Kolejny raz bez zaskoczenia, bez większego polotu i mało samego rozwiązywania tajemniczych zbrodni, a trup się w tej części ścielę gęsto. Tajemniczy morderca ma fantazję, ale mało jej możemy doświadczyć, ponieważ ważniejsze są dramatyczne spory rodzeństwa o dom. Policyjnego śledztwa na stronach książki jest dramatycznie mało, aż trzeba się zastanowić czy ono się faktycznie toczy. Fabuła nie jest całkiem zła, pomysł jakiś był, z wykonaniem gorzej.

Kolejny raz bez zaskoczenia, bez większego polotu i mało samego rozwiązywania tajemniczych zbrodni, a trup się w tej części ścielę gęsto. Tajemniczy morderca ma fantazję, ale mało jej możemy doświadczyć, ponieważ ważniejsze są dramatyczne spory rodzeństwa o dom. Policyjnego śledztwa na stronach książki jest dramatycznie mało, aż trzeba się zastanowić czy ono się faktycznie...

Książkę czytało się bardzo szybko, przyjemny klimat i ciekawa fabuła. Tylko zakończenie mnie lekko rozczarowało.

Książkę czytało się bardzo szybko, przyjemny klimat i ciekawa fabuła. Tylko zakończenie mnie lekko rozczarowało.

Przeczytana wyłącznie dla skończenia serii. Fabuła nie była niestety składna, a i akcja nie porwała. Ot kolejna z części kryminalnego tasiemca.

Przeczytana wyłącznie dla skończenia serii. Fabuła nie była niestety składna, a i akcja nie porwała. Ot kolejna z części kryminalnego tasiemca.

Przez cały czas czytania miałam wrażenie wtórności tej historii. Wątki w tej historii są tak do bólu powtarzalne, ze psuje to całą przyjemność czytania. Szkoda, tym bardziej, że do tej pory pani Jungstedt zapewniała mi dobrą ucztę czytelniczą.

Przez cały czas czytania miałam wrażenie wtórności tej historii. Wątki w tej historii są tak do bólu powtarzalne, ze psuje to całą przyjemność czytania. Szkoda, tym bardziej, że do tej pory pani Jungstedt zapewniała mi dobrą ucztę czytelniczą.

Bardzo krótkie rozdziały sprawiają, że historia jest „poszarpana”. Bohaterowie nieciekawi, dużo wytartych schematów. Powieść jest poprawna, jakby była pisana z podręcznikiem „jak napisać kryminał” pod pachą. Zdarzają się błędy typu bohater dostał do picia kawę i wodę, a stronę dalej pije coca-colę. Wymęczyłam się trochę.

Bardzo krótkie rozdziały sprawiają, że historia jest „poszarpana”. Bohaterowie nieciekawi, dużo wytartych schematów. Powieść jest poprawna, jakby była pisana z podręcznikiem „jak napisać kryminał” pod pachą. Zdarzają się błędy typu bohater dostał do picia kawę i wodę, a stronę dalej pije coca-colę. Wymęczyłam się trochę.

Doskonały w swoim gatunku, porządny szwedzki kryminał. Jeden z najlepszych w serii kryminałów dziejących się na Gotlandii.
Akcja spójna i dynamiczna. Wciągająca. Intryga zagmatwana, niejednoznaczna. Miałam przeczucia co do motywów, jednak sprawca do końca był nie do wykrycia. Żadnych dłużyzn, rozdziały krótkie.

Doskonały w swoim gatunku, porządny szwedzki kryminał. Jeden z najlepszych w serii kryminałów dziejących się na Gotlandii.
Akcja spójna i dynamiczna. Wciągająca. Intryga zagmatwana, niejednoznaczna. Miałam przeczucia co do motywów, jednak sprawca do końca był nie do wykrycia. Żadnych dłużyzn, rozdziały krótkie.

Szczególnie latem lubię sięgać po znany i mający już swoich wielbicieli skandynawski cykl kryminałów, których akcja rozgrywa się na największej szwedzkiej wyspie - Gotlandii, a zagadki kryminalne rozwiązuje para sympatycznych komisarzy śledczych Karin Jacobsson i Anders Knutas. Czytając kolejne części serii czytelnik poznaje historię znajomości śledczych, ich prywatne życie, tajemnice i sekrety z przeszłości. Oczywiście wątek jest drugoplanowy, świetnie wpleciony w treść kryminałów, których każdy stanowi odrębną historię.
"Ktoś kto mnie pokocha" to już dwunasta część gotlandzkiego cyklu a zarazem kontynuacja wydarzeń z poprzedniej części, której zakończenie autorka pozostawiła otwarte.
Tajemnicze morderstwa skupione wokół członków jednej z najstarszych na wyspie rodziny Rambergów, nawiązania do traumatycznych wydarzeń sprzed 25 lat, narastające napięcie czy momenty grozy nie pozwalają oderwać się od lektury. Podobnie jak w poprzedniej części - "Każdy umiera sam" autorka po mistrzowsku stworzyła pogłębione portrety psychologiczne bohaterów, poruszyła problem osamotnienia, braku zainteresowania czy pomocy nawet gdy problem dotyczy rodziny czy osób niepełnosprawnych.
Całość w otoczce średniowiecznego miasteczka Visby i klimatu oddzielonej od reszty świata wyspy z surową, nieprzyjazną przyrodą.

Szczególnie latem lubię sięgać po znany i mający już swoich wielbicieli skandynawski cykl kryminałów, których akcja rozgrywa się na największej szwedzkiej wyspie - Gotlandii, a zagadki kryminalne rozwiązuje para sympatycznych komisarzy śledczych Karin Jacobsson i Anders Knutas. Czytając kolejne części serii czytelnik poznaje historię znajomości śledczych, ich prywatne...

Naprawdę dobra książka, wciągająca i trzymająca w niepewności do końca. Niewydumana historia rozgrywająca się w malowniczej Gotlandii. Jest morderstwo, jest intrygujca historia z przeszłości i odkrywanie kolejnych zagadek.Nie ma zbędnych opisów, romansideł detektywa z piękną uwikłaną. Porządny skandynawski thiller.

Naprawdę dobra książka, wciągająca i trzymająca w niepewności do końca. Niewydumana historia rozgrywająca się w malowniczej Gotlandii. Jest morderstwo, jest intrygujca historia z przeszłości i odkrywanie kolejnych zagadek.Nie ma zbędnych opisów, romansideł detektywa z piękną uwikłaną. Porządny skandynawski thiller.

Seria o inspektorze Knutasie to jak dla mnie na pewno nie światowy bestseller (jak informują okładki książek). Jeśli ktoś oczekuje kryminału jak u Mankella, to się rozczaruje. Czytałam po kolei i widziałam błędy, nie wiem czy wynikające z tłumaczenia, czy może z zapomnienia autorki (inny wzrost, wiek itp.). Niemniej jednak jeśli ktoś oczekuje lekkiej, niezobowiązującej lektury, to polecam całą serię.

Seria o inspektorze Knutasie to jak dla mnie na pewno nie światowy bestseller (jak informują okładki książek). Jeśli ktoś oczekuje kryminału jak u Mankella, to się rozczaruje. Czytałam po kolei i widziałam błędy, nie wiem czy wynikające z tłumaczenia, czy może z zapomnienia autorki (inny wzrost, wiek itp.). Niemniej jednak jeśli ktoś oczekuje lekkiej, niezobowiązującej...

Ciekawa historia. Bardzo dobrze mi się czytało.

Ciekawa historia. Bardzo dobrze mi się czytało.