Po dosyć nudnym pierwszym tomie długo nie mogłam się przełamać, aby sięgnąć po drugi. A kiedy to się wreszcie stało to nie mogłam się oderwać. Zwłaszcza po połowie akcja wręcz pędzi. Tutaj więcej się dzieje, jest sporo dialogów, jest mnóstwo faktów i ciekawostek historycznych. Sama bohaterka bardziej dojrzała i łatwiej było mi się z nią utożsamiać (jesteśmy w podobnym wieku). A zakończenie MEGA! Może też powstaną kolejne części?

Po dosyć nudnym pierwszym tomie długo nie mogłam się przełamać, aby sięgnąć po drugi. A kiedy to się wreszcie stało to nie mogłam się oderwać. Zwłaszcza po połowie akcja wręcz pędzi. Tutaj więcej się dzieje, jest sporo dialogów, jest mnóstwo faktów i ciekawostek historycznych. Sama bohaterka bardziej dojrzała i łatwiej było mi się z nią utożsamiać (jesteśmy w podobnym...

Niezwykła książka, od której trudno się oderwać

Niezwykła książka, od której trudno się oderwać

Pomimo nudnej ,a zarazem męczącej połowy książki to jednak warto przez nią przebrnąć.Pamiętnik pisany przez bohaterkę w poprzedniej części okres I wojny światowej i kontynuacja losów po II wojnę jest wciągająca.

Pomimo nudnej ,a zarazem męczącej połowy książki to jednak warto przez nią przebrnąć.Pamiętnik pisany przez bohaterkę w poprzedniej części okres I wojny światowej i kontynuacja losów po II wojnę jest wciągająca.

przy pierwszych stronach pomyślałam sobie..."nie wiem czy chcę to czytać". Nie przepadam za formą dzienników czy pamiętników. Ale z tą książką ( oraz jej pierwszym tomem) było inaczej. Świetna powieść, przejmująca. Cała elita postaci świata artystycznego ówczesnego Wiednia. Poza tym głębokie, dojrzałe i mądre przemyślenia głównej bohaterki. Po prostu wsiąkłam.

przy pierwszych stronach pomyślałam sobie..."nie wiem czy chcę to czytać". Nie przepadam za formą dzienników czy pamiętników. Ale z tą książką ( oraz jej pierwszym tomem) było inaczej. Świetna powieść, przejmująca. Cała elita postaci świata artystycznego ówczesnego Wiednia. Poza tym głębokie, dojrzałe i mądre przemyślenia głównej bohaterki. Po prostu wsiąkłam.

Magda Knedler zdobyła moje uznanie już dawno. Uwielbiam ją za szacunek do czytelnika, za to, że pisze o sprawach trudnych w sposób trafiający do każdego, za ogrom pracy wkładany w każdą kolejną książkę, za jej olbrzymią wiedzę i za sposób dzielenia się tą wiedzą z czytelnikiem.
Seria Ocean Odrzuconych jest tego potwierdzeniem.
Pierwszy tom w moim odczuciu był nieco słabszy, ale to tylko dlatego, że pisany z perspektywy młodziutkiej Charlotte, a więc nieco infantylny, czasami troszkę denerwujący. Wiem, że to tylko moje czepialstwo, bowiem nikt nie oczekuje od szesnastolatki pisania pamiętnika z zachowaniem reguł literackich i skomplikowanego słownictwa. Bo tak właśnie są napisane oba tomy - w formie pamiętnika, który Charlotte zaczyna pisać w wieku lar szesnastu. Podoba mi się, że razem z główną bohaterką dojrzewamy, przechodzimy i przeżywamy okrucieństwa pierwszej i drugiej wojny światowej, poznajemy jej ukochany Wiedeń, poznajemy jej pracę, rodzinę, przyjaciół. Zostajemy przedstawieni Freudowi, Piłsudskiemu, Coco Chanel i innym sławnym postaciom, którzy przewijają się przez życie Charlotte i jej rodziny. Razem poznajemy smak pierwszej miłości, razem cierpimy, kiedy tę miłość tracimy. Jesteśmy w centrum zawieruchy wojennej, razem staramy się przetrwać, przeżyć. Razem się cieszymy i razem płaczemy.
Ja byłam w tej książce, ja to wszystko widziałam i współodczuwałam razem z Lotte.
Wielki szacunek dla Pani Magdaleny.
Bardzo, bardzo polecam.

Magda Knedler zdobyła moje uznanie już dawno. Uwielbiam ją za szacunek do czytelnika, za to, że pisze o sprawach trudnych w sposób trafiający do każdego, za ogrom pracy wkładany w każdą kolejną książkę, za jej olbrzymią wiedzę i za sposób dzielenia się tą wiedzą z czytelnikiem.
Seria Ocean Odrzuconych jest tego potwierdzeniem.
Pierwszy tom w moim odczuciu był nieco słabszy,...

