużą czcionką. Problemem „Martyny” jest to,...