Obcy powiew wiatru

Czytało się lekko, łatwo i przyjemnie jak na powieść, w której tle trwa wojna. Oceniam ją dość wysoko że względu na wartką, niezbyt przewidywalną fabułę, oraz wyraziste postacie. Jednocześnie raziła mnie czasem strona językowa tej powieści, potknięcia stylistyczne po prostu wybijały mnie z czytelniczego rytmu. Ot, przyjemna, dobra na relaks, ale nie można wymagać od niej zbyt wiele.

Czytało się lekko, łatwo i przyjemnie jak na powieść, w której tle trwa wojna. Oceniam ją dość wysoko że względu na wartką, niezbyt przewidywalną fabułę, oraz wyraziste postacie. Jednocześnie raziła mnie czasem strona językowa tej powieści, potknięcia stylistyczne po prostu wybijały mnie z czytelniczego rytmu. Ot, przyjemna, dobra na relaks, ale nie można wymagać od niej zbyt w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Saga Nadmorska 1939-1949 Marcjanna to opowieść o dorastającej dziewczynie, o miłości, wojnie a także o losach przesiedleńców znad Bugu.

W ogólnym rozrachunku oceniam ją wysoko, wzruszyła mnie w szczególności ostatnia część. Doczepić się mogę jedynie do tego, że temat wojny ujęty był zbyt pobieżnie, zbyt szybko przeszliśmy dalej. Tak samo rzeź wołyńska mogłaby ujęta być szerzej. Natomiast duży plus za pokazanie tułaczki przesiedleńców, spanie przy torach, choroby, traktowanie przez Sowietów.

Opowieść piękna i wzruszająca, będę kontynuowała tą podróż.

Saga Nadmorska 1939-1949 Marcjanna to opowieść o dorastającej dziewczynie, o miłości, wojnie a także o losach przesiedleńców znad Bugu.

W ogólnym rozrachunku oceniam ją wysoko, wzruszyła mnie w szczególności ostatnia część. Doczepić się mogę jedynie do tego, że temat wojny ujęty był zbyt pobieżnie, zbyt szybko przeszliśmy dalej. Tak samo rzeź wołyńska mogłaby ujęta być...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie dość, że dotyczy tematów okresu wojennego, to jeszcze wydana jako saga. Lepiej już być nie mogło :) Uwielbiam tego rodzaju książki. A ta dodatkowo jest dobrze napisana, więc nic tylko polecać!

Nie dość, że dotyczy tematów okresu wojennego, to jeszcze wydana jako saga. Lepiej już być nie mogło :) Uwielbiam tego rodzaju książki. A ta dodatkowo jest dobrze napisana, więc nic tylko polecać!

Pokaż mimo to

„Są w życiu człowieka takie chwile, kiedy wydaje się, że nie udźwignie więcej, a jedyne, co pozostaje, to się poddać. Czas się zatrzymuje, a potem nagle zegar przyspiesza, jakby chciał nadrobić te utracone sekundy”.

„Obcy powiew wiatru” – pierwszy tom „Sagi nadmorskiej” Magdaleny Majcher wywarł na mnie przeogromne wrażenie. P r z e o g r o m n e! To najpiękniejsza i zarazem najbardziej wzruszająca historia jaką poznałam w książkowym świecie. Cieszę się, że „Znany kolor nieba” i „Znany szum morza” jeszcze przede mną.

„Saga nadmorska” porusza temat dramatycznych przesiedleń tysięcy Kresowiaków. Historia tych wydarzeń, związanych z utratą z dnia na dzień najcenniejszego majątku , jakim jest spokój i miejsce do życia, splata się z losami rodziny Marcjanny Zielczyńskiej. Bohaterów poznajemy, kiedy ich życiu nie zagraża niebezpieczeństwo wojny. Mogą spotykać się z przyjaciółmi, snuć marzenia o wielkiej miłości, kochać, planować swoją przyszłość. Codzienność pięknych wydarzeń trzeba ewidentnie doceniać. To piękno niknie w obliczu wojny. Wszystko nabiera innych barw. Poszukiwanie domu staje się walką o przetrwanie – te fizyczne i we wnętrzu człowieka. Szarość i zło wojennych schematów uczą człowieka kim jest, kim mógłby być i co stracił na zawsze.

