"O chłopcu, który zwariował" to niebanalna, momentami mrożąca krew w żyłach historia, przypominająca niekiedy rasowy thriller. Fabuła wciąga, rozbudza wyobraźnię, prowokuje do myślenia i odgadywania kolejnych akcji. Splot wydarzeń aktywnie oddziałuje na czytelnika i silnie angażuje w następne przedziwne sytuacje. Wiesław Jankowski zaliczył tą powieścią bardzo udany debiut literacki, choć nie ustrzegł się od pewnych nieścisłości, np. siedziby korporacji, o których wspomina w swej książce, praktycznie nie występują w północno-wschodniej części Polski, do której przeprowadza się tytułowy bohater, a motyw księdza "głaszczącego po głowie" powtarza się u nuży. Nie zmienia to jednak faktu, że powieść ta swoim mrocznym charakterem i bezkompromisowym nastrojem wyróżnia się na polskim rynku wydawniczym.

"O chłopcu, który zwariował" to niebanalna, momentami mrożąca krew w żyłach historia, przypominająca niekiedy rasowy thriller. Fabuła wciąga, rozbudza wyobraźnię, prowokuje do myślenia i odgadywania kolejnych akcji. Splot wydarzeń aktywnie oddziałuje na czytelnika i silnie angażuje w następne przedziwne sytuacje. Wiesław Jankowski zaliczył tą powieścią bardzo udany debiut...

"Czasem to nasi najbliżsi sprawiają, że życie staje się koszmarem" - książka mocno zachęca opisem do przeczytania. Jest to historia, która przeczytana w całości pokazuje konsekwencje popełnionych czynów. Niestety jak dla mnie (marnego czytelnika) zbyt dużo zbiegów okoliczności, zbyt dużo sytuacji, które dzieją się przypadkowo a jednocześnie są ze sobą w jakiś sposób połączone. Akcja bardzo powoli się rozwija. Często książka była przeze mnie odkładana na półkę. Jednak ostatecznie przeczytana by móc sięgnąć po coś innego.

"Czasem to nasi najbliżsi sprawiają, że życie staje się koszmarem" - książka mocno zachęca opisem do przeczytania. Jest to historia, która przeczytana w całości pokazuje konsekwencje popełnionych czynów. Niestety jak dla mnie (marnego czytelnika) zbyt dużo zbiegów okoliczności, zbyt dużo sytuacji, które dzieją się przypadkowo a jednocześnie są ze sobą w jakiś sposób...

– Merida, znowu paczka do ciebie! – krzyczy Blondynka. – I znowu od tajemniczego wielbiciela.
Ruda kotka udaje, że nie słyszy. Dopiero za trzecim razem zeskakuje leniwie z parapetu pełnego kwiatów. Jest niezadowolona. Kiedyś do Blondynki przyszedł mężczyzna z Kotem. I ten Kot zwariował! – Meridę przechodzi dreszcz na samą myśl.
Wizyta nie należała do udanych. Kot się speszył i nie wypadł najlepiej. Od tamtej pory Merida nim gardzi. Dziś prawdziwych kocurów już nie ma – wzdycha. Przychodzi taki wymuskany z zakręconymi wąsami i przypiłowanymi pazurami. No i czym on by sofę podrapał? – ironizuje.
Kot przysyłał jej praktycznie wszystko. Zabawki, maskotki, błyskotki. Nic się Meridzie nie podobało. Z każdą kolejną niespodzianką denerwowała się coraz bardziej. Karton. Tylko to ją interesowało.
Blondynka rozpakowuje starannie przygotowaną paczkę i pyta:
– Może byś w końcu dała mu szansę? Przecież widzisz, jak się stara.
Merida lustruje ją z góry na dół.
– Oj, wiesz, o co mi chodzi – kontynuuje Blondynka. – W pewnym wieku nie ma co wybrzydzać. Zafarbowałaś się na rudo i faktycznie dużo młodziej wyglądasz, ale obie wiemy, ile masz tak naprawdę lat.
Kocica prycha.
– Tylko żebyś potem nie miauczała, jak ci źle! – kończy temat. – No, dobrze. Zobaczmy, co tym razem dostałaś.
Blondynka otwiera przesyłkę i zagląda do środka. Mruga szybko. Chce krzyknąć, jednak nie może. Czuje nieprzyjemny ucisk w gardle. Upuszcza wszystko na podłogę i ucieka do sypialni. Z kartonu wypada serce. Czerwone, soczyste, nabrzmiałe.
O, w końcu coś ciekawego! – cieszy się Merida i wbija kły w prezent, z którego tryska krew.

