-
Artykuły
Specjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?
59 -
Artykuły
Keith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiał
2 -
Artykuły
Szczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszy
26 -
Artykuły
Skandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”
2
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Kociarz
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Cat Person
- Wydawnictwo:
- Muza
- Data wydania:
- 2019-04-24
- Data 1. wyd. pol.:
- 2019-04-24
- Liczba stron:
- 320
- Czas czytania
- 5 godz. 20 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328707597
- Tłumacz:
- Magdalena Sommer
„Kociarz” został przeczytany na stronach „New Yorkera” rekordowe dwa miliony razy, stając się najpopularniejszą opowieścią zamieszczoną w tym prestiżowym magazynie. Opowiadanie dało początek zbiorowi, który uznano za najważniejsze amerykańskie wydarzenie literackie roku. To prawdziwa proza XXI wieku, która w ciągu zaledwie jednej nocy została największym wiralowym fenomenem literackim w historii. To realizm magiczny w dobie mediów społecznościowych. To portret pokolenia w skondensowanej formie.
„Przenikliwa i perfekcyjnie minimalistyczna” The New York Times
„Idealna do książkowych dyskusji przy winie” Vogue
„Magiczny realizm ociera się o pełną fantazję” The Independent
„Kociarz” to dwanaście opowiadań składających się w panoramę naszych czasów. To opowieści o pożądaniu i wstręcie, seksie i samotności, zagubieniu i poczuciu winy w erze Instagrama, Tindera i #MeToo. To literatura minimalistyczna, choć – paradoksalnie – napisana z rozmachem. Właśnie dlatego stała się najpopularniejszym wiralowym tekstem literackim XXI wieku i zdobyła dwa miliony czytelników w internecie. Teksty wywołują wiele emocji: fascynują i odstręczają, oburzają i podniecają, przerażają i zachwycają, nie pozostawiając miejsca na obojętność.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Słodko-gorzki portret millenialsów
Gdy opowiadanie Kristen Roupenian „Kociarz” zostało po raz pierwszy opublikowane na łamach „New Yorkera” w 2017 roku, wywołało lawinę dyskusji. Dzięki tak błyskawicznie zdobytej popularności autorka mogła wydać zbiór 12 opowiadań, który w polskim przekładzie nosi właśnie tytuł najpopularniejszego ze składających się na tom tekstów, czyli „Kociarz”. Jednak choć tytułowe opowiadanie cieszy się największą sławą, to pozostałe nie odbiegają od niego jakością.
Opowiadania różnią się między sobą długością, stylem, konwencją. Są tu teksty typowo realistyczne, wiernie odzwierciedlające współczesny świat, takie jak „Kociarz”, z elementami fantastycznymi, na przykład „Szramy”, a nawet utrzymane w całkowicie baśniowej konwencji, jak „Lustro, wiadro i stara kość”. Wszystkie mają jednak na celu ukazanie jednego problemu – nieumiejętności porozumiewania się we współczesnym społeczeństwie.
Chociaż z zasady jestem twardą przeciwniczką opinii, że pokolenie millenialsów nie potrafi kochać, nie potrafi ze sobą rozmawiać, a rozwój portali społecznościowych prowadzi do upośledzenia w relacjach międzyludzkich, to jednak opowiadania Roupenian mnie urzekły. A przecież bohaterowie dwunastu tekstów doskonale wpasowują się w ten stereotyp – nie potrafią mówić otwarcie o swoich uczuciach, radzić sobie z własnymi pragnieniami, zrozumieć innych ludzi ani samych siebie. I choćbyś chciał protestować: „Nie, nieprawda, nie jesteśmy tacy!”, to wbrew sobie odnajdujesz w tych fikcyjnych historiach prawdę. Czytasz i czujesz, że te opowiadania naprawdę odzwierciedlają przykrą rzeczywistość.
A jednak pomimo trudnej i często nieprzyjemnej treści, jaką przekazują, teksty zostały napisane w taki sposób, że czyta się je lekko, szybko i przyjemnie. Roupenian używa prostego języka, nie upiększa, podaje poważną treść w humorystycznej oprawie. Nie znaczy to, że opowiadania nie wymagają od czytelnika intelektualnego zaangażowania. Nie wszystko jest tu podane na tacy, autorka wiele kwestii pozostawia niedopowiedzianych. Pole do interpretacji dla czytelnika jest naprawdę spore. Dlatego po przeczytaniu książki polecam pożyczyć ją znajomym – wydaje mi się, że nie odczuje się pełnej przyjemności z lektury, jeżeli nie będzie się miało potem z kim jej przedyskutować.
