O prozie Grahama Mastertona jedynie słyszałam od znajomych, nigdy jej wcześniej nie zakosztowałam... jakże tego żałuję:D
Styl pisania autora jest wyborny, wciągający, czytelnik jest jak zaczarowany, trzymany mackami, które nie chcą go puścić za nic w świecie. Można go trochę porównać do stylu Stephena Kinga. Ale to będę musiała jeszcze sprawdzić na innych przykładach lektur...Będę od dziś częściej sięgała po jego książki:D
Ale co do fabuły... MEGA POLECAM w największym skrócie świata. Boskaaa... tajemnicza... mroźna... ciemna... przerażająca... okrutna... LUBIĘ TO :D Wplecione tu zostało przygnębiające, niespodziewane i smucące zjawisko śmierci ...a co za tym idzie bolesne rozstanie, żal, strata, rozdzierająca serce żałoba po dziecku... po siostrze... po małej istotce, która jest przecież czysta, drobna, wesoła, dobra i krucha jak lód... pod którym traci życie... krwawiło mi serce...
Rodzina pewnego dnia traci swoją najmłodszą córkę i siostrę, swojego małego Bączka...dziecko 5 letnie tonie w lodzie basenu, a raczej pod lodem... bardzo przejmująca chwila... rozpacz, niedowierzanie, pogrzeb, aż w końcu powolne godzenie się z losem... ale Peggi albo raczej niby- Peggi wraca... błądzący się duszek utknął na tym świecie, ponieważ została niespodziewanie przerwana nić jego króciutkiego życia... czego chce? trzeba sprawdzić...
Czytelnik może sobie zadawać pytania czy naprawdę takie coś jest możliwe... co jeśli naprawdę...

Uwielbiam książki z nutką grozy, dramatu i fantastyki, wszechogarniającej trwogi i niepewności... tu na dokładkę otrzymaliśmy jeszcze wątek baśniowy i ...paranormalny. Za jego sprawą opowieść była bardzo ciekawa, wciągająca i barwnie opisana. Autor idealnie łączy ze sobą te wszystkie zjawiska... Bohaterki bardzo polubiłam, są świetnie wykreowane w różnych odstępach czasowych... czułam jakbym je znała... i głównej mierze na nich bazuje opowieść...
jest tu też dużo miłości rodzicielskiej, siostrzanej, pomocy innych ludzi, odwagi, to pokrzepia serca...

Autor bawi się czytelnikiem i posadza go na karuzeli uczuć. Na kartach można doszukać się też swego rodzaju więzi łączącej życie ze śmiercią... czy taka naprawdę istnieje????...
Była smutna, była nostalgiczna ale i przerażająca, ten mróz, ta ciemność, obezwładniający strach

Duży plus za plastyczne opisy pewnych hmm postaci które pojawają się na kartach książki... później... genialny opis detali, jakbym stała tam obok, jakbym to wszystko nagrywała kamerą...

Powiem szczerze chwilami bałam się czytać gdy na dworze było już ciemno, a że lubię czytać po nocach to było mi dość trudno... a jakby była teraz mroźna zima to już na pewno bym nie była jej w stanie dokończyć ;)
Śnieg skrzypiący pod stopami, mróz,noc, czarna ciemność, poczucie grozy... i patrząca na nas w oddali malutka biała postać w sukieneczce... unosząca się kilka cm nad ziemą...tańcząca niczym śnieżynkowa balentnica... lśniąca i błyszcząca jak diament śniegowych gwiazdek które spadają z jej sukienki, z niej samej....sunąca w naszą stronę...

ogromnie polecam!!! Okładka idealnie oddaje klimat powieści i jest idealnie pasująca do hmm wydarzeń w niej zawartych...
Zaskoczenie zaskakujące...
Od dziś pan Masterton trafia na moją listę TOP:) gorąco i MROŹNO polecam :):) a tak na marginesie niby Peggy kojarzyła mi się trochę z postacią z gry komputerowej - SLENDEREM, kto grał ten wie :D

O prozie Grahama Mastertona jedynie słyszałam od znajomych, nigdy jej wcześniej nie zakosztowałam... jakże tego żałuję:D
Styl pisania autora jest wyborny, wciągający, czytelnik jest jak zaczarowany, trzymany mackami, które nie chcą go puścić za nic w świecie. Można go trochę porównać do stylu Stephena Kinga. Ale to będę musiała jeszcze sprawdzić na innych przykładach...