Pani Magdalena Majcher w niesamowity sposób zaprosiła nas do rodziny Zielczyńskich. Całą sobą śledziłam ich każdy dzień, angażując się we wszystkie relacje i problemy. Nie mogłam oderwać myśli od wyborów, które stały się ich przeznaczeniem. Czułam, że stoję obok Marcjanny i patrzę jej oczami na wszystkich, których miała obok siebie. Widzę pewną siebie matkę, skrywającą pod powłoką ogrom uczuć; ojca, który stawia wszystko na jednej szali, by zapewnić szczęście swoim bliskim; zagubionego w tym wszystkim Antka; babcię, której dobre rady i otwartość serca ujęły mnie najbardziej; Rozalkę, z ogromnym bagażem doświadczeń i wszystkich innych sprzed wojny i w trakcie jej trwania. To jak bardzo chcą zachować swoje własne ja, jak bardzo dbają o człowieczeństwo w świecie zniszczonych emocji naprawdę porusza. Codzienność uczy nas wielu schematów – posiadam i pragnę więcej, więcej i jeszcze więcej. Nagle ten czas zatrzymuje się, choć zegar przyspiesza, cała przeszłość wydaje się tylko przelotnym wspomnieniem. Najpiękniej w tym odnaleźć siłę w drugim człowieku. To bliska osoba okazuje się najważniejszym fundamentem i jedyną drogą, by na nowo odkryć poczucie szczęścia. „Saga nadmorska” to dzieło o poszukiwaniu szczęścia.

"Żyć! Teraz chodziło tylko o to. Żeby żyć, żeby czuć, żeby kochać". Tylko i aż. Bo żyć w czasach wojny to niewyobrażalna umiejętność. Być sobą pośród ogromu zniszczeń to wyczyn godny naśladowania. To kolejna niesamowita moc „Obcego powiewu wiatru” – ta piękna książka jednocześnie sprawia, że czuję dreszcz na plecach. Boję się, że mogę wszystko stracić w mgnieniu oka. Tak jak bohaterowie pierwszego tomu nadmorskiej sagi rodzinnej.

Mówię to z pełną odpowiedzialnością – jest to najlepsza książka jaką przeczytałam w tym roku. Jedna z najlepszych jakie udało mi się przeczytać w moim życiu. Polecam ją naprawdę każdemu. Cieszę się, że odkryłam twórczość Pani Magdaleny. Moja mama już skończyła całą „Sagę nadmorską” – ciągle mi o niej mówi, więc ja sama nadrabiam szybciutko zaległości. „Wszystkie pory uczuć” zamówione, „W cieniu tamtych dni” rozpoczęte – jest pięknie.

„Są w życiu człowieka takie chwile, kiedy wydaje się, że nie udźwignie więcej, a jedyne, co pozostaje, to się poddać. Czas się zatrzymuje, a potem nagle zegar przyspiesza, jakby chciał nadrobić te utracone sekundy”.

„Obcy powiew wiatru” – pierwszy tom „Sagi nadmorskiej” Magdaleny Majcher wywarł na mnie przeogromne wrażenie. P r z e o g r o m n e! To najpiękniejsza i z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Nie czas żałować róż, kiedy płoną lasy” - autorka najwyraźniej nie wzięła sobie do serca tego powiedzenia. Gdy wokół szaleje wojna, myśli bohaterek obracają się głównie wokół romansów i tego kto, za kogo wyjdzie za mąż. Oczywiście wojna jest, ale siłą rzeczy opisana bardzo po łebkach. Ot, jest to takie sobie czytadło. Poza tym taka saga już była - czy tylko mnie kojarzą się te książki z „Upalnym latem” Katarzyny Zyskowskiej? Nawet imiona bohaterek są prawie takie same...

„Nie czas żałować róż, kiedy płoną lasy” - autorka najwyraźniej nie wzięła sobie do serca tego powiedzenia. Gdy wokół szaleje wojna, myśli bohaterek obracają się głównie wokół romansów i tego kto, za kogo wyjdzie za mąż. Oczywiście wojna jest, ale siłą rzeczy opisana bardzo po łebkach. Ot, jest to takie sobie czytadło. Poza tym taka saga już była - czy tylko mnie kojarzą się te...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnio zaczytuję się w sagach a zatem i po "Sagę nadmorską" musiałam sięgnąć.

