Maria Dąbrowska - ,, Noce i dnie ‘’ Miłość cz.1 i cz. 2

Miłość, miłość, ach ta …..miłość. Dalsze losy i perypetie państwa Niechcic. Bogumiła i Barbary z domu Ostrzeńska.
Miłość nie jedno ma imię. Jest to czasem niespełnione marzenie, tak jak w przypadku Barbary Ostrzeńskiej- Niechcic. Niespełniona miłość bardzo boli. Długo trwa. Potrafi trwać całe życie. Tylko w takim przypadku nie kochamy danego człowieka/ kobietę / czy w przypadku Barbary mężczyznę – Józefa Żoliboskiego, ale kochamy marzenie, wyobrażenie o danej osobie. Kochamy również rozpamiętywać te drobne, miłe chwile, podnosimy je do rangi święta. Kochamy wyobrażenie. Kochamy tęsknotę za tym kimś. Układamy sobie w myślach przyszłość z tą daną osobą, nie widzimy wad, przebaczamy wszystko w trakcie rozmyślań, w trakcie podróży sentymentalnych w głąb własnej duszy, idealizujemy wizerunek jego czy jej. Nie kochamy tak naprawdę osoby, ale jak wcześniej wspomniałem – marzenie. Złudzenie. Wyobrażenie.
Barbara kocha, tęskni i kłóci się sama ze sobą. Przemiana. Przeobrażenie. Walka z samym sobą, okazuje się jak zawsze w takich przypadkach walką niezwykle trudną. Bo i przeciwnik nie byle jaki. Znamy go jak zły szeląg. Znamy siebie na pamięć. Wybrać z samy sobą to jest coś niebywałego. To jest pokonanie swoich słabości. Barbara targana wspomnieniami, wyrzutami, pogrążona w marzeniach i rozpamiętywaniu walczy…..już tak beztrosko nie idealizuje obrazu Józefa Toliboskiego Już na jego wyimaginowanej twarzy widzi wyraźne, ewidentne rysy….zauważa wady, zauważa i dostrzega prawdziwy charakter….oziębłość….brak empatii….widzi brak inicjatywy…kiedyś……tam….nie kochał. Nie kocha i nigdy nie miał takiego zamiaru, żeby z nią mieć cokolwiek wspólnego więcej niż tych parę miłych, w sumie nic nie znaczących w prawdziwym związku chwil. .

Bogumił. Wiele kobiet zakochuje się w nim na zabój. Dostrzegają w tym mężczyźnie to czego własna żona w nim nie dostrzega, dostrzegają również to, że niestety albo stety Barbara nie kocha Bogumiła. Dlaczego stety ? Bo by była okazja związać się z Bogumiłem już na zawsze…żeby Barbara usunęła się im z drogi.
Zauroczenie mylone z miłością. Pociąg zwany pożądaniem. Niezwykle silne emocje. Kobieta jak kocha ? jest w stanie zrobić wszystko. Jest także wtedy nieobliczalna i jeszcze bardziej nieprzewidywalna.

Ksawunia Woynarowska i Felicja. Dwie jak , że różne kobiety zakochane w tym samym mężczyźnie. Bogumił w pierwszym przypadku nie chciał obrazić, Ksawuni, nie chciał jej zranić. Został postawiony przed faktem dokonanym, pod ścianą. Twardy orzech miał do zgryźnienia. Chcąc czy nie chcąc to ona musiała go nienawidzić i tym sposobem pozbył się problemu.
Drugi przypadek….no cóż tutaj odbyło to się całkiem inaczej. Bogumił zdradził Barbarę z Felicją i ten czyn ujrzał światło dzienne. Co go skierowało w objęcia i łoże innej kobiety niż własna żona. Myślę, że nastąpiło pęknięcie. Znudzony ciągłą walką o względy swojej żony, świadomość, że go nie kocha, codzienne o tym przypominanie w czynach, słowach ect. Odwieczny strach o żonę. Czy go nie opuści. Odwieczne i wieczne niezadowolenie małżonki. Kłopoty, złości, narzekania.
Nie żebym Bogumiła rozgrzeszał, ale staram się go zrozumieć.
Następnie jak ten owy czyn czyli szóste przykazanie Boże zostało złamane nastąpiła kłótnia małżonków. Powiedzieli sobie nawzajem swoje największe bolączki, troski i obawy. Obnażyli się nawzajem obopólnie. Ale tego im było potrzeba. Tak naprawdę ta kłótnia wiele im pomogła. Tak naprawdę Bogumił i Barbara nie rozmawiali ze sobą szczerze. Zajmowali się wszystkim innym tylko nie sobą. Nie swoim związkiem. Przyjęli pewne reguły gry jako własne i tak żyli, i jak pokazało życie był to kardynalny błąd. Szczera rozmowa zawsze i wszędzie pomiędzy dwojgiem ludzi w związku jest bardzo potrzebna. Bardzo. Zawsze. Wszędzie. Czy to noc czy też dzień.

