Piękna i wzruszająca powieść od której trudno się oderwać.
Opowiada o normalnym życiu młodej Polki Marcjanny Zielczyńskiej, której najpiękniejsze lata życia, przypadły na okres II wojny do tego na Wołyniu i na pewno nie należały do najszczęśliwszych.
Ostatnie beztroskie wakacje spędziła u swojej babci w Woli Ostrowieckiej spotykając się z przyjaciółkami, snując plany na dalszą przyszłość.
Po powrocie do domu w Lubomlu po raz pierwszy poznaje smak miłości. Ale radość trwa krótko. Wybucha wojna, w miasteczku pojawiają się Rosjanie,jej najlepsza przyjaciółka zostaje wraz z rodziną wywieziona na Sybir, jej narzeczony wcielony do Armii Czerwonej. Potem znowu Niemcy i znowu Rosjanie. Koniec wojny
wcale nie oznacza dla niej końca smutku i wyczekiwań na lepsze jutro. Musi wraz z rodzina opuścić rodzinne miasto i szukać nowego domu w nowej Polsce.
Wstrząsające opisy rzezi na Polakach i równie nieprawdopodobne opisy podróży repatriantów sprawiają, że cała powieść jest taka bardzo realistyczna, taka prawdziwa aż do bólu.
Jestem pełna podziwu dla autorki, że potrafiła poruszyć tak bolesny temat jakim są Kresy podczas wojny i że zrobiła to w sposób prosty a zarazem poruszający. Bo losy Kresowiaków, to losy tysięcy ludzi, którzy musieli opuścić swoje domy ponieważ okazało się, że to już nie jest ich Ojczyzna i nie są tu mile widziani.
Teraz z niecierpliwością będę czekać na kolejny tom tej cudownej sagi, która tym razem będzie rozgrywać się nad polskim morzem.

Piękna i wzruszająca powieść od której trudno się oderwać.
Opowiada o normalnym życiu młodej Polki Marcjanny Zielczyńskiej, której najpiękniejsze lata życia, przypadły na okres II wojny do tego na Wołyniu i na pewno nie należały do najszczęśliwszych.
Ostatnie beztroskie wakacje spędziła u swojej babci w Woli Ostrowieckiej spotykając się z przyjaciółkami, snując plany na...