Nareszcie ... można by rzec . Fantastyczna Irena Szewińska doczekała się swojej sportowej biografii. Ikona polskiej lekkoatletyki od stadionu i od kuchni życia codziennego. Jest też trochę o mężu Januszu Szewińskim, ojcu Jakubie Kirszentein w sumie wiele ciekawych spraw nie tylko z niwy sportowej. Polecam fanom "królowej sportu" i nie tylko ...

Nareszcie ... można by rzec . Fantastyczna Irena Szewińska doczekała się swojej sportowej biografii. Ikona polskiej lekkoatletyki od stadionu i od kuchni życia codziennego. Jest też trochę o mężu Januszu Szewińskim, ojcu Jakubie Kirszentein w sumie wiele ciekawych spraw nie tylko z niwy sportowej. Polecam fanom "królowej sportu" i nie tylko ...

Irena Szewińska to najwybitniejsza polska lekkoatletka, a magazyn Track&Field uznał ją nawet za najlepszą zawodniczkę w całej nowożytnej historii tej dyscypliny sportu. Tak wspaniała sportsmenka musiała doczekać się w Polsce swojej biografii, a za spisanie jej kariery zabrał się dziennikarz Przeglądu Sportowego – Maciej Petruczenko, któremu przy zbieraniu materiałów pomagał też mąż pani Ireny – Janusz Szewiński. Książka jest dość trudna w odbiorze, przez co nie każdemu się spodoba. Na szczęście dla fanów lekkiej atletyki znajdziemy tu wiele nieznanych i niedostępnych wcześniej ciekawostek z życia mistrzyni, a to ogromny plus tej obszernej książki.

Maciej Petruczenko to dziennikarz „Przeglądu Sportowego”, z którym związany jest od 1970 r. Autor jednocześnie bliskim przyjacielem rodziny Szewińskich. Jeździł z Ireną i Januszem na najważniejsze zawody lekkoatletyczne, a ze sportową parą spotykał się nie tylko zawodowo (w pracy dziennikarskiej),ale i prywatnie, podczas licznych spotkań. Dlatego też książka zawiera mnóstwo anegdot dostępnych „z pierwszej ręki”, do których ktoś z zewnątrz nie miałby raczej dostępu.

Sama książka zaczyna się od przedstawienia losów rodziców pani Ireny, a następnie jej lat młodzieńczych i początków treningów sportowych. Wiele dowiadujemy się na temat uwarunkowań funkcjonowania sportu po II Wojnie Światowej. Niestety jest to przedstawiane językiem bardzo oficjalnym – chociażby życiorys Jakuba Kirszensteina (opisany dwukrotnie) jest bardziej encyklopedycznym opisem faktów, aniżeli materiałem do książki. Dalej jest już dużo lepiej, choć biografia ma bardziej charakter sprawozdania z kolejnych zawodów. Nie znajdziemy tu zbyt wielu emocji czy przeżyć, czy też realiów tamtych czasów. Na niektóre wydarzenia możemy spojrzeć z perspektywy relacji wielu osób związanych z panią Ireną, dzięki czemu dowiadujemy się o kolejnych ciekawostkach i niuansach. Niestety pojawia się też przesyt niektórych wydarzeń, bo opisy zawodów się powtarzają, przedstawiane ponownie w relacji różnych osób.

W książce znajdziemy też wiele ważnych i ciekawych spraw, np. niesłuszną dyskwalifikację Ewy Kłobukowskiej, która została skrzywdzona przez działaczy. Dla osób interesujących się historią sportu to bardzo cenne źródło wiedzy. Interesujące są również kulisy niektórych wyjazdów. Dużą zaletą książki są zdjęcia. Janusz Szewiński pracował jako fotoreporter Przeglądu Sportowego i mógł jeździć na wszystkie zawody i wydarzenia swojej żony, dlatego też mamy w książce rewelacyjne zdjęcia, praktycznie z całego życia i bogatej kariery pani Ireny. Na koniec znajdziemy też świetnie przygotowaną statystykę całej kariery Ireny Szewińskiej. Znajdziemy tam przedstawione wszystkie starty i uzyskane wyniki, a tę część książki przygotowali doskonali statystycy PZLA – śp. Józef Pliszkiewicz i Janusz Rozum.

