Kolejny tom kolejnej serii.
W zasadzie łatwo jest sięgać po „kolejne tomy”. Wiesz już czego można się spodziewać, mając ogólny zarys sytuacji. Do tego jesteś już zżyty z postaciami. Na podkreślenie zasługuje fakt, że jeżeli sięgasz po kontynuację to poprzednie części przypadły do gustu.
Trzecia część sagi o Virionie (spojler: chyba nie ostatni). Opowieść osadzona w uniwersum Achai w równoległym czasowo kontinuum, natomiast w kreowaniu otoczki wydarzeń bliżej jej do Imperium Cesarzowej Achai. Ale to o całości, a trzeci tom?
Kolejny tom, a moje przekonanie o Virionie jako Głupim Jasiu, szczególnie popularnej w rosyjskim folklorze postaci Wani Duraka. A inspiracja jak nic była bajka Jerszowa Konik Garbusek. W tej bajce Wania dosiadł bajkowego Konika garbuska a ten został jego przyjacielem i obronił przed przeciwnościami losu. No i mamy Viriona, który dosłownie i w przenośni dosiadł swoją Niki. Niedowidzący, czasami sprawiający wrażenie misia o bardzo małym rozumku konsekwentnie prze do przodu. Żeby było łatwiej, na jego drodzy pojawia się kolejny mentor. Natchniony szermierz Horech, prywatnie opój pospolity, udzieli się w procesie rozwoju naszego bohatera.
Kolejne przygody. Czasem naiwne, ale zazwyczaj zabawne. Dobrze mi się czytało. Co raz bardziej rozmywa mi się fabularna ścieżka świata, taki kogel mogel 3.

Kolejny tom kolejnej serii.
W zasadzie łatwo jest sięgać po „kolejne tomy”. Wiesz już czego można się spodziewać, mając ogólny zarys sytuacji. Do tego jesteś już zżyty z postaciami. Na podkreślenie zasługuje fakt, że jeżeli sięgasz po kontynuację to poprzednie części przypadły do gustu.
Trzecia część sagi o Virionie (spojler: chyba nie ostatni). Opowieść osadzona w...