Miłostki. Zdrady. Romanse i szaleństwa. Kochanie mężatek i zostawianie mężów i dzieci. Błaganie na kolanach o chwilę uwagi, błaganie o jedną małą chwilę, która może być dla takich osób szaleńczo porwanych obłędem wszystkim. Najcenniejszym. Najważniejszym. Najpiękniejszym prezentem, za który warto oddać wszystko. Zdrowie. Rodzinę. Honor i godność.

Maria Dąbrowska porusza również jakże ważną kwestię ludzkiej natury w kwestii wiary, wierzeń w istnienie bądź nieistnienie ludzkiej duszy i życia po śmierci. Misterium życia. Mistyka śmierci. Bardzo dużo obaw, lęków i strachów niekoniecznie na lachy. Szereg wątpliwości i znaków zapytania. Odwieczna walka pomiędzy sacrum i profanum. Walka z samy sobą. Kolejna inna walka z samym sobą niż ta którą opisałem wyżej. Walka o nieśmiertelność.

Autorka opisuje również kolejny ważny wątek jakim jest patriotyzm. Odwieczny sen, nieprzerwany sen o niepodległości. Marzenie o zerwaniu kajdan niewoli i kolejne marzenie o powrocie Rzeczpospolitej Polskiej na mapy Europy. Powrót do niepodległości. Powrót do korzeni. Powrót do tradycji. W końcu powrót do dawnego porządku i ładu . Polska niepodległa. Nasza. Wspólna. Istniejąca. Wielka. Moja. Twoja. Dla tych co są i dla tych co będą w przyszłości.

Co jest trwałe ? Co jest ważne. Co jest nieśmiertelne. Różne oblicza miłości. Piszę miłości, ale tak naprawdę miłością to nie było w wielu przypadkach. Ludzie tak a nie inaczej pojmują zauroczenia. Fantazje erotyczne czy innego rodzaju zawirowania własnego serca, ale miłością tego z całą stanowczością nie można nazwać. Miłość tak naprawdę …nie zazdrości….nie szuka poklasku….nie unosi się gniewem……nie pamięta złego, ale współweseli z prawdą……..ta prawdziwa nigdy nie przemija. Na pewno nie upadla. Na pewno nie niszczy człowieka. Nie urąga jego godności . Nie godzi w jego ,, ja ‘’ jakże inne. Jakże odmienne jak u każdego człowieka. Każdy jest inny. Każdy chce kochać. Każdy chce być kochany, jednak nie każdy ma tak naprawdę okazję poznać prawdziwą miłosć. Czym to jest spowodowane. Czasem lenistwem. Czasem w grę wchodzi egoizm. Brak wiary. Niedostrzeganie starań i wyrzeczeń drugiego człowieka. Miłość zawsze przychodzi niespodziewanie. Zawsze towarzyszy jej szaleństwo. Od nas zależy czy…..i kiedy…..i czy w ogóle……i czy na zawsze już…….no w każdym razie mógłbym tak jeszcze długo i bardzo długo opisywać…..

Mógłbym jeszcze dużo napisać o ewenementach jakie zawarła autorka w swojej książce, dużo jest też prawd. Filozoficznych znaków zapytania, ludzkiej mądrości, bezczelności, głupocie, pragnieniach, ludzkich marzeniach, jest też tu dużo potoków ważnych słów, ważniejszych czynów, czy też całkiem odwrotnie ….jest też duża domieszka opisu życia ludzi na wsi. Opisów Charakterów, zachowań międzyludzkich czyli krótko mówiąc jest tutaj wszystko. I wszystko jest opisane pięknym , jakże bogatym językiem. Pełno w tej książce ludzkich myśli. Pytań i odpowiedzi. Twoich. Moich także.

Klasyka. Klasa sama w sobie. Arcydzieło.

Maria Dąbrowska - ,, Noce i dnie ‘’ Miłość cz.1 i cz. 2

Miłość, miłość, ach ta …..miłość. Dalsze losy i perypetie państwa Niechcic. Bogumiła i Barbary z domu Ostrzeńska.
Miłość nie jedno ma imię. Jest to czasem niespełnione marzenie, tak jak w przypadku Barbary Ostrzeńskiej- Niechcic. Niespełniona miłość bardzo boli. Długo trwa. Potrafi trwać całe życie. Tylko w takim...