Akcja rozgrywa się równolegle do wydarzeń z tomów 34–36 serii Thorgal i opowiada o perypetiach Louve, córki Thorgala, i Aricii, jego żony, w czasie jego nieobecności w rodzinnej osadzie.
Louve, ta bardzo tajemnicza mała dziewczynka, zasługiwała na bliższe przyjrzenie się jej. Jest przecież obok Kriss de Valnor ważną postacią ze świata „Thorgala”, i doczekała się solowej serii.
JAKO DODATEK DO THORGALA POLECAM !

Akcja rozgrywa się równolegle do wydarzeń z tomów 34–36 serii Thorgal i opowiada o perypetiach Louve, córki Thorgala, i Aricii, jego żony, w czasie jego nieobecności w rodzinnej osadzie.
Louve, ta bardzo tajemnicza mała dziewczynka, zasługiwała na bliższe przyjrzenie się jej. Jest przecież obok Kriss de Valnor ważną postacią ze świata „Thorgala”, i doczekała się solowej...

Po druzgocącej klęsce, jaką był "Aniel", pora wziąć chwilę oddechu, odpocząć od głównej serii i zapoznać się wreszcie z pobocznymi. Przyznam, że miałam mieszane uczucia co do ich wypączkowania ("po co mnożyć byty, po co klecić jakieś uniwersum dla piniondza, blebleble"),ale "Raissa" była jak łyk świeżej wody. Louve budzi moją sympatię właściwie odkąd tylko się pojawiła w serii, a tutaj radzi sobie bardzo dzielnie, tak że mogę jej wybaczyć dwa czy trzy teksty typu "chłopacy są gópi". Rysunki Surżenki są bardzo przyjemne, mają swój styl, a jednocześnie trochę przywodzą na myśl dawnego Rosińskiego. Yann potrafi złożyć niezłą opowieść, która zapowiada się znacznie lepiej, niż nawet pierwsze tomy Sente'a. Ciekawe, że i Jolan, i Louve trafiają do podejrzanie potężnego maga/władcy osobnego świata i dostają od niego obietnicę pomocy, tylko że Sente zdaje się nie dostrzegać wszystkich mniej przyjemnych cech stworzonego przez siebie Manthora i radośnie plecie swoją historyjkę o wtajemniczeniu. Znacznie bardziej przekonuje mnie historia Louve, która ulega Azzalepstonowi dopiero pod wpływem silnego lęku o ojca, i nie jest to przedstawione jako słuszna decyzja. Zobaczymy, co będzie dalej. Mam spore nadzieje, bo na razie największą wadą jest imię Azzalepstona.

Po druzgocącej klęsce, jaką był "Aniel", pora wziąć chwilę oddechu, odpocząć od głównej serii i zapoznać się wreszcie z pobocznymi. Przyznam, że miałam mieszane uczucia co do ich wypączkowania ("po co mnożyć byty, po co klecić jakieś uniwersum dla piniondza, blebleble"),ale "Raissa" była jak łyk świeżej wody. Louve budzi moją sympatię właściwie odkąd tylko się pojawiła w...

Najlepszy thorgalowy spin-off!

Najlepszy thorgalowy spin-off!

Zapowiada nam się nowa seria z utrzymaniem starego klimatu.
Akcja głównej serii Thorgala poszła gdzieś nie wiadomo dokąd. Na dodatek ta nowa odmieniona grafika Rosińskiego…
A tutaj mamy wspaniałą kreskę Romana Surżenko i kolory… UWAGA! Tak, Graza (Grażyna Foltyn-Kasprzak) ta sama, która dbała o kolory w starym dobrym Thorgalu.
Co do akcji, to jest to pierwszy zeszyt z dobrze zapowiadającej się przygody Louve, córki Thorgala i Aarici. Przygoda będzie miała kontynuację w kolejnych albumach. A jaka to przygoda. To już przeczytacie w opisie lub sięgając po komiks :-)

Zapowiada nam się nowa seria z utrzymaniem starego klimatu.
Akcja głównej serii Thorgala poszła gdzieś nie wiadomo dokąd. Na dodatek ta nowa odmieniona grafika Rosińskiego…
A tutaj mamy wspaniałą kreskę Romana Surżenko i kolory… UWAGA! Tak, Graza (Grażyna Foltyn-Kasprzak) ta sama, która dbała o kolory w starym dobrym Thorgalu.
Co do akcji, to jest to pierwszy zeszyt z...

Dawno nie było tak dobrego albumu "Thorgala", chociaż tutaj to Louve gra pierwsze skrzypce.

Rysunki również bardzo na plus, przypominają poprzedni styl Rosińskiego. Jestem pod wrażeniem.

Opinia o całym podcyklu:

Było nieźle. Były górki, jak właśnie Raissa, ale i dołki, chociaż nie było albumu bez pozytywów.

Po podcykl Louve nie należy sięgać osobno od głównej serii - odniesień do przeszłych przygód jest wiele, fabuła jest też wyraźnie umiejscowiona w czasie uniwersum. Sama Raissa chronologicznie stoi gdzieś pomiędzy "Bitwą o Asgard" a "Statkiem mieczem".