– Merida, znowu paczka do ciebie! – krzyczy Blondynka. – I znowu od tajemniczego wielbiciela.
Ruda kotka udaje, że nie słyszy. Dopiero za trzecim razem zeskakuje leniwie z parapetu pełnego kwiatów. Jest niezadowolona. Kiedyś do Blondynki przyszedł mężczyzna z Kotem. I ten Kot zwariował! – Meridę przechodzi dreszcz na samą myśl.
Wizyta nie należała do udanych. Kot się...

"O chłopcu, który zwariował" to książka z rzędu tych, które zachęcają do sięgnięcia samym opisem.
W powieści tej, mamy do czynienia z nadgorliwie wierzącą babcią Franciszką oraz jej małym, kilkuletnim wnukiem Jorgenem. Chłopak, jak każdy 8-latek, wymyśla przeróżne zabawy w celu urozmaicenia czasu. Tak też dzieje się podczas spotkań z rówieśnikiem, Michałem. Niestety, w trakcie jednej z nich dochodzi do nieszczęśliwego wypadku i Michał umiera. Co się stanie z Jorgenem? Jak umarł Michał?

Autor, Wiesław Jankowski stworzył historię, która idealnie pokazuje konsekwencje popełnionych czynów. W nietuzinkowy sposób ukazuje kwestię wiary babci Franciszki, przedstawiającą Boga jako oprawcę. Jej wiara jest na tyle wielka, że obawia się skutków pewnych zachowań. Pragnie uchronić Jorgena od złego, sama wplątując się w kłopoty, działając nieracjonalnie.
Moim zdaniem debiutancka powieść Wiesława Jankowskiego zasługuje na ocenę 4/10.
Mimo ciekawego pomysłu i początkowo dobrej realizacji tematu, z każdą kolejną stroną czułam się coraz bardziej zawiedziona. Normalna historia zaczyna zmieniać się w paradoksalną, wręcz odpychającą opowieść. Styl pisania autora również nie przypadł mi do gustu. Zdania są bardzo rozbudowane, wręcz przesadzone. Dodatkowo, ogromnym minusem jest wplątanie wiary do całej książki. Temat ten nie jest interesujący, lecz nużący. Wolno postępująca akcja nie zachęca, historia strasznie się dłuży, przez co niestety bardzo często jest odkładana.

"O chłopcu, który zwariował" to książka z rzędu tych, które zachęcają do sięgnięcia samym opisem.
W powieści tej, mamy do czynienia z nadgorliwie wierzącą babcią Franciszką oraz jej małym, kilkuletnim wnukiem Jorgenem. Chłopak, jak każdy 8-latek, wymyśla przeróżne zabawy w celu urozmaicenia czasu. Tak też dzieje się podczas spotkań z rówieśnikiem, Michałem. Niestety, w...

Bardzo niepokojąca, mądra ale zdecydowanie trudna w odbiorze książka. Aż trudno sobie wyobrazić, jak łatwo można zniszczyć psychikę małego dziecka. Przecież Jorgen był normalnym ośmioletnim chłopcem. I gdyby nie destrukcyjny wpływ jego babci na pewno nie musiałby przeżywać takich koszmarów.
Książka pozostawia po przeczytaniu pewną zadumę nad tragicznym losem chłopca i innych bohaterów.

Bardzo niepokojąca, mądra ale zdecydowanie trudna w odbiorze książka. Aż trudno sobie wyobrazić, jak łatwo można zniszczyć psychikę małego dziecka. Przecież Jorgen był normalnym ośmioletnim chłopcem. I gdyby nie destrukcyjny wpływ jego babci na pewno nie musiałby przeżywać takich koszmarów.
Książka pozostawia po przeczytaniu pewną zadumę nad tragicznym losem chłopca i...

Sama nie wiem dlaczego zdecydowałam się na tę książkę. Być może był to opis, a może interesująca okładka? Jednocześnie nie oczekiwałam zbyt wiele. Czy lektura okazała się warta uwagi?


'Fakt, paciorek nie został odmówiony i to było prawdopodobnie przyczyną nocnych przygód.'


