Bernadette jest nieco zwariowaną i inteligentną panią architekt po 50-tce. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że jest przy tym bardzo zamknięta w sobie i jak tylko może stroni od ludzi. Do tego stopnia, że nawet najprostsze sprawy załatwia za nią wirtualna asystentka z Indii! 🙈 Śmiało można też wysnuć wniosek, że nienawidzi swojego miasteczka i 90% społeczeństwa, na czele z sąsiadami 😉 Mieszka w czymś, co ciężko nazwać prawdziwym domem, na co dzień zamyka się w przyczepie, a wkrótce razem z rodziną planuje wyprawę na... Antarktydę! 🤣 No, może niezupełnie planuje, bo inicjatywa wychodzi od jej córki. Ma to być nagrodą za dobre stopnie w szkole.

Do czasu tej pamiętnej wyprawy obserwujemy ciąg niefortunnych zdarzeń, zabawnych i nieco absurdalnych sytuacji. Poznajemy sąsiadów Bernadette, jej przeszłość, powody dziwnego zachowania, a kiedy wydaje się, że nadchodzi czas wyjazdu, nagle Bernadette znika bez śladu. Co, zważywszy na jej dziwne zachowanie, może budzić pewne obawy... 😉

Oryginalna jest sama konstrukcja tekstu - mamy tu bowiem ciągłą wymianę listów, maili i notatek między wieloma bohaterami, co przeplata się z obecną akcją. Potrzeba trochę czasu, żeby dobrze się w to wkręcić. Często parskałam śmiechem, bo sytuacje związane z krzakami jeżyn i sąsiadką Audrey bawiły mnie do łez😂 Natomiast sama historia Bernadette była mi dosyć obojętna. Znacznie bardziej ujęły mnie postaci poboczne, nadawały smaczka tej historii. Mimo to, warto ją przeczytać, bo śmiechu co niemiara! :)

Bernadette jest nieco zwariowaną i inteligentną panią architekt po 50-tce. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że jest przy tym bardzo zamknięta w sobie i jak tylko może stroni od ludzi. Do tego stopnia, że nawet najprostsze sprawy załatwia za nią wirtualna asystentka z Indii! 🙈 Śmiało można też wysnuć wniosek, że nienawidzi swojego miasteczka i 90%...