Ciekawa książka, przykłady użycia sztucznej inteligencji i wyjaśnienie jej działania.

Ciekawa książka, przykłady użycia sztucznej inteligencji i wyjaśnienie jej działania.

Tytuł książki należy, moim zdaniem, rozumieć "informatycznie", a więc, że jest to opowieść o tym, czy i w jakim stopniu za pomocą kodu komputerowego można stworzyć coś kreatywnego.
Autor - matematyk-naukowiec, erudyta, podaje szereg przykładów z ostatniej dekady, jak to programiści stworzyli kod, który potrafi wykreować, w oparciu o uczenie maszynowe, produkty kultury, a następnie dokonywana jest analiza, na ile są one odróżnialne od wytworów ludzkiego geniuszu.
Elokwencja autora sprawia, że książkę czyta się z przyjemnością, a czasem z niepokojem, czy wręcz przerażeniem - widząc, jak wiele już potrafi AI.
A jakby mimochodem otrzymujemy również zdania w stylu:" czy nasza wola nie jest złudzeniem, które po prostu maskuje złożoność wewnętrznych procesów algorytmicznych."
Należy mieć jednak świadomość, że w niektórych fragmentach autor posługuje się matematyką do zobrazowania pewnych pojęć i może być to niestrawne dla humanistów - ale sądzę, że bez straty dla ogólnego odbioru fragmenty te takie osoby mogą po prostu pominąć.
Podsumowując - lektura obowiązkowa dla każdego, kto chce wiedzieć na jakim świecie przyszło nam żyć.

Tytuł książki należy, moim zdaniem, rozumieć "informatycznie", a więc, że jest to opowieść o tym, czy i w jakim stopniu za pomocą kodu komputerowego można stworzyć coś kreatywnego.
Autor - matematyk-naukowiec, erudyta, podaje szereg przykładów z ostatniej dekady, jak to programiści stworzyli kod, który potrafi wykreować, w oparciu o uczenie maszynowe, produkty kultury, a...

Mimo, że interesuję się tematyką AI i jej wykorzystaniem w sztuce, dowiedziałem się z książki wielu nowych, ciekawych rzeczy. Jest kilka słabszych fragmentów (mam tu na myśli przede wszystkim pewne logiczne niespójności, o które nie podejrzewałbym matematyka),ale całość robi pozytywne wrażenie.

Mimo, że interesuję się tematyką AI i jej wykorzystaniem w sztuce, dowiedziałem się z książki wielu nowych, ciekawych rzeczy. Jest kilka słabszych fragmentów (mam tu na myśli przede wszystkim pewne logiczne niespójności, o które nie podejrzewałbym matematyka),ale całość robi pozytywne wrażenie.

Esencja kodu Sztucznej Inteligencji opisana z poziomu matematycznego, aniżeli narzędzi językowych.
Tytuł zdecydowanie dla zainteresowanych zagadnienia SI z akademickiego punktu widzenia, Dużo wyrażeń matematycznych, w tym całek, wykresów czy zagadnień logicznych.

Esencja kodu Sztucznej Inteligencji opisana z poziomu matematycznego, aniżeli narzędzi językowych.
Tytuł zdecydowanie dla zainteresowanych zagadnienia SI z akademickiego punktu widzenia, Dużo wyrażeń matematycznych, w tym całek, wykresów czy zagadnień logicznych.

Z punktu widzenia osoby, która od jakiegoś czasu, swoją energię i czas poświęca na tworzenie rzeczy, byłem bardzo ciekaw tematów, które autor z tyłu książki obiecał się podjąć w Kodzie kreatywności.

Nie jest to jednak miejsce w którym chciałbym, a może nawet nie powinienem podejmować dywagacji na temat sztuki, kreatywności ani udziału, jaki w tym wszystkim ma sztuczna inteligencja (jeśli ktoś chce sobie o tym na spokojnie porozmawiać - napisz do mnie, chętnie wymienię zdania z kimś zainteresowanym).

Chciałbym natomiast w tym miejscu podjąć redukcjonistyczną postawę i wymienić składowe książki które moim zdaniem czynią z niej lekturę wartą przeczytania:

- Przyjemny język, książkę czyta się szybko i zrozumiale

- Owa zrozumiałość wynika również z imponującej umiejętności Sautoya, do przekazywania wiedzy - co zupełnie nie dziwi, ponieważ w książce zauważa, że matematyka jest sztuką opowieści (sam jest wybitnym matematykiem)

- Dużo linków/ odnośników/ nazwisk które autor wymienia, aby sprawdzić sobie we własnym zakresie (poznałem kilka naprawdę ciekawych nazwisk ze świata sztuki)

- Aktualność opisywanych doświadczeń (książka wydana w 2019r.)

- Duża różnorodność twórcza, na której przykładach Sautoy opiera swoje historie (między innymi muzyka, malarstwo, literatura, matematyka, gry)

- Podział na dość krótkie podrozdziały, co pozwala podzielić "porcje" czytania na takie które trwają nawet kilka minut - więc możemy książkę czytać gdziekolwiek i nie gubić wątku, wracając do niej za jakiś czas (co czasem jest wadą, ponieważ ciekawe tematy sprawiają często wrażenie niewyczerpanych, ale nic w tym dziwnego - szersze rozwinięcie tematu, wymagałoby napisania książki zdecydowanie grubszej)

Podsumowując, jeśli jesteś osobą, która w jakikolwiek sposób tworzy albo interesuje się szeroko rozumianą twórczością to ta książka na pewno nie będzie marnotrawstwem twojego czasu :)

Z punktu widzenia osoby, która od jakiegoś czasu, swoją energię i czas poświęca na tworzenie rzeczy, byłem bardzo ciekaw tematów, które autor z tyłu książki obiecał się podjąć w Kodzie kreatywności.