Jorgen jest ośmioletnim chłopcem, który mieszka z babcią na wsi. Jego rodzice w pogoni za karierą mieszkają w mieście, a syna odwiedzają jedynie od czasu do czasu. Chłopiec jest wychowywany przez starszą panią w głębokiej wierze. Chodzą wspólnie do kościoła, a wyznacznikiem grzeczności jest pogłaskanie po głowie przez księdza. Nic więc dziwnego, że gdy podczas nieszczęśliwego wypadku kolega Jorgena traci życie, babcia robi wszystko, aby uratować chłopca. Do tego stopnia, że postanawia wyprowadzić się do miasta, a chłopcu zakazuje rozmów z kimkolwiek. Bo każdy jest zły i zrobi mu krzywdę.

Historia pokazuje w jaki sposób zbyt gorliwa wiara może zniszczyć życie. Babcia Franciszka wierzyła, że może uchronić wnuka od piekła. Postawiła sobie za punkt honoru wychowanie go tak, aby nic i nikt mu nie zagrażało. Chłopiec nie wiedział, że można żyć inaczej. Jego chłonna głowa pobierała nauki babci i uznała je za pewnik.

Samo przesłanie książki wydaje się trafne, jednak sposób opisania historii nie trafił do mnie. Lektura niesamowicie mi się dłużyła i właściwie wcale nie miałam ochoty sięgać po książkę. Jedynie idąc za myślą, że kończę książki, które zaczęłam, udało mi się dotrwać do końca.


'- Jorguś, wstawaj! Idziemy do kościoła. Dzisiaj nie będziemy nic jeść, żeby odpokutować winy. Napij się tylko wody.'


Sama nie wiem co sądzić o tej książce. Ostatecznie nie polecam, ale też nie zniechęcam. Sami zdecydujcie, czy chcecie poznać historię Jorgena i sprawdzić, jak potoczyło się jego życie. Ja z pewnością w niedługim czasie po prostu zapomnę o tym tytule.


'Muszę chronić Jorgena. Muszę go chronić przede mną. Muszę go chronić przed światem. Nie może wpaść w moje ręce. Nie może wpaść w łapy szatana...'

Sama nie wiem dlaczego zdecydowałam się na tę książkę. Być może był to opis, a może interesująca okładka? Jednocześnie nie oczekiwałam zbyt wiele. Czy lektura okazała się warta uwagi?


'Fakt, paciorek nie został odmówiony i to było prawdopodobnie przyczyną nocnych przygód.'


Jorgen jest ośmioletnim chłopcem, który mieszka z babcią na wsi. Jego rodzice w pogoni za karierą...

