Książka, z którą kontakt w zasadzie można sobie darować. Zresztą podobnie można postąpić z każdą książką, ale jeżeli ktoś już się przełamie, jakoś powalczy ze swoimi słabościami i zasiądzie nad jej 700 stronicami to wyjdzie po tym zwarciu jeśli nie mądrzejszy, to przynajmniej będzie mógł z czystym sumieniem na LC zapisać takiej oto treści opinię.
Książka to ..."plus-minus"... dzieje kultury epoki PRL-u, pisana z perspektywy galicyjsko-krakowskiej, bo autor to osoba wybitnie związana z Krakowem, gdzie znał w zasadzie wszystkich ważne osoby, łącznie z hejnalistami z wieży Kościoła Mariackiego.
W tym wydaniu dzienników o tym nie wspomina, ale w jednej ze swoich książek, dzieli się dosyć ciekawą informacją. Otóż księdzem, który udzielał sakramentu jego córce, był Karol Wojtyła i były to ponoć pierwsze chrzciny w jego kapłańskiej karierze, którą zakończył w Watykanie.
Był autorem scenariuszy do filmów o bardzo odległych od siebie swoją estetyką. Z jednej strony były to genialny "Rękopis znaleziony w Saragossie, z drugiej z kolei trochę dziecinny "Janosik"... i pisze trochę na temat perypetii związanych z ich powstawaniem. Był autorem rwnież scenariusza do filmu "Sanatorium pod klepsydrą".
Ogólnie lektura nie należy do męczących, tym bardziej, że czasami nawet jest możliwość do niewymuszonego uśmiechu. Autor sypie naprawdę ciekawymi przemyśleniami, czy sprytnymi scenkami rodzajowymi. Na przykład:

"Co robi Polak gdy ma ochotę pracować? Kładzie się na tapczanie i czeka aż mu przejdzie".

"Co robi Polak po skończonej robocie? Wyjmuje ręce z kieszeni."

W wolnych chwilach, uczestniczy w próbach krakowskich teatrów. Tutaj w teatrze Teatru Słowackiego, gdzie sztukę reżyseruje Lidia Zamkow, a gra m.in Leszek Herdegen (prywatnie małżeństwo). Młodzieży te nazwiska nic już dzisiaj nie mówią, ale daję gwarancję, że byli nieźli w swoim zawodzie.
Oto relacja Kwiatkowskiego:

"Dziś słyszałem, jak krzyczała na Leszka po próbie ( w roli, zaleca się do Kościałkowskiej, która gra komisarza): Nie trzymaj na niej ręki jak na ewangelii, tylko łap za cyc jak chłop, a ty się opierdalasz jak w kaplicy".

Ale są i lepsze.

Ogólnie książka to może nie kandydat na szkolną lekturę, ale poczytać można.

Książka, z którą kontakt w zasadzie można sobie darować. Zresztą podobnie można postąpić z każdą książką, ale jeżeli ktoś już się przełamie, jakoś powalczy ze swoimi słabościami i zasiądzie nad jej 700 stronicami to wyjdzie po tym zwarciu jeśli nie mądrzejszy, to przynajmniej będzie mógł z czystym sumieniem na LC zapisać takiej oto treści opinię.
Książka to...