przepiękna książka.

przepiękna książka.

Jedna z najpiękniejszych i najbardziej wzruszających książek, jakie kiedykolwiek w życiu czytałam/słuchałam❤️
Polecam chociażby dlatego, żeby dowiedzieć się co mamy mówić i jak mamy się zachować wobec osób, które straciły kogoś bliskiego - zwłaszcza swoje dziecko.

Jedna z najpiękniejszych i najbardziej wzruszających książek, jakie kiedykolwiek w życiu czytałam/słuchałam❤️
Polecam chociażby dlatego, żeby dowiedzieć się co mamy mówić i jak mamy się zachować wobec osób, które straciły kogoś bliskiego - zwłaszcza swoje dziecko.

Nie będę oceniała fabuły, ponieważ książka opowiada prawdziwą historię. Trudna i tragiczną. Napisana pięknym językiem pozostawia ślad w głowie na zawsze.

Nie będę oceniała fabuły, ponieważ książka opowiada prawdziwą historię. Trudna i tragiczną. Napisana pięknym językiem pozostawia ślad w głowie na zawsze.

To chyba najsmutniejsza książka, jaką przeczytałam w tym roku i jedna z najsmutniejszych przeczytanych w życiu. 🖤

To chyba najsmutniejsza książka, jaką przeczytałam w tym roku i jedna z najsmutniejszych przeczytanych w życiu. 🖤

Książki przyswajam w wersji audio. Brak czasu i problemy ze wzrokiem. "Spacer z motylem" trwa ponad 5 godzin. Jestem twardą babą. Pierwszy raz rozpłakałam się po godzinie. Autorka w zwykły sposób pisze o niezwykłych przeżyciach. ...bo czy czekanie na ozdrowienie dziecka jest czymś zwykłym? Czy przydarza się każdemu?
Może zabrzmi to niedorzecznie, ale mam ochotę stwierdzić, iż tę książkę przyswaja się wnętrzem, nie powierzchownością.
Pochwała dla kunsztu pisarskiego.

Książki przyswajam w wersji audio. Brak czasu i problemy ze wzrokiem. "Spacer z motylem" trwa ponad 5 godzin. Jestem twardą babą. Pierwszy raz rozpłakałam się po godzinie. Autorka w zwykły sposób pisze o niezwykłych przeżyciach. ...bo czy czekanie na ozdrowienie dziecka jest czymś zwykłym? Czy przydarza się każdemu?
Może zabrzmi to niedorzecznie, ale mam ochotę...

Ile ja się napłakałam, czytając tę książkę... Niezręcznie pisać, że to piękny obraz uczuć matki straconego dziecka, ale pomimo bólu i rozpaczy dominującej w tej historii można wyczuć też dumę, miłość w najczystszej postaci. Cieszę się, że Pani Małgorzata Pawlak przelała swoje uczucia na papier i zwróciła uwagę na dość istotną rzecz - tyle się teraz mówi o rodzicach dzieci utraconych przy poronieniach czy (w trakcie/krótko po) porodzie, a rodzice starszych dzieci są w tym wszystkim gdzieś dalej. Polecam każdemu, choć uprzedzam, że to nie jest łatwa, lekka lektura. Ale na pewno ważna.

Ile ja się napłakałam, czytając tę książkę... Niezręcznie pisać, że to piękny obraz uczuć matki straconego dziecka, ale pomimo bólu i rozpaczy dominującej w tej historii można wyczuć też dumę, miłość w najczystszej postaci. Cieszę się, że Pani Małgorzata Pawlak przelała swoje uczucia na papier i zwróciła uwagę na dość istotną rzecz - tyle się teraz mówi o rodzicach dzieci...

Książka bardzo poruszająca, do najgłębszych strun duszy. Autorka przepięknie operuje językiem prowadząc czytelnika przez dramatyczny czas walki o życie córki oraz powolne godzenie się z losem. Dzięki kunsztowi języka książkę czyta się z przyjemnością, pomimo ciężaru zawartej treści. Do przeczytania dla każdego, nie tylko rodziców w żałobie.