Ośmioletni chłopiec, Jorgen, na co dzień mieszka na wsi, z babcią Franciszką. Babcia stara się zapewnić, by jego życie było pełne szczęścia i miłości. Sytuacja zmienia się diametralnie, gdy w trakcie przypadkowej zabawy ginie kolega chłopca. Babcia stara się zatuszować jego śmierć, dokonując okropnych rzeczy z jego ciałem. Sami dowiedziecie się z lektury, jak postąpiła z ciałem i sami dokonacie oceny jej zachowania. Czy jest ono wytłumaczalne biorąc pod uwagę określone powody jej zachowania? Ale czy można długo śmierć utrzymać w tajemnicy? Nie jest to łatwe. Wkrótce jednak mają miejsce kolejne przykre wydarzenia w życiu chłopca. Nie do końca jest on w stanie zrozumieć ich znaczenie, babcia stara się też go chronić przed złymi informacjami. Czyli tak naprawdę Jorgen żyje w nieświadomości rozgrywających się wokół niego wydarzeń. Łatwowierność wynikająca z młodego wieku nie pozwala mu również zrozumieć znaczenia złych czynów. Przed młodym chłopcem trudne chwile, życiowe zawirowania i niebezpieczeństwo czyhające z różnych stron. Ile psychika młodego człowieka jest w stanie znieść i przeżyć? Nawet dorośli czasami mieliby problem z ogarnięciem dziwnych wydarzeń, a co dopiero kilkuletnie dziecko.
O chłopcu, który zwariował to zdecydowanie trudna lektura, którą trzeba czytać powoli i ze zrozumieniem. Jej nie da się przełknąć jednym kęsem. Porusza tak istotne i ważne kwestie, że trzeba się na chwilę zatrzymać. Otóż mamy tragiczną śmierć, i to nie jedną, niezwykłe zbiegi okoliczności złych wydarzeń. Ale jest i ślepa wiara w to, co mówią starsi, istnieje przekonanie, że oni zawsze mają rację. Dotyka nas obłuda i zakłamanie, przekonanie, że ludzie są źli i należy się ich wystrzegać. Bohaterka sama sobie wymierzyła karę za złe zachowanie, liczyła na odkupienie swoich win u Stwórcy. Codzienne piesze wędrówki do kościoła, w jej ocenie, były przepustką do ominięcia piekła.
Autor w tej trudnej i niezwykle symbolicznej fabule przekazuje nam swoje emocje. Nie są to łatwe do ogarnięcia przeżycia, momentami potworne i straszne. W tej powieści nic nie jest oczywiste. Stwierdziłabym nawet, że świat jest odwrócony do góry nogami. Nawet zmarli mają głos i potrafią przekazywać swoje emocje. A z drugiej strony można się przekonać, jak to jest będąc po drugiej stronie życia. Ciekawe doświadczenie i niecodzienne.
Przyznam, że ta powieść boli przez dłuższy czas po jej skończeniu. Mnie ona wprawiła w bardzo smutny i melancholijny nastrój. Już sama się trochę pogubiłam, straciłam wiarę w dobroć ludzi i miałam wrażenie, że niektórzy w tej lekturze mieli problemy z psychiką, oceną właściwego postępowania i odróżnieniem zła od dobra. Przekraczali tę cienką i czasami niewidoczną granicę całkiem świadomie.
Na koniec można sobie postawić pytanie, jak wiele tragicznych przeżyć jest w stanie utrzymać na swoich barkach człowiek? Czy jest w stanie żyć spokojnie, mając świadomość, że wyrządził innym krzywdę? Czy sumienie pozwoli człowiekowi normalnie zasypiać, czy jednak zgryzoty uwierające od środka, w końcu się ujawnią i wstrząsną uśpionym i pozornym spokojem? Warto czasami popaść w zadumę i głęboko się zastanowić nad właściwym kierunkiem w swoim życiu i odpowiedzieć sobie na pytanie, czy wolimy żyć zgodnie z własnym sumieniem, czasem wiodąc trudne życie, czy wolimy spokojne życie, ale z rysą na naszym postępowaniu?
Polecam, warto poświęcić chwilę na czas zadumy z tą książką, satysfakcja po jej skończeniu pewna.

Ośmioletni chłopiec, Jorgen, na co dzień mieszka na wsi, z babcią Franciszką. Babcia stara się zapewnić, by jego życie było pełne szczęścia i miłości. Sytuacja zmienia się diametralnie, gdy w trakcie przypadkowej zabawy ginie kolega chłopca. Babcia stara się zatuszować jego śmierć, dokonując okropnych rzeczy z jego ciałem. Sami dowiedziecie się z lektury, jak postąpiła z...

Książkę przeczytałam jednym tchem i nie mogę o niej przestać
myśleć.Autor w genialny sposób pokazuje niszczycielskę moc żle
pojmowanej pobozności ,która wytwarza obraz Boga-sadysty .Dramaturgii
dodają oryginalne środki literackie .Lektura z pierwiastkiem
metafizycznym.Wciągająca do głębi........

Książkę przeczytałam jednym tchem i nie mogę o niej przestać
myśleć.Autor w genialny sposób pokazuje niszczycielskę moc żle
pojmowanej pobozności ,która wytwarza obraz Boga-sadysty .Dramaturgii
dodają oryginalne środki literackie .Lektura z pierwiastkiem
metafizycznym.Wciągająca do głębi........

Rewelacja! Bardzo wciągająca książka, nietypowa, plastycznie opisywana rzeczywistość z różnych perspektyw. Tu nawet drzewa, ptaki i … trupy mają coś do opowiedzenia. Bardzo udany debiut.

Rewelacja! Bardzo wciągająca książka, nietypowa, plastycznie opisywana rzeczywistość z różnych perspektyw. Tu nawet drzewa, ptaki i … trupy mają coś do opowiedzenia. Bardzo udany debiut.

Najpierw do obrzydliwości hiperrealistyczna, ze strony na stronę coraz bardziej przechodzi w psychodeliczne wizje na pograniczu jawy i koszmaru, by przy finiszu wygarniać szuflą brudy jak z chorego umysłu psychopaty. Tragikomedia czarna jak antracyt.

Najpierw do obrzydliwości hiperrealistyczna, ze strony na stronę coraz bardziej przechodzi w psychodeliczne wizje na pograniczu jawy i koszmaru, by przy finiszu wygarniać szuflą brudy jak z chorego umysłu psychopaty. Tragikomedia czarna jak antracyt.