Warto przemęczyć się przez przydługą i czasem nużącą pierwszą połowę tej książki dla zakończenia. Wow.

Warto przemęczyć się przez przydługą i czasem nużącą pierwszą połowę tej książki dla zakończenia. Wow.

"Klątwa Wiecznego Tułacza", będąca kontynuacją "Córki jubilera" jest o wiele lepsza i bardziej emocjonująca od części pierwszej; bardziej wzrusza, wywołuje więcej emocji, pokazuje Austrię i Europę okresu międzywojennego, rodzący się faszyzm oraz jego skutki, zwłaszcza dla obywateli pochodzenia żydowskiego.
To mozaika ludzkich historii, opisanych w pamiętniku Charlotte Seideman-Aber, losy ludzi spotkanych podczas jej podróży po Europie, to barwna opowieść o fascynujących miejscach - Wenecji, Londynie, Pradze, międzywojennej Warszawie oraz Place - maleńkiej wiosce na Krecie, przycupniętej między górami i morzem, niemal na wprost Spinalongi, wyspy trędowatych. To cudowne klimaty, ciekawi ludzie z ich przeżyciami, dramatami, troskami. Interesujące i niezmiernie wciągające są też opisane w dzienniku techniki stosowane przez złotników i jubilerów, opisy kamieni, kruszców, sposobów ich łączenia, narzędzi - to świat zupełnie nieznany czytelnikowi, który mnie bardzo zaciekawił.

Po zakończeniu I wojny światowej Europa rodzi się znów do życia, ludzie są pełni nadziei, optymizmu, wiary w spokojną przyszłość. Charlotte zakochana w Jensie Janowskim planuje wspólne z nim życie, jednak gdy Europę nawiedza epidemia hiszpanki, jej ukochany umiera. Wszystko traci sens; to wtedy Lotta rusza w podróż po Europie, gdzie poznaje ciekawych ludzi, którzy stają się jej bliscy - Jeder'a Collins'a, Karola Korzeniewskiego, późniejszego męża i przyjaciela, ale jej serce wreszcie kieruje się ku Jarosławowi Masnemu, Czechowi, którym opiekowała się w rodzinnym domu w Wiedniu. W powieści przewija się mnóstwo autentycznych postaci - Stefan Zweig, Tomasz Mann, Arthur Schnitzler, Elias Canetti, Franz Werfel, Zygmunt Freud, a wspomina się o wielu innych znanych i sławnych.

Najbardziej wciągający i emocjonujący jest fragment wspomnień Lotty, opisujący okres tuż przed wybuchem wojny, po dokonaniu anszlusu Austrii przez Hitlera, kiedy udaje jej się nakłonić Jarosława do wyjazdu do USA, kiedy sama wreszcie wyjeżdża do Warszawy, a następnie decyduje się na podróż liniowcem St. Louis na Kubę, która miała przyjąć na swoje terytorium ok. 1000 niemieckich Żydów, a gdzie czekać miał na nią Jarosław. Jakie były losy tych ludzi, pewnie wiedzą ci, co znają tę historię, a którą opisał m.in. Armando Lucas Correa w powieści "Niemka".

Książka naprawdę dobra, pokazująca ludzkie oblicza w chwilach ekstremalnych, kiedy człowieczeństwo mierzone jest na wagę złota, kiedy trzeba mieć odwagę, charakter i ogromną empatię, szacunek dla drugiego człowieka, kiedy nasze życie stawiamy na drugim planie. Taka była Charlotte - odważna, choć w głębi nie opuszczał jej strach, bezkompromisowa, zdecydowana, uparta, prąca do wyznaczonego celu, ambitna i kochająca życie. Piękna postać.

P.S. Lektura powyższa wskazała mi kolejną pozycję literacką, do której będę chciała dotrzeć, a mianowicie blisko 800-stronicową powieść "Czterdzieści dni Musa Dah" autorstwa Franza Werfel'a, opowiadającą o "rzezi ormiańskiej" w 1915 roku. Równocześnie zwróciłam uwagę na nową pozycję wydawniczą Magdaleny Knedler "Szepty z wyspy samotności", opowiadającą o wyspie Spinalonga - wyspie trędowatych, o której wspomniano w "Klątwie Wiecznego Tułacza".

"Klątwa Wiecznego Tułacza", będąca kontynuacją "Córki jubilera" jest o wiele lepsza i bardziej emocjonująca od części pierwszej; bardziej wzrusza, wywołuje więcej emocji, pokazuje Austrię i Europę okresu międzywojennego, rodzący się faszyzm oraz jego skutki, zwłaszcza dla obywateli pochodzenia żydowskiego.
To mozaika ludzkich historii, opisanych w pamiętniku Charlotte...