"Obcy powiew wiatru" to pierwsza część. Opowiada o losach pierwszego pokolenia, które to z kresów zostało przesiedlone do Ustronia Morskiego. Są w niej opisane dzieje Marcjanny, którą poznajemy jako młodziutką dziewczynę żyjącą sobie beztrosko na Wołyniu. stopniowo jednak zaczynają pojawiać się rożnego rodzaju napięcia pomiędzy mieszkańcami jej wsi. Potem przychodzi wojenna zawierucha.

Losy Marcjanny i jej rodziny możemy śledzić na przestrzeni lat. Autorka w bardzo plastyczny sposób przedstawia wołyńską wiś i życie a także przesiedlenie kresowiaków do poniemieckiego Ustronia.

Bardzo emocjonująca książka wciąga od pierwszego akapitu i zapewnia czytelnikowi bogaty wachlarz doznać emocjonalnych. Nieprzewidziane zwroty akcji, jak to w żuciu, niespodziewanie odmieniają los bohaterów.

Gdy tylko skończyłam "obcy powiew wiatru"od razu sięgnęłam po cześć drugą sagi.

Ostatnio zaczytuję się w sagach a zatem i po "Sagę nadmorską" musiałam sięgnąć.

"Obcy powiew wiatru" to pierwsza część. Opowiada o losach pierwszego pokolenia, które to z kresów zostało przesiedlone do Ustronia Morskiego. Są w niej opisane dzieje Marcjanny, którą poznajemy jako młodziutką dziewczynę żyjącą sobie beztrosko na Wołyniu. stopniowo jedn...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Polscy autorzy ciąg dalszy 😉. Tym razem padło na twórczość @majcher_magdalena.
.
To jest moje pierwsze spotkanie z autorką i jestem zachwycona. Ta książka jest cudowna, spadła moje serce ♥. Oby więcej takich książek 😍.
.
A mi nie zostało nic innego jak zacząć czytać kolejną część.
.
Tak‼️ Warto czytać Naszych autorów.
.

Polscy autorzy ciąg dalszy 😉. Tym razem padło na twórczość @majcher_magdalena.
.
To jest moje pierwsze spotkanie z autorką i jestem zachwycona. Ta książka jest cudowna, spadła moje serce ♥. Oby więcej takich książek 😍.
.
A mi nie zostało nic innego jak zacząć czytać kolejną część.
.
Tak‼️ Warto czytać Naszych autorów.
.

Pokaż mimo to

Sagi wielopokoleniowe to moje ukochane gatunki literackie. A jeszcze gdy akcja dzieje się na tle wydarzeń historycznych to dodatkowy plus. Pięknie napisana powieść,do której widać autorka przygotowała się starannie.Ten pierwszy tom to lata 1939-1949. Bohaterka -Marcjanna dopiero co zdała egzamin dojrzałości aby za niedługo jej świat wywrócił się do góry nogami. Wybuchła wojna i ten świat ,który znała i kochała przestał istnieć.Ludzie-sąsiedzi wcześniej życzliwi ,niektórzy z nich dopuszczają się bestialskich mordów. Oj historia Wołynia,kresów to bardzo bolesna historia. "Zło" spotyka także i Marcjannę.Gdy okazuje się ,że dotychczasowe tereny polskie już nimi nie są rodzina wyjeżdża w zupełnie inne strony aby być w Polsce.Trafiają do Ustronia Morskiego.To jedna z tych książek po przeczytaniu której nie można zbyt szybko dojść do siebie.Ja z marszu zabieram się za część 2 . Tu akcja będzie się toczyć w latach 1964-1991.Czytając takie historie nie potrafię zrozumieć tych ,których właściwie trudno nazwać "człowiekiem" .To jest dla mnie bolesne i smutne.

