No cóż. Po cichu znowu zżyłam się z bohaterami serii. Ja to z tym mam... a potem będę tęsknić, jak za prawdziwymi ludźmi. Ok. Język -standardowo u autorki - szybki, łatwy i przyjemny. Czyta się sprawnie. Dzieje rodu Maksymiliana , przeplatają się z problemami ich dnia dzisiejszego, a do tego wplata się historia.... pewna historia, która okazuje się mieć więcej wspólnego z naszą rodziną. Na szczęście niezbyt to naiwne. Wszystko dzieje się na tle wielkich przemian społecznych, wręcz historycznych. Przyznam się, że pierwszy raz czytałam o tak ważnej bliskiej mi przeszłości. Co prawda - przeżyłam TĄ HISTORIĘ jako wczesna nastolatka, ale odniesienie do niej w książce widziałam z innej perspektywy. Końcówka książki troszkę taka nadciągnięta - jakby czas było zakończyć utwór, ale nie było żadnego większego zgrzytu. Już sięgłam za kolejny - 5 tom.

No cóż. Po cichu znowu zżyłam się z bohaterami serii. Ja to z tym mam... a potem będę tęsknić, jak za prawdziwymi ludźmi. Ok. Język -standardowo u autorki - szybki, łatwy i przyjemny. Czyta się sprawnie. Dzieje rodu Maksymiliana , przeplatają się z problemami ich dnia dzisiejszego, a do tego wplata się historia.... pewna historia, która okazuje się mieć więcej wspólnego z...

Dzieje się w tej części dużo. Perypetie i niesnaski w rodzinie Petrycych, próba ich załagodzenia, a przede wszystkich jeszcze do końca nie rozwiązane tajemnice z przeszłości.
Sądzę, że o wszystkich nie wyjaśnionych sprawach dowiem się
z ostatniej części.

Dzieje się w tej części dużo. Perypetie i niesnaski w rodzinie Petrycych, próba ich załagodzenia, a przede wszystkich jeszcze do końca nie rozwiązane tajemnice z przeszłości.
Sądzę, że o wszystkich nie wyjaśnionych sprawach dowiem się
z ostatniej części.

Odnoszę sie do czterech tomów sagi. Bardzo dużo faktów historycznych, mnóstwo postaci i wątków . Główny wątek toczy sie w latach 90tych. Chronologii brak. Autorka często cofa sie w czasie. Czasami o kikadziesiąt lat , czasami o parę miesięcy. Pojawiają się też nagle wątki pozornie nie mąjące związku z niczym . To oczywiście prędzej czy raczej później się wyjaśnia ale.. . Zmęczyła mnie ta saga
Skończyłam czytanie na czwartym tomie.

Odnoszę sie do czterech tomów sagi. Bardzo dużo faktów historycznych, mnóstwo postaci i wątków . Główny wątek toczy sie w latach 90tych. Chronologii brak. Autorka często cofa sie w czasie. Czasami o kikadziesiąt lat , czasami o parę miesięcy. Pojawiają się też nagle wątki pozornie nie mąjące związku z niczym . To oczywiście prędzej czy raczej później się wyjaśnia ale.. ....

"Każdy widzi rzeczywistość przez pryzmat swoich własnych doświadczeń." (str.109)

Kolejna część historii rodziny Petrycych. Maksymilian po bolesnych odkryciach prawdy z przeszłości ojca i ojczyma, powoli dochodził do siebie. Jednak przeżycia z tym związane odbiły się na jego zdrowiu. Postanowił zadośćuczynić ludziom skrzywdzonym przez donosy przybranego ojca i ujawnić całą prawdę o systemie, który skrzywdził jego i ojczyma. Reakcja poszkodowanych była różna, czemu zresztą się nie dziwił.

Życie doktora w dalszym ciągu nie oszczędza. Pojawiają się problemy w pracy i w życiu osobistym. Ogłaszając prawdę o sobie i ojczymie w mediach, jeszcze bardziej się pogrążył. Między małżonkami nie dzieje się dobrze. Nie dogadują się, każde z nich żyje swoim życiem. Po druzgoczącej wiadomości Marysia opuszcza rodzinę. Doktor z dwójką starszych dzieci nie potrafi znaleźć wspólnego języka, a z młodszymi nie potrafi rozmawiać. Niby są razem a jednak osobno. Dzieci nie oszczędzają doktora ciągle szykując mu "niespodzianki".

Przeprowadzając remont domu okazuje się, że był w nim zainstalowany podsłuch, co dodatkowo frustruje doktora, gdyż zdał sobie sprawę, że przez lata jego rodzina była podsłuchiwana.
Oboje małżonkowie byli zagubieni i z dala od siebie próbowali odnaleźć się w tej skomplikowanej rzeczywistości. Z upływem czasu zdają sobie sprawę, że doktor dominował w ich życiu, podejmował sam decyzje nie licząc się ze zdaniem żony.

Kolejne spotkanie doktora z bratem Rafałem podnosi go na duchu. Brat doradził mu by w życiu kierował się sercem i sumieniem, a nie zbawiał świata, który został już zbawiony.

