Przeczytałem z przyjemnością. Fajna opowieść.

Przeczytałem z przyjemnością. Fajna opowieść.

Bardzo smutna ale przecież życie nie zawsze jest różowe. Piękna okładka!

Bardzo smutna ale przecież życie nie zawsze jest różowe. Piękna okładka!

Sama nie wiem co mam napisać o tej książce, niby Ok,ale jak zaczęło się układać, coś się w końcu działo to się posypało .

Sama nie wiem co mam napisać o tej książce, niby Ok,ale jak zaczęło się układać, coś się w końcu działo to się posypało .

Akcja "Ukrainki" toczy się w Rzeszowie i okolicach, a więc w miejscu gdzie mieszkam. Powiem Wam, że jest to niesamowite odnaleźć w lekturze ulice, miejsca, budynki, czy nawet pomniki, które mija się praktycznie każdego dnia🤍

Historia opowiada o Nataszy, która wraz z rodziną przeprowadza się do Polski ze Lwowa. Dzieje się tak ze względu na chorobę Jej mamy, która miała tu lepsze możliwości leczenia. Niestety mimo walki uwiera, a to niszczy rodzinę Nataszy. Ojciec się załamuje i nie dba już o nic.
Natasza czuję się samotna i pełna bólu, jednak postanawia wziąć swoje życie w garść i nie poddawać się. Pomaga Jej w tym przyjaciółka. Dostaje pracę w kantynie gdzie stacjonują Amerykańscy żołnierze, tam poznaje Roberta, który staje się Jej nadzieją na lepsze jutro.

Jest to bardzo bolesna historia, mówiąca o samotności, która aż wylewa się z kartek tej książki. Nie tylko ze strony Nataszy, ale też Roberta i Jego mamy.
Fabuła toczy się na kilku płaszczyznach czasowych, ale styl pisania Autorki świetnie wszystko łączy.

Mamy tu trudne tematy jak wojna, alkoholizm, śmierć, przemoc, poronienie czy rasizm.

Jest to życiowa opowieść, przy której niejednokrotnie zakręci się łza w oku. Przede wszystkim dlatego, że to powieść współczesna, opowiadająca o toczącej się wojnie na Ukrainie, a także o stosunkach Polsko-Ukraińskich na przestrzeni lat. Niektóre opisy zdarzeń historycznych są straszne, brutalne i bardzo wstrząsające🥺

To bolesna historia, w której toczy się walka o szczęście, o miłość, o lepsze jutro.
Zdecydowanie warta przeczytania.

Akcja "Ukrainki" toczy się w Rzeszowie i okolicach, a więc w miejscu gdzie mieszkam. Powiem Wam, że jest to niesamowite odnaleźć w lekturze ulice, miejsca, budynki, czy nawet pomniki, które mija się praktycznie każdego dnia🤍

Historia opowiada o Nataszy, która wraz z rodziną przeprowadza się do Polski ze Lwowa. Dzieje się tak ze względu na chorobę Jej mamy, która miała tu...

Autorka bardzo często porusza w książce tematy trudne, choć dla niektórych może nieistotne lub mniejszej wagi. Bardzo często podkreśla, że postacie z książki są samotne i bardzo ich to boli. Ukazuje tutaj ich stronę, świat widziany ich oczami, gdzie chcą jak najdłużej zachować przy sobie swoje dziecko. Nie ważne, że jest ono już dorosłe i odziane w wojskowy mundur. Matka boi się tym bardziej, że jedzie on na wojnę, a wiadomo, że misja skończyć się może w dwojaki sposób. Oprócz tego mamy obraz innej kobiety, która zapija swoje smutki. Nie opiekuje się dzieckiem, które ledwo uszło z życiem, kiedy samotnie biegało po dworze. W momencie, kiedy jest pokazana scena z nim i może się wypowiedzieć, to będzie to wzruszający moment. On podkreśli jak bardzo by chciał się do kogoś przytulić. W niektórych wydarzeniach wystarczy jedno zdanie byśmy wyrobili sobie opinię o tym, co miało zostać przekazane. Autorka celowo daje takie podteksty, by każdy sam przemyślał sobie pewne zdarzenia, gdyż wie, że głosy w niektórych tematach mogą zostać podzielone. W ten sposób bezpiecznie może wkraczać nawet na najbardziej indywidualne czy nawet prywatne tematy. Poruszony zostanie również temat wojny na Ukrainie i tam postacie otwarcie mówią o tym, co myślą. A czy mają rację, to myślę, że warto samemu przeczytać i odpowiedzieć sobie na to pytanie. Nie mamy bowiem wpływu na to skąd pochodzimy i kim są nasi rodzice. Myślę, że autorka chciała przemycić tutaj trochę tolerancji do osób innego pochodzenia. Jak bowiem namówić serce, by nie czuło czegoś do drugiej osoby? Czy faktycznie liczy się wtedy to skąd pochodzi?
Bardzo mądra i refleksyjna opowieść. Będą momenty wzruszenia, jak i buntu z naszej strony za obraz, który został ukazany. Wracamy tu do czasów historycznych, jakby zależało komuś by móc porównać sobie ten obecny z tym dawniejszym. A dlaczego, to już sami sobie odpowiecie podczas czytania.
Lektura na jeden dzień, ze średnim drukiem, krótkimi rozdziałami i dużą ilością dialogów. Warta przeczytania:-)