Nie jest to jednak miejsce w którym chciałbym, a może nawet nie powinienem podejmować dywagacji na temat sztuki, kreatywności ani udziału, jaki w tym wszystkim ma sztuczna...

Czy w przypadku AI(*) można mówić o kreatywności?
Czy AI może odebrać zajęcie matematykom?
Czy AI może tworzyć chorały w stylu Bacha, takie dla nas nieodróżnialne od oryginalnych?
Czemu AI łatwiej pisać wiersze niż powieści?
W jaki sposób AI może pomóc w ustaleniu autorstwa obrazu?

Marcus du Sautoy napisał książkę „Kod kreatywności. Sztuka i innowacja w epoce sztucznej inteligencji” chyba pod wpływem emocji. Z jej lektury jasno widać, że boi się, iż podstawowe zadania matematyków (czyli ludzi, takich jak on) związane z dowodzeniem twierdzeń, mogą być w niedalekiej przyszłości realizowane skutecznie przez algorytmy. W tekście postanowił więc prześledzić możliwości AI na polach ludzkiej aktywności, które uchodzą za twórcze, czyli w obszarze sztuki i oczywiście samej matematyki. Czy jest się czego bać? A może jest to dla nas nadzieja na ciekawe wpisanie się AI w ludzkie potrzeby emocjonalnego obcowania z wytworami kreatywności, które przecież nie muszą być tylko ludzkiego pochodzenia?

"Kod kreatywności" obfituje w treści, które rzadko się spotyka w jednej książce, a które mogą zafascynować jednocześnie 'humanistów' jak i 'ścisłowców'. Matematyk bardzo pięknie opisuje zarówno problem ludzkich granic poznania matematycznego (str. 195-204),ale i ciekawostki muzyczne czy malarskie. Nie ma w tym oczywiście eksperckiego pogłębionego znawstwa (szczególnie w analizach wytworów kultury),choć de Sautoy amatorsko sam wykonuje muzykę poważną. Jednak już bardzo sprawnie porusza się chociażby w algorytmizacji współczesnego rynku muzyki popularnej czy eksperymentalnym 'malarstwie zdigitalizowanym'. Esencjonalnie przybliża na przykład problem percepcji muzyki i istotę jej wartości - czy ona wynika z emocji włożonych w utwór przez autora, czy raczej finalna wartość jest pochodną emocji odbiorcy (str. 223-224)? To jest o tyle ważne, że daje się już komponować dzięki AI utwory, których barwa tonalna zależy od monitorowanego na bieżąco stanu emocjonalnego odbiorcy (str. 249).

Obraz, który kreśli du Sautoy jest optymistyczny, choć wymaga od ludzi odwagi w stawianiu wyzwań 'elektronicznym mózgom' i dalekowzroczności w ich projektowaniu. Z lektury książki wynika, że po części nie jesteśmy zagrożeni wyparciem przez AI, szczególnie tam, gdzie liczy się dla nas opowieść - taki potrzebny ludziom rozbudowany dyskurs o emocjach. Stąd chyba w sedno trafia wypowiedź Henriego Poiancarégo, przytoczona na tronie 267:

"Tworzenie polega na nieczynieniu bezużytecznych kombinacji. Tworzenie to wgląd, wybór [...]. Jałowe kombinacje nawet nie prezentują się umysłowi twórcy."

To jest w przekonaniu du Sauytoya wciąż istota przewagi ludzi nad AI. Choć zagrożenie jest duże, skoro przegrywamy z nią w grę Go (mającą ponad googol razy więcej możliwości ustawień na planszy, niż szachy),czy potrafi urzec ekspertów od malarstwa czy muzyki dziełami swej 'sztucznej sztuki'. Co gorsza (a może wręcz przeciwnie),sporo przykładów jej osiągnięć może zdumiewać swą niemal niemożliwością, jak grupa robotów wspólnie uzgadniających nazewnictwo dla ułożenia własnych podzespołów - wymyśliły własne języki opisu i dogadały się poprzez ich ujednolicenie (str. 296-297)!

Książka nie jest technicznie zaawansowana, bo du Sautoy realizuje nią plan objętej po Dawkinsie katedry, by komunikować publicznie o nauce. W każdej tematycznej części powołuje się matematyk na prace nad sztuczną inteligencją konkretnych zespołów naukowo-inżynieryjnych. Przez to tekst staje się kopalnią bardzo trafnie podanych problemów relacji człowiek-AI, z których cześć nas już oplata, a niektóre właśnie opuszczają laboratoria i jakoś będą nas za chwilę zmieniać. Publikacja nadaje się świetnie dla czytelników początkujących w obszarze wpływu AI na świat, ale też zaciekawi bardziej obeznanych z tymi zagadnieniami. Jako matematyk, du Sautay potrafi ciekawie pokazać spójną narracyjnie istotę współczesnej innowacyjności artystycznej; włącza czytelnika w swoje przemyślenia tak, że ten chętnie podąża tropami proponowanymi na kolejnych stronach.

Polecam - frapujące i momentami kreatywne.

Niemal BARDZO DOBRE - 7.5/10

============
* AI - Artificial Intelligence (sztuczna inteligencja)

Czy w przypadku AI(*) można mówić o kreatywności?
Czy AI może odebrać zajęcie matematykom?
Czy AI może tworzyć chorały w stylu Bacha, takie dla nas nieodróżnialne od oryginalnych?
Czemu AI łatwiej pisać wiersze niż powieści?
W jaki sposób AI może pomóc w ustaleniu autorstwa obrazu?

Marcus du Sautoy napisał książkę „Kod kreatywności. Sztuka i innowacja w epoce sztucznej...