Dolly czerpie z życia garściami. To napisane w lekkim i dowcipny stylu zapiski i wspomnienia młodej kobiety. Jej rozważania dotyczą dorastania i kobiecości, poświęcone są też relacjom z przyjaciółkami i z mężczyznami. Dowcipnie połączone zapraszają do identyfikacji i refleksji nad dorastaniem i własnym życiem. To przyjemna lektura, która zdecydowanie zapewni rozrywkę.

Dolly czerpie z życia garściami. To napisane w lekkim i dowcipny stylu zapiski i wspomnienia młodej kobiety. Jej rozważania dotyczą dorastania i kobiecości, poświęcone są też relacjom z przyjaciółkami i z mężczyznami. Dowcipnie połączone zapraszają do identyfikacji i refleksji nad dorastaniem i własnym życiem. To przyjemna lektura, która zdecydowanie zapewni rozrywkę.

Od początku bardzo mnie wciągnęła. Dużo podobnych myśli miałam na podobnym etapie życia co autorka - wszystko ma być anegdotą, robić wiele dla samej fabuły! Niespodziewanie ta książka się skończyła. Po tych wszystkich intymnych szczegółach z życia autorki opuszcza nas bez jakiegoś sensownego wytłumaczenia i to mi obniżyło notę jaką przyznaję tej pozycji. Mimo wszystko czytanie tego to była dobra rozrywka.

Od początku bardzo mnie wciągnęła. Dużo podobnych myśli miałam na podobnym etapie życia co autorka - wszystko ma być anegdotą, robić wiele dla samej fabuły! Niespodziewanie ta książka się skończyła. Po tych wszystkich intymnych szczegółach z życia autorki opuszcza nas bez jakiegoś sensownego wytłumaczenia i to mi obniżyło notę jaką przyznaję tej pozycji. Mimo wszystko...

Wszystko, co wiem o miłości od Dolly Alderton to zbiór świetnych esejów, które prowadzą czytelnika przez meandry burzliwego okresu wkraczania w dorosłość samej autorki. Dolly dzieli się wspomnieniami i spostrzeżeniami o swoich pierwszych miłościach, siostrzeństwie i relacjach między kobietami, nowo zdobytych doświadczeniach, postrzeganiu własnego ciała, patriarchacie i uzależnieniach, a przede wszystkim – o poniesionych porażkach w każdej z tych sfer jej życia. Jak się jednak okazuje, wyszła po tym wszystkim na ludzi.

W żadnym stopniu nie jest to poradnik o tym, jak przeżyć lata wczesnej dorosłości. Jest to raczej forma zapewnienia o uniwersalizmie doświadczanych wydarzeń i przeżywanych uczuć każdego z nas. Dlatego też warto sięgnąć po ten tytuł – chociażby tylko jako rozrywkę, ale również w momentach przytłoczenia obowiązkami czy niepewności dotyczących wyboru ścieżki życiowej; Dolly zapewnia, że wszystko pójdzie po naszej myśli. Na szczególną uwagę zasługuje kompleksowe opisanie przyjaźni między kobietami, a także wielu trudności z nich wynikających. Najbardziej zapadła mi w pamięci sytuacja, kiedy autorka w żartobliwy sposób opisuje chwilę, w której uświadamia sobie, że jest skazana na dzielenie się własną przyjaciółką z innym mężczyzną, który miał czelność ożenić się akurat z najbliższą jej osobą!

To moje pierwsze spotkanie z piórem Dolly i musze przyznać, że absolutnie uwielbiam jej sposób artykułowania złożonych uczuć człowieka oraz lekkość pisania połączoną z niesamowitym humorem i ironią. Koniecznie sięgnijcie po tę pozycję, nawet jeśli pierwsze lata wczesnej dorosłości już za Wami.

ig @ bavureads

Wszystko, co wiem o miłości od Dolly Alderton to zbiór świetnych esejów, które prowadzą czytelnika przez meandry burzliwego okresu wkraczania w dorosłość samej autorki. Dolly dzieli się wspomnieniami i spostrzeżeniami o swoich pierwszych miłościach, siostrzeństwie i relacjach między kobietami, nowo zdobytych doświadczeniach, postrzeganiu własnego ciała, patriarchacie i...

