Czas na Opus Magnum Habermasa. Działanie komunikacyjne, miało być tak pięknie a wyszło jak zawsze. Podobnie jak u Lenina pora na nową epokę, metodę współistnienia, inną od dotychczasowego pojmowania świata na sposób dziejowy.
Habermas proponuje DYSKURS, także on rozumie go trochę inaczej niż inni XX wieczni myśliciele. Dyskurs ma miejsce gdy zaprowadzimy wpierw idealną sytuację komunikacyjną. I tu zaczyna się mamrot.
Jeśli ja i Ty czytelniku spotykamy się, to aby znaleźć porozumienie, przychodzimy bez żadnych swoich przekonań, prawd, wierzeń. Prawdy obiektywnej nie ma, bowiem jeśli ja dam Ci czytelniku po buzi to w drodze DYSKURSU i ważności argumentów ustalimy, kto w istocie komu po buzi dał.
Dyskurs to słowo klucz, po Habermasowsku tak hołubiony przez współczesnych polityków Europy ma unifikować, łagodzić radykalne opinie, tolerować lub głosu odbierać. Dyskurs to najwyższa forma współegzystencji, ma jednak cechy absolutne, zwodnicze, a w rękach politycznych hochsztaplerów jest niczym innym jak totalitarną nowomową.
Jak to się stało, że wśród tylu świetnych koncepcji Habermasa to nie te dotyczące kondycji ludzkiej wiodą prym, lecz właśnie społeczno inżynieryjne.

Czas na Opus Magnum Habermasa. Działanie komunikacyjne, miało być tak pięknie a wyszło jak zawsze. Podobnie jak u Lenina pora na nową epokę, metodę współistnienia, inną od dotychczasowego pojmowania świata na sposób dziejowy.
Habermas proponuje DYSKURS, także on rozumie go trochę inaczej niż inni XX wieczni myśliciele. Dyskurs ma miejsce gdy zaprowadzimy wpierw idealną...