Jeśli przeczytamy krótką informację Wydawcy na okładce książki na pewno poczujemy się zachęceni. Nic zresztą dziwnego, to powszechnie stosowana forma, która ma na celu przyciągnąć uwagę potencjalnego czytelnika i sprawić, by kupił właśnie tę pozycję jako jedną z wielu. Jak taki opis ma się do zawartości to już inna sprawa, często zdania są różne. Ilu czytelników tyle opinii. Każdy ma własny punk widzenia, każdy z nas zwróci uwagę na coś innego.
Muszę z pewnym zażenowaniem powiedzieć, że postać egoistycznej staruszki narzekającej na wszystko i wszystkich dookoła nie urzekła mnie. Czy naprawdę można być aż tak chamowatym, pyskatym i do tego dobrze się bawić?
Druga sprawa to język, jakim powieść została napisana. W takim stylu to na pewno każdy z nas potrafi napisać i przypuszczam, że większość zrobi to o wiele lepiej. Galiński pisze nie tyle lekko, co prostacko i może dlatego właśnie takie zniechęcenie czułem.
Nie śmieszył mnie podpalony śmietnik, czy wysypany kosz na przystanku. Próbowałem swoją uwagę skupić na upływającym czasie, na tym, że kiedyś każdy z nas stanie się emerytem. Czy poczujemy się samotni, niepotrzebni, a może staniemy się problemem dla ZUS-u i lekarzy? Właśnie taki obraz emeryta na podstawie myśli Zofii ukazuje Galiński.
Zgrabnie autor ujął smutną warszawską reprywatyzację, która przecież dotyczyła życia starszych osób. „Golum miał rację, bogaci są nietykalni i ze wszystkiego się wywiną”.
Wątku kryminalnego nie przybliżam, chcę abyście sami sięgnęli i ocenili. Powiem jedynie, że był ciekawy i miał zaskakujące zakończenia. A to już jeden z powodów, by sięgnąć po lekturę. Być może zaciekawi was życie siedemdziesięcioletniej kobiety czytającej Pięćdziesiąt twarzy Greja. Może z przymrużeniem oka spojrzycie na Warszawę brzydką z okrutnymi ludźmi, gdzie chamstwo i agresja to codzienność. Mając na uwadze wszystkie opisane niedociągnięcia autora uważam, że warto przeczytać. Warto dać szans debiutującemu autorowi choćby po to, aby się nie zniechęcił i podszlifował swój warsztat. Uważam, że potencjał jest trzeba trochę popracować.

Jeśli przeczytamy krótką informację Wydawcy na okładce książki na pewno poczujemy się zachęceni. Nic zresztą dziwnego, to powszechnie stosowana forma, która ma na celu przyciągnąć uwagę potencjalnego czytelnika i sprawić, by kupił właśnie tę pozycję jako jedną z wielu. Jak taki opis ma się do zawartości to już inna sprawa, często zdania są różne. Ilu czytelników tyle...