Będąc po lekturze całości mogę powiedzieć, że autorzy ładnie tu wszystko posplatali. Może wzięli trochę za dużo z dawnych przygód samego Thorgala, ale dołożyli do uniwersum kilka nowych i pasujących cegiełek, co się chwali.

Finalnie pozamykało się to dobrze, we własnym gronie - nic nie wskazuje, by miało się mocniej łączyć z Kriss i właściwym Thorgalem. Tamte dwa się splotą niewątpliwie, ale mniejsza o to.

Akurat podcyklu o Louve nie traktuje jako straty czasu i pieniędzy. Był niezły. Komu polecam? Fanom Thorgala, o ile nie mają nic przeciwko fanfiction, którego autor nagina trochę charaktery bohaterów z oryginału, żeby opowiedzieć fajną historię. Czepialskim jednak ostatecznie nie radzę, szkoda nerwów.

Dawno nie było tak dobrego albumu "Thorgala", chociaż tutaj to Louve gra pierwsze skrzypce.

Rysunki również bardzo na plus, przypominają poprzedni styl Rosińskiego. Jestem pod wrażeniem.

Opinia o całym podcyklu:

Było nieźle. Były górki, jak właśnie Raissa, ale i dołki, chociaż nie było albumu bez pozytywów.

Po podcykl Louve nie należy sięgać osobno od głównej serii -...

fajna (:

fajna (:

Kolejna seria poboczna do cyklu o Thorgalu. Louve, córka Thorgala, pod nieobecność Thorgala (wynikłą z wydarzeń z tomu „Tarcza Thora”) musi pomóc pewnej wilczycy w odzyskaniu władzy w stadzie. Pierwsza część opowieści o wilczycy nie specjalnie mnie zainteresowała, a „gadające” wilki wyszły dla mnie strasznie tandetnie (mogli usunąć dymki i uczynić je niemymi postaciami). Za to całkiem fajnie wypadła bardziej fantastyczna część komiksu i jestem ciekawy konsekwencji tych wydarzeń. Interesujący jest też króciutki wątek Aaricii i tego jak musi sobie radzić samotnie w wiosce wikingów (a biorąc pod uwagę, co Thorgal wyprawia w głównym cyklu, to możliwe są pewne kontrowersyjne wybory). Rysunki Surżenki są bardzo ładne i szczegółowe, ale niestety zdarzyło mu się narysować na jednej stronie dwie różne postacie, które wyglądały identycznie. Ogólnie można przeczytać, ale głównie dla drugiej części komiksu.

Kolejna seria poboczna do cyklu o Thorgalu. Louve, córka Thorgala, pod nieobecność Thorgala (wynikłą z wydarzeń z tomu „Tarcza Thora”) musi pomóc pewnej wilczycy w odzyskaniu władzy w stadzie. Pierwsza część opowieści o wilczycy nie specjalnie mnie zainteresowała, a „gadające” wilki wyszły dla mnie strasznie tandetnie (mogli usunąć dymki i uczynić je niemymi postaciami). Za...

Nie jestem jakimś "komiksowym zapaleńcem", ale zarówno fabuła, jak i kreska bardzo mi się podobały.

Nie jestem jakimś "komiksowym zapaleńcem", ale zarówno fabuła, jak i kreska bardzo mi się podobały.

I przyszła kolej na córeczkę Thorgala, Louve, która rozumie mowę zwierząt. Louve jest niesforną małą łobuzicą wierzącą, że jest przynajmniej tak dobra jak wszyscy chłopcy w wiosce. Nierzadko wpada w kłopoty, ale prawdziwe niebezpieczeństwo czeka ją gdy wmiesza się w sprawy pewnej watahy wilków. Po tym incydencie Louve nie tylko będzie musiała walczyć o życie, ale jeszcze znaleźć drogę do domu.
Historia wciąga i nie tylko ze względu na przygody dziewczynki, ale już przedsmak polaczenia jej historii z głównym nurtem sagi. Wszystko dzieje się gdy Thorgal wyrusz na ratunek Anielowi. Jest to być może chwyt a la maszynka do robienia pieniędzy. Jednak daje obietnice rozbudowanej sagi rodzinnej. Mnie wciągnęło.

I przyszła kolej na córeczkę Thorgala, Louve, która rozumie mowę zwierząt. Louve jest niesforną małą łobuzicą wierzącą, że jest przynajmniej tak dobra jak wszyscy chłopcy w wiosce. Nierzadko wpada w kłopoty, ale prawdziwe niebezpieczeństwo czeka ją gdy wmiesza się w sprawy pewnej watahy wilków. Po tym incydencie Louve nie tylko będzie musiała walczyć o życie, ale jeszcze...

Seria której celem jest przybliżenie najmniej znanej postaci z rodziny Thorgala oraz pozyskanie młodszych czytelników. Fabuła zgrabna, ale nie porywająca. Rysunki niby ładne ( Aaricia wygląda cudownie) ale jakby mniej thorgalowe. Nie grzeje nie ziębi.

Seria której celem jest przybliżenie najmniej znanej postaci z rodziny Thorgala oraz pozyskanie młodszych czytelników. Fabuła zgrabna, ale nie porywająca. Rysunki niby ładne ( Aaricia wygląda cudownie) ale jakby mniej thorgalowe. Nie grzeje nie ziębi.