Książka bardzo poruszająca, do najgłębszych strun duszy. Autorka przepięknie operuje językiem prowadząc czytelnika przez dramatyczny czas walki o życie córki oraz powolne godzenie się z losem. Dzięki kunsztowi języka książkę czyta się z przyjemnością, pomimo ciężaru zawartej treści. Do przeczytania dla każdego, nie tylko rodziców w żałobie.

Niektórzy się jej boją a jedni wręcz jej pożądają, niektórzy na nią czekają i inni wręcz od niej pragną uciec. Na smierć nie ma lekarstwa, na smierć nie można sie przygotować, ona przyjdzie niespodziewanie w najmniej oczekiwanym momencie. Czego na własnej skórze doświadczyła autorka. Piętnastoletnia Julia ulega wypadkowi i natychmiast trafia do szpitala, stan dziewczyny jest poważny ląduje na oddziale intensywnej terapii w Łodzi. I tu zacznie się dramatyczna walka o młodą dziewczynę. Matka staje w obliczu niewyobrażalnej tragedii, wypadek, koszmarna walka o życie dziecka. Stres, ból, łzy i wiara. Lecz jak się domyślacie dziewczynka umiera pomimo podtrzymującej jej życie aparatury. Przygotowanie pogrzebu, żałoba. I nieskończony ból.

Ta książka pokaże wam jak radziła sobie matka ze stratą swojego dziecka, ale czy napewno da się z tym poradzić?? Czy serce które pękło zostanie poskładane?? Jak będą wyglądać relacje rodzinne po takiej tragedii????

Dzisiaj mam dla was coś bardzo ważnego, a zarazem ciężkiego do przeczytania. Mianowicie poruszę sprawę utraty dziecka. Ten ból, łzy bezsilności i wiara, wiara umiera ostatnia. Matka walczącą do końca, nawet jak jest bardzo źle to kobieta zawsze będzie czekać i mieć chodź małą iskierkę nadziei aż do samego końca.
Każda scenę przeżywamy z autorką, to trzeba samemu na własnej czytelniczej skórze doświadczyć szczególnie tych emocji zawartych w książce. Zdecydowanie to jest jedna z tych książek na której wylejecie tony łez, jedna z tych o których jest ciężko zapomnieć i jedna z tych która złamie wasze serce na milion kawałków. Coś we mnie pękło gdy czytałam tą książkę. I jestem pewna że długo się po niej nie pozbieram. Piękna wartościowa książka z wielkim przekazem. Niesie słowa pomocy tym którzy doświadczyli podobnych zdarzeń, jest dla tych którym smierć przyszła o wiele za wcześnie.

Niektórzy się jej boją a jedni wręcz jej pożądają, niektórzy na nią czekają i inni wręcz od niej pragną uciec. Na smierć nie ma lekarstwa, na smierć nie można sie przygotować, ona przyjdzie niespodziewanie w najmniej oczekiwanym momencie. Czego na własnej skórze doświadczyła autorka. Piętnastoletnia Julia ulega wypadkowi i natychmiast trafia do szpitala, stan dziewczyny...