Sagi wielopokoleniowe to moje ukochane gatunki literackie. A jeszcze gdy akcja dzieje się na tle wydarzeń historycznych to dodatkowy plus. Pięknie napisana powieść,do której widać autorka przygotowała się starannie.Ten pierwszy tom to lata 1939-1949. Bohaterka -Marcjanna dopiero co zdała egzamin dojrzałości aby za niedługo jej świat wywrócił się do góry nogami. Wybuchła wojn...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Obcy powiew wiatru", czyli pierwsza część "Sagi nadmorskiej" to od dziś jedna z moich ulubionych powieści z wojną w tle ... Jest w niej wszystko, czego można oczekiwać od takiej lektury. Mamy tu wspaniale wykreowanych bohaterów, którzy przeżywają zarówno piękne jak i tragiczne wydarzenia. Jest to też pierwsza powieść przeczytana przeze mnie, której akcja rozgrywa się na Wołyniu. Autorka tak pięknie oddała klimat tamtych miejsc, że z łatwością możemy sobie wyobrazić Wołyń 1939 roku, ostatnie beztroskie lato w życiu głównej bohaterki Marcjanny i ten niepokój poprzedzający wybuch wojny. Powieść dostarcza mnóstwa emocji, pozwala łatwo wczuć się w losy bohaterów i razem z nimi przeżywać wszystkie wydarzenia, które ich spotykają. A było ich niemało, najbardziej tragiczne z nich to rzeź wołyńska... Jest to przepiękna i poruszająca książka. Na pewno jeszcze nieraz do niej wrócę i będę czytać oczywiście kolejne tomy. Lektura obowiązkowa dla wielbicielek sag rodzinnych z wojną w tle!

"Obcy powiew wiatru", czyli pierwsza część "Sagi nadmorskiej" to od dziś jedna z moich ulubionych powieści z wojną w tle ... Jest w niej wszystko, czego można oczekiwać od takiej lektury. Mamy tu wspaniale wykreowanych bohaterów, którzy przeżywają zarówno piękne jak i tragiczne wydarzenia. Jest to też pierwsza powieść przeczytana przeze mnie, której akcja ro...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oglądając film ,,Wołyń" Smarzowskiego byłam niezwykle poruszona. Sceny były dramatyczne, a sam temat Wołynia i wydarzeń, które miały na nim miejsce do dzisiaj jest bardzo żywy. Chwila, w której ludzie, którym się pomagało, którzy żyli obok ciebie stają się twoimi wrogami, a wartości moralne nie mają znaczenia stała się zaczątkiem krzywdy i ludobójstwa niewinnych ludzi. Magdalena Majcher postanowiła napisać sagę o ludziach, którzy doświadczyli wielu krzywd i z dnia na dzień stali się Kresowiakami, którzy by żyć w Polsce musieli porzucić wszystko co znali i wyruszyć w nieznane. Jestem jednak pewna, że historia Marcjanny jest jedną z tych, które z pewnością będę jeszcze długo pamiętać.

Marcjanna Zielczyńska dobrze zdała maturę i zastanawia się nad tym, co chce dalej zrobić ze swoją przyszłością. Młodej dziewczynie niczego nie brakuje - została wychowana zgodnie z zasadami etykiety, nosi suknie z najlepszych tkanin sprowadzanych z zagranicy, a jej ojciec ma własny zakład. Jednak całe jej życie zmienia się, w chwili, gdy wybucha wojna, a świat który znała przestaje istnieć.

Nasza główna bohaterka, czyli Marcjanna należy do Pokolenia Kolumbów - ludzi, którzy swoją młodość musieli przeżywać w czasie wojny. Dziewczyna miała znakomite wychowanie, otrzymała dobre wykształcenie. Wydawało się jej, że cały świat stoi przed nią otworem. Martwiła się, że jeszcze nie spotkała kogoś, kogo by pokochała, dla kogo jej serce zabiłoby szybciej. Marcjanna jest taką bohaterką, do której od samego początku czujemy sympatię. Miła, ułożona, pomocna. Jednak z chwilą, gdy nastaje wojna, Marcjanna i jej rodzina nie tracą człowieczeństwa. Starają się nadal pomagać innym, ojciec cały czas zadręcza się myślami, że przez Sowietów musi zwalniać ludzi, a z czasem i sama rodzina Zielczyńskich zaczyna cierpieć. Marcjanna stara się nadal żyć, ale kolejne ciosy spadają na nią niemal nieustannie. A gdy UPA zaczyna mordować Polaków, zabijać niewinnych ludzi zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że nic już nie będzie takie samo jak przed wojną. Marcjanna jest dziewczyną, która stara się odnaleźć w tym świecie. chce, by rodzice mówili jej o wszystkim, nie traktowali jak dziecko, którym już nie była. Jest odważna, mądra, wie, które sprawy trzeba przemilczeć. Przyznam szczerze, że bardzo ją podziwiam. To bohaterka, z której z pewnością można czerpać przykład. Poza tym autorka bardzo dobrze rozwinęła także pobocznych bohaterów, czyli rodzinę Marcjanny. Poznajemy jej rodziców, dziadków, kuzynostwo, a każdy ma jakieś znaczenie w tej opowieści i to z pewnością jedna z wielu zalet powieści Majcher.

