Zbyt dużo dorosłych zagadnień wciśniętych w jedną bajkę. Z jednej strony opis realiów, z drugiej strony przecież to bajeczka. Rozumiem zamysł, ale chyba każdy rodzic powinien zapoznać się z treścią zanim przeczyta ją swojej pociesze.

Zbyt dużo dorosłych zagadnień wciśniętych w jedną bajkę. Z jednej strony opis realiów, z drugiej strony przecież to bajeczka. Rozumiem zamysł, ale chyba każdy rodzic powinien zapoznać się z treścią zanim przeczyta ją swojej pociesze.

Po lekturze "Kajtkowe Przygody" "Wojtek" był jak śmierdząca padlina z bułgarskiego wysypiska po słodkiej kukiełce z masłem.

Po lekturze "Kajtkowe Przygody" "Wojtek" był jak śmierdząca padlina z bułgarskiego wysypiska po słodkiej kukiełce z masłem.

Wiek: 8+ ale niektóre opisy to chyba 10+. Część stron pominąłem w trakcie czytania. Bocian zaplątany w sznurek uderza głową o pień drzewa; drugiego piorun trzasnął na słupie; potem w trakcie wędrówki mówi, że wolałby umrzeć. Psy rozszarpują bociany. I równoległy wątek o chłopcu niezrównoważonym psychicznie - PO CO TO w książce dla dzieci? Nie przerwałem czytania, bo przez weekend nic innego bym nie załatwił.

Wiek: 8+ ale niektóre opisy to chyba 10+. Część stron pominąłem w trakcie czytania. Bocian zaplątany w sznurek uderza głową o pień drzewa; drugiego piorun trzasnął na słupie; potem w trakcie wędrówki mówi, że wolałby umrzeć. Psy rozszarpują bociany. I równoległy wątek o chłopcu niezrównoważonym psychicznie - PO CO TO w książce dla dzieci? Nie przerwałem czytania, bo przez...

"Wojtek" to książka skierowana przede wszystkim do dzieci. Wojciech Mikołuszko (m.in. przyrodnik i dziennikarz naukowy) w ciekawy sposób przedstawia losy bociana białego, który wyrusza w daleką podróż (pierwszy rozdział nosi tytuł "12 143 km do powrotu"). Jest to przeprawa, podczas której ptak napotyka liczne niebezpieczeństwa (m.in.: kończyna zaplątana w sznurek, skażone pożywienie, groźne zwierzęta, kłusownicy). Oprócz licznych przygód w formie relacji tytułowego Wojtka (bociana),przedstawione są burzliwe, a nawet niebezpieczne wydarzenia toczące się wokół gniazda usytuowanego na lipie rosnącej na posesji siedmioletniego Jacka - chłopca, który pokłada w bocianie i jego powrocie do tegoż gniazda ogromne nadzieje.

Publikacja ta już samym wyglądem wprawia w zachwyt - twarda oprawa, piękne ilustracje, nawet kolor czcionki (powiększony z pewnością z uwagi na młodych czytelników) został użyty w zależności od tego, czy dany fragment przedstawia relację bociana, czy opisuje wydarzenia dotyczące chłopca.

Pisząc o "Wojtku" nie sposób również nie zwrócić uwagi na niezwykle barwne i misternie wykonane ilustracje stworzone przez Małgorzatę Dmitruk. Co w nich takiego wyjątkowego? Chociażby to, że artystka zdecydowała się na zobrazowanie historii bohaterów, wyszywając je, za co z resztą książka została wyróżniona w Konkursie Polskiej Sekcji IBBY w kategorii Grafika (2019 rok). Ja jednak najbardziej doceniam i najwyżej oceniam to, że autor na końcu zdecydował się na wyjaśnienie, co jest prawdą, a co fikcją. W tej części nawiązał do wątków kulturowych, ale także do obserwacji i faktów przyrodniczych, ekologicznych. Zwrócił uwagę na to, że musimy dbać o środowisko naturalne ze względu na bociany, ale i w trosce o naszą przyszłość. Wojciech Mikołuszko poszedł o krok dalej - zdecydował się na zamieszczenie pod ostatnim tekstem odnośników do publikacji naukowych i popularnonaukowych, które stanowią bazę do poszukiwań bardziej szczegółowych informacji na tematy związane z bocianem białym (Ciconia ciconia).

Publikacja o Wojtku i jego przygodach to pozycja obowiązkowa dla mniejszych i większych przyrodników, a szczególnie dla miłośników bocianów. Również nie zawiodą się ci, którzy liczą na ciekawe przygody (także niebezpieczne). Moim zdaniem "Wojtek" to książka niezwykle cenna pod względem edukacyjnym. Widzę w niej potencjał do prowokowania rozmów na temat wychowania, edukacji ekologicznej, kultury i sztuki. Kto wie, może kiedyś znajdzie się w kanonie lektur szkolnych...