Autorka bardzo często porusza w książce tematy trudne, choć dla niektórych może nieistotne lub mniejszej wagi. Bardzo często podkreśla, że postacie z książki są samotne i bardzo ich to boli. Ukazuje tutaj ich stronę, świat widziany ich oczami, gdzie chcą jak najdłużej zachować przy sobie swoje dziecko. Nie ważne, że jest ono już dorosłe i odziane w wojskowy mundur. Matka...

Natasza jest młodą,piękną,skromną o dobrym sercu dziewczyną.
Mieszkała we Lwowie razem ze swoją rodziną,a musiała przeprowadzić się do podwarszawskiej wsi,jej mama zmaga się z chorobą bardzo choruje przegrywa walkę z chorobą nagle umiera.
A ojciec to alkoholik topi smutki w alkoholu upija się strasznie,dziewczyna szuka wsparcia u swojej ukochanej przyjaciółki Karoliny,w której ma oparcie i zrozumienie.
Pracuje jako barmanka w barze,poznaje Amerykanina Roberta,który jest żołnierzem amerykańskim służy na Ukrainie na wojnie.
Między młodymi zaczyna iskrzyć,mają się ku sobie,łączy ich dwoje silne,prawdziwe uczucie.
Zaczynają się spotykać ze sobą.
Fabuła ciekawie zbudowana,zwroty akcji mocne i trzyma mnie w napięciu przez cały czas.
Autorka Agnieszka Lis stworzyła piękną historię,jest tu miłość,różnice między bohaterami,radość,nieporozumienia,troska o byt,choroby,śluby,narodziny i śmierć.
Wzruszyłam się przy tej powieści obyczajowej,wciąga bez reszty pochłonęłam od początku do końca lekturę.
Nataszę polubiłam bardzo kibicowałam jej i Robertowi to postacie książkowe świetne.
Naładowana wszystkimi emocjami książka,przekazała mi pisarka wzruszeń dużo.
Pióro pisarki jest cudne,styl pisania lekki.
Czytałam powieść z ogromną przyjemnością.
Cudna,mądra to lektura.

Natasza jest młodą,piękną,skromną o dobrym sercu dziewczyną.
Mieszkała we Lwowie razem ze swoją rodziną,a musiała przeprowadzić się do podwarszawskiej wsi,jej mama zmaga się z chorobą bardzo choruje przegrywa walkę z chorobą nagle umiera.
A ojciec to alkoholik topi smutki w alkoholu upija się strasznie,dziewczyna szuka wsparcia u swojej ukochanej przyjaciółki Karoliny,w...

Rodzina Nataszy przeprowadziła się do Polski z Ukrainy, ponieważ mama dziewczyny zachorowała. W Polsce była możliwość lepszej opieki, lepszego leczenia. Niestety nic nie poszło po ich myśli. Ojciec zaczął pić, bracia się wyprowadzili tłumacząc się swoim życiem. Wszystko zostało na barkach Nataszy, która oparcie ma tylko w swoje przyjaciółce Karolinie. W Rzeszowie gdzie głównie toczy się akcja książki, dziewczyna poznaje amerykańskiego żołnierza Roberta, który ma polskie korzenie.
Podobało mi się to, że historia książki toczy się w tym właśnie mieście. Wspomniane są miejsca, które dobrze znam, gdyż studiowałam w Rzeszowie. Bardzo lubię takie książki, gdzie nie muszę sobie wyobrażać jak cos wygląda, bo widziałam to na własne oczy. Na początku książkę fajnie się czytało, potem coś się zadziało. Wiem, że życie rzuca kłody pod nogi, ale to co się działo w tej książce bardzo mnie zdołowała. Przecież wiadomo że po burzy zawsze wychodzi słońce. Jakoś nie pasuje mi takie zakończenie.

Rodzina Nataszy przeprowadziła się do Polski z Ukrainy, ponieważ mama dziewczyny zachorowała. W Polsce była możliwość lepszej opieki, lepszego leczenia. Niestety nic nie poszło po ich myśli. Ojciec zaczął pić, bracia się wyprowadzili tłumacząc się swoim życiem. Wszystko zostało na barkach Nataszy, która oparcie ma tylko w swoje przyjaciółce Karolinie. W Rzeszowie gdzie...

