Piękna

Piękna

Maria Paszyńska to jedna z moich ulubionych autorek, na jej powieściach nigdy nie zawiodłam się, dostarczyły mi wiele wzruszeń.
Akcja tej powieści rozgrywa się podczas drugiej wojny światowej i nawiązuje do losów Żydów.
Opowiada o niezwykłej przyjaźni małego chłopca i starszego mężczyzny, łączy ich miłość do muzyki, która jest środkiem porozumiewania się między nimi.
Niezwykła powieść inspirowana jest autentycznymi postaciami: znakomitego muzykologa, pedagoga kilku pokoleń i kompozytora – Edmunda Waltera oraz uznanego za geniusza Andrzeja Roberta Krauthammera Czajkowskiego. Artur Rubinstein napisał o nim, że „ Andrzej Czajkowski jest jednym z najlepszych pianistów swojej generacji, a nawet kimś więcej – to cudowny muzyk” / cytat z książki str. 387/ .
Autorka skupia się w powieści na wstrząsającej wojennej rzeczywistości Warszawy, życiu w gettcie żydowskim oraz ratowaniu i udzielaniu przez Polaków pomocy ludności żydowskiej. Jednym z uratowanych przed śmiercią w gettcie był przyszły laureat Konkursu im. Fryderyka Chopina - Andrzej Czajkowski, co zostało udokumentowane po wojnie w kancelarii prawnej.
Życie genialnego chłopca, potem już dorosłego zdobywającego sukcesy genialnego wirtuoza było niezmiernie bolesne i tragiczne. Ludzie z darem szczególnie uzdolnionych odczuwają swoje emocje mocnej , intensywniej. W przypadku Andrzeja rzutowały na jego uczucia wcześniejsze relacje z matką, jej odrzucenie i inne wybory.
Powieść, która na długo utrwali się w mojej pamięci, poruszająca, skłania do przemyśleń nad minionymi wydarzeniami.

Maria Paszyńska to jedna z moich ulubionych autorek, na jej powieściach nigdy nie zawiodłam się, dostarczyły mi wiele wzruszeń.
Akcja tej powieści rozgrywa się podczas drugiej wojny światowej i nawiązuje do losów Żydów.
Opowiada o niezwykłej przyjaźni małego chłopca i starszego mężczyzny, łączy ich miłość do muzyki, która jest środkiem porozumiewania się między nimi....

Niesamowita historia o woli przetrwania w czasach wojny. Żydowski chłopiec odnajduje radość w grze na fortepianie.

Niesamowita historia o woli przetrwania w czasach wojny. Żydowski chłopiec odnajduje radość w grze na fortepianie.

Książkę czytało mi się gorzej niż cykl „Owoc granatu” tej autorki. Może z powodu zbyt dużej czcionki, co sugeruje, że powieść została wydana z myślą o młodzieży. Irytowały mnie też monologi wewnętrzne Roberta-Andrzeja – były dość dojrzałe jak na 7-latka (może był to wpływ warunków, w jakich się wychowywał).

Lektura książek, których bohaterami są muzycy, to zawsze motywacja dla mnie, by odsłuchać przynajmniej część utworów w nich wymienionych. I tak w przerwach w czytaniu mogłam zasłuchać się w koncertach fortepianowych Chopina. Przepiękne!

M. Paszyńska pięknie pisze też o miłości małżeńskiej – wiernej, oddanej, trwałej. Przede wszystkim jednak dzieli się z czytelnikiem wiedzą na temat realiów wojennej Warszawy. Opisuje życie w getcie, w konspiracji, w piwnicach kamienic. Oczywiście –fragmentarycznie, bez szczegółowych analiz, jednak te migawki wystarczą, by czytelnik zdobył pewne wyobrażenie o codzienności cywilów pod okupacją niemiecką.
Autorka ma wspaniałą umiejętność przenoszenia czytelników w przeszłość i znów wspaniale jej się to udało.

Książkę czytało mi się gorzej niż cykl „Owoc granatu” tej autorki. Może z powodu zbyt dużej czcionki, co sugeruje, że powieść została wydana z myślą o młodzieży. Irytowały mnie też monologi wewnętrzne Roberta-Andrzeja – były dość dojrzałe jak na 7-latka (może był to wpływ warunków, w jakich się wychowywał).

Lektura książek, których bohaterami są muzycy, to zawsze motywacja...

Jak dla mnie najsłabsza że wszystkich książek Paszyńskiej przeczytanych przeze mnie,zbyt mało prawdopodobne aby tak mały chłopiec mógł tak wszystko pamiętac a co tego taka dojrzałość w tak młodym wieku,oby te czasy nigdy w historii świata się nie powtórzyły

Jak dla mnie najsłabsza że wszystkich książek Paszyńskiej przeczytanych przeze mnie,zbyt mało prawdopodobne aby tak mały chłopiec mógł tak wszystko pamiętac a co tego taka dojrzałość w tak młodym wieku,oby te czasy nigdy w historii świata się nie powtórzyły

Kapitalna i ponadczasowa opowieść o mistrzu i uczniu, miłości i porzuceniu, sztuce, emocjach i poświęceniu.

Kapitalna i ponadczasowa opowieść o mistrzu i uczniu, miłości i porzuceniu, sztuce, emocjach i poświęceniu.

Piękna historia.

Piękna historia.