Oczywiście, jak to bywa zazwyczaj z tomami krótkich form, jedne teksty spodobają się bardziej, inne mniej. Jestem jednak pewna, że przy takim zróżnicowaniu stylów każdy znajdzie coś dla siebie. Ja też mam już w zbiorze swoje ulubione opowiadania, a także takie, które nie porwały mnie do końca. O żadnym jednak nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobało. Dawno książka nie wciągnęła mnie tak, jak „Kociarz” Kristen Roupenian – od tych opowiadań nie można się oderwać.
Agnieszka Budna
Oceny
Książka na półkach
- 543
- 503
- 108
- 51
- 14
- 12
- 9
- 9
- 8
- 8
Cytaty
Artykuły
Opinia
Zbiór opowiadań 38 - letniej amerykańskiej pisarki jest ciekawym głosem w przestrzeni debaty o kondycji i wyobrażeniu pokolenia ery social mediów.
Autorka, przedstawicielka pokolenia milenialsów (lub jak kto woli pokolenia Y) przynależy do generacji, która nie dość, że oswoiła nowinki techniczne, to jeszcze aktywnie z nich korzysta, dając świadectwo otwarcia na świat i wyzwania z nim związane.
W tomie "Kociarz", podejmuje ona trudną próbę sportretowania pokolenia insta i tindera, dając dość jednoznaczny obraz pewnego rodzaju letargu, marazmu, partykularyzmu, ale też alienacji, mniej lub bardziej świadomej.
Otwierające zbiór opowiadanie "Niedobry chłopiec" to dość przewrotna historia przyjaźni między tytułowym chłopakiem a dość znudzoną, drapieżną parą zakochanych.
Zblazowani sparowani próbują uzależnić od siebie i zniewolić mentalnie chłopaka, który stopniowo zapada w swoisty niebyt. Niebezpieczna gra jaką prowadzą wymyka się spod kontroli, pokazując jak bardzo rzeczywiste emocje różne są od tych wyobrażonych i przekazywanych za pośrednictwem mediów społecznościowych.
Z jednej strony głód wrażeń, poszukiwanie nowych podniet, mocnych doznań, a z drugiej kompletna niefrasobliwość i brak rozsądku w zawieraniu znajomości. Mowa o tym w opowiadaniu "Look at Your Game, Girl". Nieostrożność nastolatki w nawiązanej w realu znajomości z dorosłym mężczyzną, powoduje w czytelniku rodzaj silnego strachu o dziewczynę, której niefrasobliwość poraża, ale też daje pełen obraz naiwności i braku krytycyzmu, jaki jest udziałem współczesnych pokoleń.
Wreszcie opowiadanie tytułowe,"Kociarz", które daje kolejną porcję lęków, kompleksów i nieumiejętności radzenia sobie z żywym człowiekiem. Śliczna studentka zwraca uwagę na nijakiego, starszego od niej o kilkanaście lat mężczyznę z którym zaczyna esemesowy flirt. To, co w przestrzeni telefonicznej wydaje się być łatwą i przyjemną rozrywką, w zetknięciu z rzeczywistością nabiera ciężaru gatunkowego. Żywy człowiek nie jest już tak interesujący, jego wypowiedzi błyskotliwe i urzekające. Rzeczywistość wymaga ciągłego podkręcenia - wyobrażeń o ulubionych aktorach, idolach, których wyobrażenie sobie jest konieczny, by przetrwać spotkanie z prawdziwym Robertem, bo tak ma na imię nijaki obiekt zainteresowania.
Trudność w rozmowach face to face, brak odwagi w mówieniu o prawdziwych odczuciach i przemyśleniach staje się coraz bardziej frustrujące.
Strach przed prawdą i byciem zdyskredytowanym, mniej fajnym niż w rzeczywistości wirtualnej prowadzi do nowych sytuacji, które tylko komplikują i tak niewesołą sytuację.
Brak umiejętności radzenia sobie z prawdziwym światem, emocjami, nazywaniem uczuć, postępowaniem z żywym człowiekiem to główne słabostki i bolączki bohaterów tego opowiadania.
Cały tom, utrzymany w podobnym tonie pokazuje, że współczesność, mimo całego zaawansowania technicznego, kompletnie nie radzi sobie z tym co na świecie było dużo wcześniej - z ludzkimi uczuciami.
Wyidealizowany, przekłamany świat wirtualnej rzeczywistości jest pułapką, w którą wpadają kolejni bohaterowie kolejnych opowiadań z tomu.
Czas się opamiętać, autorka daje jasny przekaz. Póki czas.
https://buchbuchbicher.blogspot.com/
Zbiór opowiadań 38 - letniej amerykańskiej pisarki jest ciekawym głosem w przestrzeni debaty o kondycji i wyobrażeniu pokolenia ery social mediów.
więcej Pokaż mimo toAutorka, przedstawicielka pokolenia milenialsów (lub jak kto woli pokolenia Y) przynależy do generacji, która nie dość, że oswoiła nowinki techniczne, to jeszcze aktywnie z nich korzysta, dając świadectwo otwarcia na świat i...