W drugiej części „Oceanu odrzuconych” Lotte jest już dojrzałą osobą po tragicznych przejściach, która próbuje nadać życiu sens. Niektóre jej wybory będą błędne, ale to właśnie one ukształtują pewną siebie, niezależną i interesującą kobietę. Tutaj również, podobnie jak to miało miejsce w „Córce jubilera”, pojawią się ciekawe nazwiska, prześledzimy zmiany w literaturze i sztuce oraz posłuchamy dysput o życiu i nowych zjawiskach w ówczesnej rzeczywistości. Płynnie przejdziemy z beztroskich lat młodości Lotte do niepokojących lat trzydziestych, w których Hitler zmieni oblicze Europy, a życie wielu ludzi przerodzi się w koszmar.

W drugim tomie zabrakło mi trochę narodowych socjalistów. Nie żebym za nimi tęskniła, ale trudno mi sobie wyobrazić, że prowadząca nie tylko otwarty dom, ale również własny interes bohaterka, mająca do tego znajomych w różnych środowiskach, z nazizmem zetknęła się jedynie w osobie dozorcy. Wprawdzie jej ciotka wieszczy nadejście złych czasów już w pierwszym tomie, ale mimo wszystko nie mogę oprzeć się wrażeniu, że Hitler i jego sympatycy wyskakują tu jak królik z kapelusza magika.

W drugiej części „Oceanu odrzuconych” Lotte jest już dojrzałą osobą po tragicznych przejściach, która próbuje nadać życiu sens. Niektóre jej wybory będą błędne, ale to właśnie one ukształtują pewną siebie, niezależną i interesującą kobietę. Tutaj również, podobnie jak to miało miejsce w „Córce jubilera”, pojawią się ciekawe nazwiska, prześledzimy zmiany w literaturze i...

Druga część niesamowitej serii autorstwa polskiej autorki okazała się być równie dobra, co pierwsza. Po raz kolejny autorka przedstawia nam Charlotte, która po brutalnych doświadczeniach I wojny światowej, staje się dorosłą, pewną siebie i wyemancypowaną kobietą. Udaje jej się ułożyć sprawy osobiste, jednak historia nie pozwala jej być długo szczęśliwą. Wkrótce pełne nienawiści słowa Hitlera docierają i do ukochanego przez Charlotte Wiednia i zmieniają jej życie. Powieść jest niesamowicie wciągająca, wprost nie sposób się od niej oderwać. W przekonujący i barwny sposób opisuje historię, wskazując wiele analogii pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Pokazuje, że choć minęły lata, ludzie wciąż są tacy sami i wciąż kierują nimi te same uczucia i instynkty. Książka wprost kipi od emocji - nie sposób pozostać wobec nich obojętnymi! Charlotte jest zaś niesamowicie inspirującą bohaterką, której siłę podziwiałam od pierwszej do ostatniej strony tego niesamowitego cyklu! Polecam serdecznie!

Druga część niesamowitej serii autorstwa polskiej autorki okazała się być równie dobra, co pierwsza. Po raz kolejny autorka przedstawia nam Charlotte, która po brutalnych doświadczeniach I wojny światowej, staje się dorosłą, pewną siebie i wyemancypowaną kobietą. Udaje jej się ułożyć sprawy osobiste, jednak historia nie pozwala jej być długo szczęśliwą. Wkrótce pełne...

Druga część "Oceanu odrzuconych" M. Knedler równie dobra jak pierwsza, a może i lepsza. Znów czytamy pamiętnik Lotte, która jest już dorosłą i dojrzałą kobietą i opowiada o życiu w Wiedniu w latach międzywojennych. Najbardziej poruszająca jest ostatnia część książki opisująca lata 30. po dojściu Hitlera do władzy. Z każdej kartki powieści czuć strach spowodowany ruchami antysemickimi, poczuciem odrzucenia i koniecznością życia po "nocy kryształowej". Finał powieści wcisnął mnie w fotel.
Powtórzę to, co napisałam w recenzji części pierwszej- wyrazy podziwu dla autorki za tak pieczołowicie odmalowane realia, mnóstwo interesujących informacji ze świata sztuki, kultury i polityki oraz za mądre przemyślenia na temat tożsamości narodowej i kulturowej.

Druga część "Oceanu odrzuconych" M. Knedler równie dobra jak pierwsza, a może i lepsza. Znów czytamy pamiętnik Lotte, która jest już dorosłą i dojrzałą kobietą i opowiada o życiu w Wiedniu w latach międzywojennych. Najbardziej poruszająca jest ostatnia część książki opisująca lata 30. po dojściu Hitlera do władzy. Z każdej kartki powieści czuć strach spowodowany ruchami...