Profesor Edward Sokołowski jest znakomitym muzykologiem. Uczy młodsze pokolenie gry na pianinie. Jedną z jego uczennic jest Felicja, która ma wrodzony talent do muzyki, jednak pewnego dnia chce wyjechać i studiować co innego. Gdy wraca jest w ciąży, a mężczyzna z którym miała mieć dziecko porzuca ją. W 1935roku w noc chanukową rodzi syna Roberta. Jest dla wszystkich oczkiem w głowie i cudem. Szczęście oraz radosne dni mają się jednak zmienić w koszmar. Wraz z wybuchem II wojny światowej Felicja wraz z matką i 4-letnim synem trafiają do getta. Tam nie ma dla nikogo litości, a każdy dzień jest walka o przetrwanie. Mały Robert jak na swój wiek zaznał bardzo dużo złych rzeczy, które dziecko nie powinno widzieć. Śmierć ludzi na ulicach, walka o pożywienie, strzelanie do niewinnych ludzi. Jednak, gdy Profesor Edward wraz z małżonką Wandą dowiadują się, że ich sąsiedzi przeżyli próbują ich z stamtąd wyciągnąć. Robert wraz z babcia uciekają z piekła pod innymi imionami. Już wtedy Edward widzi w chłopcy potencjał na znakomitego muzyka i postanawia uczyć to gry na pianinie. Ale czy wszystko pójdzie w dobrym kierunku i czy los znowu ich nie rozdzieli?

Profesor Edward Sokołowski jest znakomitym muzykologiem. Uczy młodsze pokolenie gry na pianinie. Jedną z jego uczennic jest Felicja, która ma wrodzony talent do muzyki, jednak pewnego dnia chce wyjechać i studiować co innego. Gdy wraca jest w ciąży, a mężczyzna z którym miała mieć dziecko porzuca ją. W 1935roku w noc chanukową rodzi syna Roberta. Jest dla wszystkich oczkiem...

https://papierowybluszcz.wordpress.com/2022/09/12/dwa-swiatla-maria-paszynska/

Dwa światła to druga po Instytucie piękności książka Marii Paszyńskiej, którą przeczytałam jednym tchem. Wcześniej omijałam powieści historyczne, niesłusznie uważając, że lepiej oddzielać literaturę faktu od fikcji literackiej. Teraz przekonałam się, że takie połączenia mogą mieć podwójną wartość. Z jednej strony autorka wyszukuje niezwykle ciekawe postaci historyczne, o których istnieniu nie miałam pojęcia, z drugiej - dzięki swojej wyobraźni tworzy porywającą opowieść pełną zwrotów akcji i barwnych bohaterów opowieść, przy której mogę się zrelaksować i przenieść w czasie. Czyli „bawiąc, uczy”.

W poprzedniej książce zachwyciła mnie historia Mady Walter, o której istnieniu nigdy wcześniej nie słyszałam, a która, podobnie jak Irena Sendlerowa (o której z kolei słyszał chyba każdy z nas) w czasach okupacji ryzykowała wszystko, żeby ratować ludzkie życie. Podobnie jest w Dwóch światłach – tu z kolei Maria Paszyńska pięknie przedstawiła historię światowej sławy wirtuoza, Andrzeja Roberta Krauthammera Czajkowskiego.

Bohater książki przyszedł na świat w 1935 roku w Warszawie. Szybko okazało się, że ma niezwykły talent muzyczny odziedziczony po matce - Felicji. Mając żydowskie pochodzenie, po wybuchu wojny wraz z rodziną trafia do getta. Lęk, głód, niepewność jutra, to codzienność, z którą jako dziecko musi się mierzyć. Na szczęście zostaje z tego wyrwany - pod opieką babci, przebrany w strój aryjskiej dziewczynki ucieka z getta i trafia do rodziny Sokołowskich, którzy przed wojną byli sąsiadami jego rodziny. Otrzymuje fałszywe dokumenty i odtąd już do końca życia będzie posługiwał się nazwiskiem Andrzej Czajkowski. Między profesorem muzyki Edwardem Sokołowskim a chłopcem rodzi się niezwykła przyjaźń. Edward szybko odkrywa talent chłopca i zaczyna uczyć go gry na pianinie. Wspólna pasja pozwala im obu uciec od okrutnej rzeczywistości. Muzyka towarzyszy bohaterom na każdym kroku, nawet podczas kontroli SS-manów, gdy - aby ostrzec żonę- Edward gra utwór „Wyspa umarłych” Rachmaninowa.

Andrzej Czajkowski po wojnie zostaje laureatem Konkursu Chopinowskiego, ale mimo sukcesów ciągle nosi w sobie traumę przeszłości. Cierpi na syndrom ocalałego. Wojna zostawiła w nim rany, od których nie potrafił się uwolnić.

Dwa światła Marii Paszyńskiej to nie tylko opowieść o wojnie, ocaleniu, genialnym dziecku, ale także o niezwykłej roli muzyki, która pomaga przetrwać najtrudniejsze chwile, a nawet potrafi ratować życie.

https://papierowybluszcz.wordpress.com/2022/09/12/dwa-swiatla-maria-paszynska/

Dwa światła to druga po Instytucie piękności książka Marii Paszyńskiej, którą przeczytałam jednym tchem. Wcześniej omijałam powieści historyczne, niesłusznie uważając, że lepiej oddzielać literaturę faktu od fikcji literackiej. Teraz przekonałam się, że takie połączenia mogą mieć podwójną...

Lubię książki tej autorki i na tej też się nie zawiodłam. Dobrze spędzony czas 💚

Lubię książki tej autorki i na tej też się nie zawiodłam. Dobrze spędzony czas 💚