Samo to, jak autorka przedstawia historię Kresowiaków, zasługuje na naprawdę duże uznanie. Widać, że autorka bardzo dobrze przygotowała się, zanim postanowiła napisać historię Marcjanny. Dość dokładnie opisuje życie przed wojną na Wołyniu z perspektywy zwykłego człowieka żyjącego w tamtych czasach. Charakteryzuje to, co działo się na wołyńskich wsiach i miastach oraz to, jak życie ludzi mieszkających na tamtych terenach zmieniło się po wybuchu wojny. Nie pomija w swojej powieści rzezi wołyńskiej, zbrodni katyńskiej, okrutnej wojennej rzeczywistości, konfiskaty majątków i wyjazdów w nieznane. Sama książka skupia się bardziej na wędrówce Kresowiaków do ich ,,krainy mlekiem i miodem płynącej", jaką miały być ziemie poniemieckie, a jedynie w epilogu mamy skrawki informacji na temat życia Kresowiaków (w tym Marianny) w nowym miejscu. Powieść jest napisana bardzo lekkim językiem i czyta się ją bardzo szybko, same losy Marcjanny zajmują czytelnika od początku, aż do samego końca powieści i jestem pewna, że również i w pozostałych tomach nadal będziemy ciekawi dalszych losów Zielczyńskiej. Mimo wszystko autorce gdzieniegdzie wkradały się słowa współczesne. Wątpię, by na wołyńskiej wsi używano słowa np. ,,popalić" (w znaczeniu ,,dać komuś popalić"). To takie małe mankamenty, wprawdzie mało znaczące dla samego wydźwięku książki, ale mimo wszystko gdzieś gryzie się to z epoką opisywaną przez Majcher. Na szczęście szybko o nich zapominamy, gdy zostaniemy wciągnięci w wir wydarzeń, jakie rozgrywają się w życiu rodziny Zielczyńskich.

,,Obcy powiew wiatru" to powieść, którą z pewnością będę jeszcze długo pamiętać. Autorka podjęła się bardzo trudnego zadania i myślę, że wykonała je bardzo dobrze. Losy Marcjanny i całej rodziny Zielczyńskich oraz ich krewnych wciągają czytelnika na wiele godzin. W czasach pokoju nie zdajemy sobie sprawy z tego, z jakimi okrucieństwami wiązała się wojna. Gdy w jednej chwili ludzie tracili cały dorobek życie i swoją narodowość, a chcąc żyć w kraju, który kochali musieli przemierzać kilkaset kilometrów udając się w nieznane, zaczynać od nowa. Jestem przekonana, że historia Marcjanny, z pewnością spodoba się czytelnikom, którzy nie boją się trudnych tematów. Ja na pewno przeczytam kolejne tomy tej sagi, a Wam oczywiście szczerze polecam jej pierwszy tom.

Całą recenzję przeczytasz na blogu http://mojswiatliteratury.blogspot.com/2019/09/magdalena-majcher-obcy-powiew-wiatru.html

Oglądając film ,,Wołyń" Smarzowskiego byłam niezwykle poruszona. Sceny były dramatyczne, a sam temat Wołynia i wydarzeń, które miały na nim miejsce do dzisiaj jest bardzo żywy. Chwila, w której ludzie, którym się pomagało, którzy żyli obok ciebie stają się twoimi wrogami, a wartości moralne nie mają znaczenia stała się zaczątkiem krzywdy i ludobójstwa niewinnych ludzi. Mag...

więcej

mniej

Pokaż mimo to