No nie mogłam, po prostu nie mogłam zmęczyć tej książki.

Przeczytałam ponad połowę (naprawdę chciałam dać jej szansę - w końcu publika za granicą jest tą książką zachwycona) i nie ma w niej nic, co by mnie przy niej utrzymało. Może jakbym była jak Dolly, to by ta książka do mnie przemówiła. Ale nie jestem i nigdy nie aspirowałam, by taka być, więc całość mi się czytała jak zapiski nastolatki/młodej kobiety, która czerpie z życia garściami wręcz do chorego stopnia.

Myślicie, że przesadzam? Pierwszy kontakt z alkoholem Dolly miała w wieku 10 lat (!!!),a życie seksualne (pod płaszczykiem odkrywania siebie i seks-pozytywności) pełne jest niezdrowych zachowań, takich jak chodzenie do łóżka w takim stanie upojenia, że następnego dnia nie wiedziała, co, gdzie i jak. O ile cenię sobie eksplorację własnej seksualności, to nie tak powinna ona wyglądać.

Samą bohaterkę też mi było ciężko polubić. Tak szczerze mówiąc zastanawiałam się, jak przyjaciółki i współpracownicy z nią wytrzymują. Bo ja z nią całej książki wytrzymać nie mogłam.

Dobrze, że czytałam ją na legimi, to chociaż pieniędzy, przestrzeni i papieru na fizyczną kopię nie szkoda...

No nie mogłam, po prostu nie mogłam zmęczyć tej książki.

Przeczytałam ponad połowę (naprawdę chciałam dać jej szansę - w końcu publika za granicą jest tą książką zachwycona) i nie ma w niej nic, co by mnie przy niej utrzymało. Może jakbym była jak Dolly, to by ta książka do mnie przemówiła. Ale nie jestem i nigdy nie aspirowałam, by taka być, więc całość mi się czytała...

Biorąc pod uwagę popularność i zachwyt nad tą książką w SM spodziewałam się czegoś niesamowitego i wciągającego.
Gdyby nie skazanie na długą podróż pociągiem, nie sądzę, aby udało mi się ją przeczytać.

Biorąc pod uwagę popularność i zachwyt nad tą książką w SM spodziewałam się czegoś niesamowitego i wciągającego.
Gdyby nie skazanie na długą podróż pociągiem, nie sądzę, aby udało mi się ją przeczytać.

Nie miałam żadnych oczekiwań wobec tej książki, a zostawiła mnie z nowymi przemyśleniami na temat mojego życia między 20 a 30 rokiem życia. Cieszę się, że rozważania autorki wokół dorastania i kobiecości, które początkowo poświęcone były relacjom z mężczyznami, w ostatnich rozdziałach skupiły się na przyjacielskich relacjach z kobietami. Ważna lekcja miłości ujęta w prostych słowach.

Nie miałam żadnych oczekiwań wobec tej książki, a zostawiła mnie z nowymi przemyśleniami na temat mojego życia między 20 a 30 rokiem życia. Cieszę się, że rozważania autorki wokół dorastania i kobiecości, które początkowo poświęcone były relacjom z mężczyznami, w ostatnich rozdziałach skupiły się na przyjacielskich relacjach z kobietami. Ważna lekcja miłości ujęta w...

Słyszałam, że jest to książka dla kobiet miedzy 20 a 30 rokiem życia. Myślę, że jest to książka także dla kobiet z pokolenia millenialsów. Faktycznie wtedy będzie można lepiej zrozumieć bohaterkę i autorkę w jednym.
Książka pokazuje trudy wchodzenia w dorosłość i kształtowania swojego ja. Nie miałam wrażenia, że autorka pod koniec książki staje się dojrzałą świadomą siebie kobietą, ale zapewne zdobywa doświadczenia i pewne życiowe mądrości. Książka jest mimo momentami ciężkich tematów jak żałoba, miłość, narkotyki, miła i wesoła. Można się pośmiać, wzruszyć i dowiedzieć kilku ciekawych rzeczy o psychice młodej kobiety.