Niestety jako całość książka jest przedstawiona bardzo jednostronnie. Pani Irena była doskonałą sportsmenką, ale w pracy działacza sportowego sobie nie poradziła, przynajmniej na polskim podwórku. Będąc prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki nie zapobiegła milionowym długom, była też skłócona z częścią działaczy, trenerów i zawodników. W kolejnych wyborach na prezesa związku 48 delegatów było przeciwko niej, a 51 osób głosowało za jej wyborem. Praktycznie połowa była więc przeciwna jej reelekcji. Niestety na ten temat nie przeczytamy w książce „Prześcignąć swój czas” ani słowa. Pominięcie niektórych niewygodnych faktów sprawia, że książka stała się swoistą laurką i nie znajdziemy tu kilku historii, które są znane w środowisku lekkoatletycznym. W oczy rzucało się za to trochę błędów korektorskich.

Biografia Ireny Szewińskiej „Prześcignąć swój czas” to z pewnością gratka dla miłośników historii, wielkich fanów sportu i olimpizmu, którzy lubią ciekawostki i realia sportu XX wieku. Wszyscy pasjonaci będą usatysfakcjonowani bogatą liczbą zdjęć, dokładnymi statystykami i opisami kolejnych igrzysk i lekkoatletycznych mistrzostw. Ogromna wiedza Macieja Petruczenki na temat lekkiej atletyki jest w tym wypadku wielkim atutem. Niestety dla przeciętnego czytelnika książka może być trudna w odbiorze, bo dominują w niej sprawozdania z zawodów i chłodne opisy wydarzeń. Niektóre sytuacje opisywane są kilkukrotnie, a sama książka nie ustrzegła się nielicznych błędów. Biografia nie zawiera trudnych dla wybitnej lekkoatletki tematów, które są po prostu pominięte, przez co książka staje się nieobiektywna. Nie powinno to jednak zniechęcić osób, które pasjonują się wybitnymi postaciami polskiego sportu i chcą poznać karierę i życie najwybitniejszej lekkoatletki wszech czasów.

Irena Szewińska to najwybitniejsza polska lekkoatletka, a magazyn Track&Field uznał ją nawet za najlepszą zawodniczkę w całej nowożytnej historii tej dyscypliny sportu. Tak wspaniała sportsmenka musiała doczekać się w Polsce swojej biografii, a za spisanie jej kariery zabrał się dziennikarz Przeglądu Sportowego – Maciej Petruczenko, któremu przy zbieraniu materiałów pomagał...

Przeczytałem biografię Szewińskej, a właściwie zbiór wspomnień autora o tamtych czasach... Cóż typowy Petruczenko, człowiek który wspomnienia traktuje w hierarchii wyżej niż fakty;) Ale może to i nawet zaleta jest... Zależy jak na to patrzeć.
Wszyscy, którzy czytają i słuchają Pana Macieja na co dzień, nie powinni być zaskoczeni. W sumie czegoś takiego się spodziewałem. Doping brali tylko rywale Polaków, nasi zawodnicy zawsze byli krystalicznie czyści i jeśli przegrywali to tylko z oszustami. Sędziowie, kibice, warunki atmosferyczne, los, itp., zawsze były przeciwko nam. Pan Petruczenko jest chyba nadal mentalnie głęboko zakorzeniony w PRL-u. Spiski, błędne pomiary odległości dla dzisiejszego kibica brzmią jak science-fiction. W mediach lat 60 -tych i 70-tych były widocznie czymś normalnym. Nasz były płotkarz Marek Jóźwik kiedyś powiedział w jednym ze swoich programów telewizyjnych na żywo, że w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych w naszej reprezentacji lekkoatletycznej wszyscy brali środki dopingujące, bez wyjątku. Później wyparł się tych słów ale mleko się rozlało. Być może takie były czasy...

Co do samej książki to ZDECYDOWANIE warto ją przeczytać. Nie ważne czy jest zgodna z prawdą czy nie, jest po prostu bardzo dobra! Zaciekawia od pierwszej strony i bardzo wciąga. Kto nie czytał ten trąba;)

Chętnie przeczytałbym jeszcze coś dużego spod ręki Pana Macieja Petruczenko, bo ma ten człowiek taką lekkość pisania, że czyta się samo:)

P.S. Pochodzę z Zagłębia Dąbrowskiego i napisanie o Edwardzie Gierku że był Ślązakiem jest mniej więcej takim błędem jak napisanie że Maria Skłodowska była z Azjatką...