"Wojtek" to książka skierowana przede wszystkim do dzieci. Wojciech Mikołuszko (m.in. przyrodnik i dziennikarz naukowy) w ciekawy sposób przedstawia losy bociana białego, który wyrusza w daleką podróż (pierwszy rozdział nosi tytuł "12 143 km do powrotu"). Jest to przeprawa, podczas której ptak napotyka liczne niebezpieczeństwa (m.in.: kończyna zaplątana w sznurek, skażone...

Bardzo ciekawa pozycja łącząca motyw przyrodniczy z akcją i rodzinnymi perypetiami. Równolegle prowadzone są 2 wątki. W pierwszym bohaterem jest bocian i jego podróż z Polski do Afryki. W drugim mały chłopiec, który przeżywa dramat z powodu choroby ojca i uparcie wierzy w dawną słowiańską legendę, iż bocian może uleczyć bliską mu osobę.

Obu bohaterów łączy upór i niezłomność w dążeniu do celu. Walka do końca, skupienie na celu.

Z lektury dowiemy się jak przebiega trasa lotu bocianów, dlaczego omijają Morze Śródziemne, jakie niebezpieczeństwa na nie czyhają, czy mogą liczyć na wsparcie?

Bardzo ciekawa pozycja łącząca motyw przyrodniczy z akcją i rodzinnymi perypetiami. Równolegle prowadzone są 2 wątki. W pierwszym bohaterem jest bocian i jego podróż z Polski do Afryki. W drugim mały chłopiec, który przeżywa dramat z powodu choroby ojca i uparcie wierzy w dawną słowiańską legendę, iż bocian może uleczyć bliską mu osobę.

Obu bohaterów łączy upór i...

Jestem zaskoczona tak niską średnią tej książki. Pierwsze - należy podkreślić kunszt ilustratorski Pani Małgorzaty i technikę ilustracji tej książki - poezja! Szkoda, że obecnie tak mało jest książek, w których ilustracje dopełniają całość. Zazwyczaj można spotkać teraz krzykliwe obrazki z kucykami - ale to jedna strona medalu. Druga, to sama fabuła - czytając książkę w oku kręci się łezka. Jest to książka o nadziei, niezłomnej wierze, że chlebek przyniesiony przez Bociana będzie uzdrawiający, książka o tęsknocie, o dobroci, o radzeniu sobie z trudnościami (...). Z drugiej strony, książka ukazuje również wędrówkę bocianów, gdzie głównym jest tytułowy Wojtek. Pan Wojciech Mikołuszko w wspaniały sposób przemyca do książki świat przyrody, a dodatkowo - na końcu mamy dużo ciekawostek. Więcej takich książek dla dzieci - uczących wrażliwości, pozwalających dostrzegać także świat przyrody. Powinna wejść do kanonu lektur obowiązkowych.

Jestem zaskoczona tak niską średnią tej książki. Pierwsze - należy podkreślić kunszt ilustratorski Pani Małgorzaty i technikę ilustracji tej książki - poezja! Szkoda, że obecnie tak mało jest książek, w których ilustracje dopełniają całość. Zazwyczaj można spotkać teraz krzykliwe obrazki z kucykami - ale to jedna strona medalu. Druga, to sama fabuła - czytając książkę w oku...

Była niesamowicie fajna to była jedna z moich ulubionych książek

Była niesamowicie fajna to była jedna z moich ulubionych książek

Jedna z najgorszych książek, jakie czytałam. Jestem tak zniesmaczona stereotypami, jakimi raczy nas autor, nielogicznymi rozwiązaniami, płaskimi bohaterami, beznadziejną składnia, że mam ochotę wywalić książkę do śmieci.Ta książka jest zwyczajnie zła. Jedyne, co w niej dobre, to ilustracje, które wprawdzie akcentują niezbyt istotne momenty, ale prezentują się ciekawie. Książkę odradzam!

Jedna z najgorszych książek, jakie czytałam. Jestem tak zniesmaczona stereotypami, jakimi raczy nas autor, nielogicznymi rozwiązaniami, płaskimi bohaterami, beznadziejną składnia, że mam ochotę wywalić książkę do śmieci.Ta książka jest zwyczajnie zła. Jedyne, co w niej dobre, to ilustracje, które wprawdzie akcentują niezbyt istotne momenty, ale prezentują się ciekawie....