Słyszałam, że jest to książka dla kobiet miedzy 20 a 30 rokiem życia. Myślę, że jest to książka także dla kobiet z pokolenia millenialsów. Faktycznie wtedy będzie można lepiej zrozumieć bohaterkę i autorkę w jednym.
Książka pokazuje trudy wchodzenia w dorosłość i kształtowania swojego ja. Nie miałam wrażenia, że autorka pod koniec książki staje się dojrzałą świadomą siebie...

Częściowo to była fajna książka, im bliżej końca tym więcej prawd życiowych można było z niej wyciągnąć. Odniosłam wrażenie, że treść książki miała być przebojowa lub w jakiś sposób pozwolić czytelnicze utożsamić się z autorką, co w pewnym sensie się udało. Duży minus za chaotyczne prowadzenie historii, momentami gubiłam kontekst kolejnych opowiadań.

Częściowo to była fajna książka, im bliżej końca tym więcej prawd życiowych można było z niej wyciągnąć. Odniosłam wrażenie, że treść książki miała być przebojowa lub w jakiś sposób pozwolić czytelnicze utożsamić się z autorką, co w pewnym sensie się udało. Duży minus za chaotyczne prowadzenie historii, momentami gubiłam kontekst kolejnych opowiadań.

Poczułam się zaopiekowana i zrozumiana, pomimo że moje doświadczenia w zasadzie wcale nie pokrywają się z doświadczeniami autorki. A jednak! W jakiś sposob wzruszyła mnie ta droga kobiety odnajdujących siebie. Pocieszyła tez tym, ze mam czas. Autorka w wieku 30 lat dalej nie wie wszystkiego - nie musi. Historia Dolly pozwala mi zrzucić ze swoich barków pewien ciężar oczekiwań, a jednocześnie zaczęłam myśleć nad terapią. Poczułam, że każdy może przezyc lata 20 swojego życia w zupełnie inny sposob, żaden nie będzie właściwy ani błędny. Będzie po prostu inny.

Poczułam się zaopiekowana i zrozumiana, pomimo że moje doświadczenia w zasadzie wcale nie pokrywają się z doświadczeniami autorki. A jednak! W jakiś sposob wzruszyła mnie ta droga kobiety odnajdujących siebie. Pocieszyła tez tym, ze mam czas. Autorka w wieku 30 lat dalej nie wie wszystkiego - nie musi. Historia Dolly pozwala mi zrzucić ze swoich barków pewien ciężar...

Autobiograficzna książka Dolly Alderton, to świetna opowieść o drodze ku dorosłości,
burzliwej, ale prowadzącej do szczęśliwego życia.

Jest napisana w raczej lekkim, dowcipnym stylu, ale potrafi z zaskoczenia przejść w poważniejsze tony. Jednak cały czas czujemy, że czytamy tą samą książkę, zabawne fragmenty niosą w sobie lekcje, a te smutne, pozytywne przesłanie. Przy tym wszystkim autorka nie moralizuje, przyznaje się do swoich błędów, z pełną świadomością że każdy był potrzebny, aby mogła dojrzeć, stać się osobą, którą rozumie i akceptuje. Nawet jeśli w pewnym momencie mogło jej przeszkadzać, że gdy wszyscy wokół żyli swoimi małżeństwami i dziećmi, ona żyła romansami i imprezami, to ten czas dał jej przeżycia, które przekłuła w tą niezwykle dojrzałą opowieść, o napisanie której ciężko byłoby osądzić dziewczynę z jej początków.

To książka pokrzepiająca, pełna serca, miłości do bliskich i samego siebie.

Autobiograficzna książka Dolly Alderton, to świetna opowieść o drodze ku dorosłości,
burzliwej, ale prowadzącej do szczęśliwego życia.

Jest napisana w raczej lekkim, dowcipnym stylu, ale potrafi z zaskoczenia przejść w poważniejsze tony. Jednak cały czas czujemy, że czytamy tą samą książkę, zabawne fragmenty niosą w sobie lekcje, a te smutne, pozytywne przesłanie. Przy...