"Przebaczyć znaczy dokonać w sobie przemiany zła w dobro." (str.413)

Córka Ania osamotniona, popada w coraz większy stres, niepokojąc się czy urodzi zdrowe dziecko. Dzięki bezinteresownej pomocy obcej kobiety odzyskała spokój ducha i wiarę, że wszystko będzie dobrze.

Należy też wspomnieć o Jance wiernej przyjaciółce rodziny, na którą zawsze można było liczyć. W kryzysowych sytuacjach służyła zawsze radą i pomocą.

W powieści pojawia się też drugi dosyć ciekawy wątek. Historia rodziny leśniczego i jego trzech synów. Wywózka na Sybir w uciążliwych warunkach, trwająca wiele tygodni. Ciężka praca przy wyrębie lasu, głodowe racje. Stopniowo oswajali się z nowym miejscem i trudnymi warunkami w jakich przyszło im żyć. Uczyli się jak przeżyć i przetrwać. Amnestia pozwoliła leśniczemu i jego rodzinie opuścić miejsce zsyłki. Osiedlili się w Kazachstanie, lecz i tam los ich boleśnie doświadczał. Nieoczekiwane zdarzenia mają miejsce w ich życiu, a dobry los przeplatał się ze złym. Skazani na poniewierkę, nędzę i tułaczkę, walczyli by utrzymać się przy życiu. Po latach goszczą w domy Petrycych okazując się być ich rodziną.

Autorka poruszyła też bardzo istotny problem funkcjonowania w społeczeństwie dzieci niepełnosprawnych, postrzeganie ich przez innych. Trochę za dużo jest faktów z życia politycznego naszego kraju w tym czasie. Powieść czyta się dobrze z zainteresowaniem i zastanawianiem się co też jeszcze zgotuje doktorowi los.

"Każdy widzi rzeczywistość przez pryzmat swoich własnych doświadczeń." (str.109)

Kolejna część historii rodziny Petrycych. Maksymilian po bolesnych odkryciach prawdy z przeszłości ojca i ojczyma, powoli dochodził do siebie. Jednak przeżycia z tym związane odbiły się na jego zdrowiu. Postanowił zadośćuczynić ludziom skrzywdzonym przez donosy przybranego ojca i ujawnić całą...

Podziwiam wiedzę historyczną Autorki, jak również jej niezwykłą zdolność łączenia poszczególnych wątków, ale tą częścią Petrycych jestem nieco zmęczona. Za dużo polityki i historii. Przecież to książka obyczajowa z historią w tle, a nie podręcznik czy też inna publikacja historyczna. Losy rodzin, zarówno Maksa, jak i Marysi, oczywiście bardzo ciekawe, jednak przytłoczone przez nawał informacji. Zaczynam część ostatnią i mam nadzieję, że nie odłożę jej z westchnieniem ulgi, że nareszcie skończyłam, ale z satysfakcją, że poznałam fajnych bohaterów, którzy jeszcze długo będą żyć w mojej głowie. A Maksia, czyli doktora Petrycego lubię i już. :)

Podziwiam wiedzę historyczną Autorki, jak również jej niezwykłą zdolność łączenia poszczególnych wątków, ale tą częścią Petrycych jestem nieco zmęczona. Za dużo polityki i historii. Przecież to książka obyczajowa z historią w tle, a nie podręcznik czy też inna publikacja historyczna. Losy rodzin, zarówno Maksa, jak i Marysi, oczywiście bardzo ciekawe, jednak przytłoczone...

Akcja rozgrywa się w kilku horyzontach czasowych, ale losy bohaterów układają się w całość, co oceniam bardzo dobrze. Denerwował mnie jednak główny bohater Maksymilian, koniecznie chciał przepraszać nie za swoje błędy...nie znając drugiego dna różnych spraw. Ale ogólnie na plus.

Akcja rozgrywa się w kilku horyzontach czasowych, ale losy bohaterów układają się w całość, co oceniam bardzo dobrze. Denerwował mnie jednak główny bohater Maksymilian, koniecznie chciał przepraszać nie za swoje błędy...nie znając drugiego dna różnych spraw. Ale ogólnie na plus.

Gorsza niż poprzednie , zdecydowanie mniej historii więcej moralności i teraźniejszości ... mnie trochę nudziła.

Gorsza niż poprzednie , zdecydowanie mniej historii więcej moralności i teraźniejszości ... mnie trochę nudziła.

Mi się bardzo podoba ta seria, więc od razu zaczynam 5 część. Trochę musiałam czekać na wyjaśnienie o co chodzi z Marysią, gdzie podziała i dlaczego....

Mi się bardzo podoba ta seria, więc od razu zaczynam 5 część. Trochę musiałam czekać na wyjaśnienie o co chodzi z Marysią, gdzie podziała i dlaczego....

Kolejny tom sago rodu Petrycych. Teraźniejszość przeplata się z przeszłością. Spodziewałam się czegoś więcej. Przeciętna.

Kolejny tom sago rodu Petrycych. Teraźniejszość przeplata się z przeszłością. Spodziewałam się czegoś więcej. Przeciętna.

Piękna powieść, dużo przypomnień o trudnym czasie po okrągłym stole ,o lustracji, w ogóle warta przeczytania

Piękna powieść, dużo przypomnień o trudnym czasie po okrągłym stole ,o lustracji, w ogóle warta przeczytania