Do przeczytania książki Agnieszki Lis zachęciła mnie okładka i tytuł. Opis zadecydował, ponieważ sytuacja u naszych sąsiadów jest nam teraz bliska. Wiedziałam, że świetnie będzie się wczuć w sytuację wymyśloną przez autorkę. Książka to literatura obyczajowa, czyli to spokojna opowieść bez walki, czy spojrzenie na wojnę od środka, niemniej nie tego oczekiwałam. Bardziej liczyłam na postronne podejście do sytuacji i pokazanie burzy emocji, jakie się toczą w bohaterach, gdzie wojna za progiem.


Autorka opisuje dzieje rodziny Nataszy, która wiele lat temu przeprowadziła się ze Lwowa do Polski. W tej rodzinie nie jest spokojnie i po tragedii dziewczyna znajduje oparcie w jedynej przyjaciółce, koleżance ze szkolnej ławy, Karolinie. Do tego wybuch wojny wzbudza u wszystkich, a w szczególności mieszkańców przygranicznych strach, zamęt i wiele pytań.

W Rzeszowie, gdzie stacjonują amerykańscy żołnierze, niepokój związany z obecnością armii miesza się z codziennością. Ludzi obchodzą zwykłe sprawy – miłość, radość, nieporozumienia, troska o byt, choroby, śluby, narodziny i śmierć. Mieszają się uczucia, interesy, narodowości, wyznania. Okazuje się, że pomimo różnic, wszyscy są takimi samymi ludźmi. Tak samo kochają i cierpią. Tak samo tęsknią i odczuwają strach…

Natasza pozna amerykańskiego żołnierza i bardzo wpadają sobie w oko. Mimo że rodzi się między nimi wielkie uczucie, to czy będą w stanie wspólnie przemierzać w czasach wojny?

W książce tej będzie pokazany jest realizm sytuacji . Wydarzenia i sytuacje pobudzą do myślenia, co każe przemyśleć wartości. Opowieść wciąga, pięknie opisana panująca sytuacja z dwóch stron, udowadniając, że na miłość zasługuje każdy, bez względu po której stronie stoi. Nie ważne, jakiej narodowości jest człowiek, każdy z nas zasługuje na lepsze jutro i bezpieczne życie w miłości oraz szacunku do siebie i drugiego człowieka.

Ja tę książkę pochłonęłam w jeden dzień, nie mogąc się od niej oderwać.

Do przeczytania książki Agnieszki Lis zachęciła mnie okładka i tytuł. Opis zadecydował, ponieważ sytuacja u naszych sąsiadów jest nam teraz bliska. Wiedziałam, że świetnie będzie się wczuć w sytuację wymyśloną przez autorkę. Książka to literatura obyczajowa, czyli to spokojna opowieść bez walki, czy spojrzenie na wojnę od środka, niemniej nie tego oczekiwałam. Bardziej...

"Ukrainka" to wzruszający spektakl niezwykle trudnych emocji, które skłaniają do zadumy nad kondycją moralną drugiego człowieka.

Natasza to w połowie Polka po matce i Ukrainka po ojcu. Z powodu choroby mamy, która chciała umrzeć na swojej ziemi, przeprowadziła się ze Lwowa na podrzeszowską wieś. Dziewczyna przez wielu traktowana jest jak "obca", mimo że ona sama czuje się w Polsce jak u siebie. Matka umiera, ojciec popada w alkoholizm, a na Ukrainie wybucha wojna.

"Wojna, na­wet gdy pa­trzysz na ludz­ki po­ryw serca, ni­gdy nie jest czymś do­brym. I nie nie­sie spo­koju".

Najbardziej zachwyca mnie kreacja bohaterów, którzy niosą na barkach bagaż doświadczeń, traum i przeżyć, które naznaczyły ich na zawsze. Agnieszka Lis nie boi się zajrzeć w mroki historii i przypomina niełatwą relację Polaków z Ukraińcami za czasów drugiej wojny światowej, kiedy to bandy UPA bestialsko mordowały polskie rodziny, ale i Polacy nie pozostali im dłużni, bo przecież "jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie". Autorka pokazuje, że zawsze są dwie strony medalu: oko za oko, wet za wet, czy to zbyt sroga zapłata, a może odpowiednia, nie sposób tego ocenić, jedno jest pewne obraz bestialstwa, do którego zdolny jest drugi człowiek, na długo zapisze się w mej pamięci.

Ja dzielę ludzi tylko na dobrych i złych, i nic poza tym nie ma dla mnie znaczenia.

"Ukrainka" to wzruszający spektakl niezwykle trudnych emocji, które skłaniają do zadumy nad kondycją moralną drugiego człowieka.

Natasza to w połowie Polka po matce i Ukrainka po ojcu. Z powodu choroby mamy, która chciała umrzeć na swojej ziemi, przeprowadziła się ze Lwowa na podrzeszowską wieś. Dziewczyna przez wielu traktowana jest jak "obca", mimo że ona sama czuje się...

Piękna książka,naładowana emocjami. Ochłonęła mnie od pierwszych stron. Uwielbiam takie historie.

Piękna książka,naładowana emocjami. Ochłonęła mnie od pierwszych stron. Uwielbiam takie historie.