Przeczytałem biografię Szewińskej, a właściwie zbiór wspomnień autora o tamtych czasach... Cóż typowy Petruczenko, człowiek który wspomnienia traktuje w hierarchii wyżej niż fakty;) Ale może to i nawet zaleta jest... Zależy jak na to patrzeć.
Wszyscy, którzy czytają i słuchają Pana Macieja na co dzień, nie powinni być zaskoczeni. W sumie czegoś takiego się spodziewałem....

Biografia królowej polskiego sportu. Pierwsza pozycja o Pani Irenie Szewińskiej jaką miałam okazję przeczytać, nie mam wiec porównania, czy jest to pozycja wyczerpująca. Ciesze się, że wpadła w moje ręce, bo bardzo cenię Panią Irenę. Trochę zabrakło mi opowieści o życiu codziennym w przedziwnych czasach, w których Pani Irena zdobywała olimpijskie szczyty.

Biografia królowej polskiego sportu. Pierwsza pozycja o Pani Irenie Szewińskiej jaką miałam okazję przeczytać, nie mam wiec porównania, czy jest to pozycja wyczerpująca. Ciesze się, że wpadła w moje ręce, bo bardzo cenię Panią Irenę. Trochę zabrakło mi opowieści o życiu codziennym w przedziwnych czasach, w których Pani Irena zdobywała olimpijskie szczyty.

Postaci Ireny Szewińskiej chyba nie trzeba nikomu przedstawiać, siedmiokrotna medalistka olimpijska, szesnastokrotna rekordzistka świata, dwadzieścia sześć razy zostawała mistrzynią Polski i zdobyła dziesięć medali mistrzostw Europy, a to i tak tylko tylko jakiś ułamek jej dorobku. Jej zeszłoroczna śmierć to (niestety) dobra okazja, aby przypomnieć jej osiągnięcia. Maciej Petruczenko, dziennikarz Przeglądu Sportowego postanowił przybliżyć czytelnikom osobę Ireny Szewińskiej. Rzuca się w oczy, że książkę tworzyło wiele osób. Począwszy od autora poprzez męża Ireny, Janusza Szewińskiego, po szereg innych osób, których relacje i opinie ubarwiły opowieść o Irenissimie. Książka przedstawia pełny obraz osoby Szewińskiej. Poza warstwą sportową, pojawiają się informacje na temat rodziców, męża, dzieci czy wnuków czy działalności po zakończeniu kariery sportowej. Sporo miejsca poświęcono życiu prywatnemu małżeństwa, galom oraz balom w których brała udział Szewińska. Wszystko to jest doskonale udokumentowane dzięki ogromnej ilości zdjęć umieszczonej w biografii. To jedna z takich książek, dzięki której nasza sympatia dla sportowca jeszcze rośnie, bo wyłania się z niej obraz nie tylko mistrza, ale również ciepłej i sympatycznej osoby w życiu codziennym. Bardzo miło, że pozycja zawiera również aneks w postaci chronologicznych zestawień wyników w całej karierze. W kwestii mankamentów to przytrafiło się parę wpadek edytorskich (np. zapis odległości skoku w dal = 538 cm),do tego w początkowej fazie lektury miałem problem z dosyć chaotyczną narracją. Opisy niektórych imprez sportowych powtarzają się, ale na szczęście w dalszej części występuje książki występuje już chronologiczny układ wydarzeń, co z pewnością porządkuje i ułatwia śledzenie losów głównej bohaterki. Podsumowując, biografia Ireny Szewińskiej to kawał dobrej, reporterskiej roboty i fajnie, że taka książka ukazała się na rynku, dzięki czemu młodsze pokolenie do którego należę, może poczytać o wielkich sukcesach naszej mistrzyni.

Postaci Ireny Szewińskiej chyba nie trzeba nikomu przedstawiać, siedmiokrotna medalistka olimpijska, szesnastokrotna rekordzistka świata, dwadzieścia sześć razy zostawała mistrzynią Polski i zdobyła dziesięć medali mistrzostw Europy, a to i tak tylko tylko jakiś ułamek jej dorobku. Jej zeszłoroczna śmierć to (niestety) dobra okazja, aby przypomnieć jej osiągnięcia. Maciej...