O kimś, komu umiera ojciec, czy matka, mówi się: sierota. O kimś, komu umiera mąż, czy żona, mówi się: wdowiec, wdowa. A co w sytuacji, gdy komuś umiera dziecko? W żadnym słowniku nie odnajdziemy słowa, które określałoby „osieroconych” rodziców. Taka kolej rzeczy, kiedy to dziecko umiera przed rodzicami, jest nie tylko nienaturalna, ale jednocześnie tak bolesna i nie do udźwignięcia przez przeciętnego człowieka, że język nie dopuszcza słowa, które byłoby w stanie określić bezmiar cierpienia, bezradności i rozpaczy, które powinno wyrażać.
Piętnastoletnia Julia zostaje ciężko ranna w wypadku samochodowym. Ląduje na oddziale intensywnej terapii dla dzieci w szpitalu Łodzi. Zaczyna się dramatyczna walka o jej życie...
„Spacer z motylem” to nie książka. To intymny zapis matki, która staje w obliczu niewyobrażalnej tragedii, matki, która skonfrontować musi się z koszmarem, który trudno wyobrazić sobie nawet w najczarniejszych snach. Wypadek, pobyt w szpitalu i heroiczna walka o utrzymanie dziecka przy życiu, odłączenie od aparatury podtrzymujące to życie, przygotowanie do pogrzebu, żałoba, próba poskładania relacji rodzinnych i połatania swojego pękniętego serca…
Trudno znaleźć słowa, które oddać mogłyby emocje towarzyszące tej lekturze. Jest to na wskroś przeszywający opis rodzinnej tragedii, nieplanowanej, nieoczekiwanej, której jednak trzeba stawić czoło i po której, trzeba nauczyć się żyć od nowa. Dla syna, który nadal potrzebuje matki, dla męża, który przeżywa tragedię po swojemu, dla siebie…
Dojmująco smutna opowieść o niewyobrażalnej stracie, która – co jest tutaj najistotniejsze – ma na celu nie tylko przepracowanie własnego bólu, ale jednocześnie ma nieść słowa pomocy wszystkim tym, którzy stoją w obliczu podobnych tragedii we własnym życiu. Bo „Spacer z motylem” to nie tylko opis traumatycznych chwil, z którymi mierzyć musiała się i których skutki odczuwać będzie do końca swego życia autorka – Małgorzata Pawlak To również mini poradnik dla „osieroconych” rodziców, ich bliskich, znajomych i otoczenia; praktyczny przewodnik po tym co może przynieść ukojenie a co go na pewno nie niesie, o tym gdzie i jak szukać pomocy.
Choć każda strata i sytuacja jest inna, choć w myśl zasady „tyle o sobie wiemy, na ile nas sprawdzono” każdy rodzic w podobnej sytuacji reagować może inaczej, to finalnie pewne mechanizmy są niezmienne – osierocony rodzic to automat potrzebujący poczucia wsparcia i obecności drugiego człowieka, nie zaś zasłony dymnej i tematu tabu, jakim cały czas jest utrata dziecka.
Przyznaję, że nie wiem jak ta książka do mnie trafiła. Nie zamawiałam jej, nie rozmawiałam z jej autorką, nie nawiązałam współpracy z Wydawcą, nikomu nie podawałam adresu do jej wysyłki. Zazwyczaj takich niezamawianych książek nie recenzuję, bo brak mi na nie czasu. Na tę jednak warto czas znaleźć. Ważny głos w temacie przygnębiającym i wyjątkowo delikatnym, który niestety (a chciałoby się inaczej) jest częścią życia ludzi.

O kimś, komu umiera ojciec, czy matka, mówi się: sierota. O kimś, komu umiera mąż, czy żona, mówi się: wdowiec, wdowa. A co w sytuacji, gdy komuś umiera dziecko? W żadnym słowniku nie odnajdziemy słowa, które określałoby „osieroconych” rodziców. Taka kolej rzeczy, kiedy to dziecko umiera przed rodzicami, jest nie tylko nienaturalna, ale jednocześnie tak bolesna i nie do...

"Spacer z Motylem" to ksiazka ,ktorej nie da sie od tak ocenic...ja poprostru trzeba przezyc z autorka...
Gorąco polecam kazdemu...nie bedziecie sie mogli od tej ksiazki oderwac a po przeczytaniu nie bedzecie tymi samymi osobami...

"Spacer z Motylem" to ksiazka ,ktorej nie da sie od tak ocenic...ja poprostru trzeba przezyc z autorka...
Gorąco polecam kazdemu...nie bedziecie sie mogli od tej ksiazki oderwac a po przeczytaniu nie bedzecie tymi samymi osobami...