Jestem fanką kryminałów, a tutaj zupełnie inny rodzaj literatury. Jest lekka i całkiem przyjemna, trochę wątków historycznych, 'klątwa' ciążąca na rodzie kobiet związana z miłością, niekiedy główna bohaterka mnie irytowała swoją głupotą ale cóż, każda z nas się tak czasem zachowuje.

Jestem fanką kryminałów, a tutaj zupełnie inny rodzaj literatury. Jest lekka i całkiem przyjemna, trochę wątków historycznych, 'klątwa' ciążąca na rodzie kobiet związana z miłością, niekiedy główna bohaterka mnie irytowała swoją głupotą ale cóż, każda z nas się tak czasem zachowuje.

To pierwsza książka Pani Katarzyny,którą przeczytałam.Zaintrygowały mnie okładki :) Kupiłam w antykwariacie z pakietem "Prowincji...." zaczęłam właśnie od niej,aby zobaczyć czego mam się spodziewać po reszcie książek i całej serii o prowincji. Powiem tak: do języka Pani Enerlich trzeba się przyzwyczaić.Zdania są nadto rozbudowane i osobiście nie lubię gdy wszystko jest wyłożone "kawa na ławę". Każdy poruszony na wietrze kosmyk włosów musi być dokładnie opisany...Ludzie(!!!)...zostawmy czytelnikowi pole do wyobraźni.Ale to moja osobista opinia :) Nie czytam obyczajówek.Zostawiam je na ciepłe dni na tarasie, kiedy umysł nie domaga się ambitnej,angażującej szare komórki literatury :) I książka Katarzyny Enerlich zaspokoiła tą moją kobiecą potrzebę zanurzenia się w lekkiej lekturze.Sentymentalna powieść,z elementem historycznym i tajemnicą rodzinną.Ogólnie polecam :)

To pierwsza książka Pani Katarzyny,którą przeczytałam.Zaintrygowały mnie okładki :) Kupiłam w antykwariacie z pakietem "Prowincji...." zaczęłam właśnie od niej,aby zobaczyć czego mam się spodziewać po reszcie książek i całej serii o prowincji. Powiem tak: do języka Pani Enerlich trzeba się przyzwyczaić.Zdania są nadto rozbudowane i osobiście nie lubię gdy wszystko jest...

Po przeczytaniu z przyjemnością cyklu o prowincji, również i tym razem książka pełna optymizmu , uroczo napisana. Postacie i klimaty podobne , można się poczuć jak u dobrych znajomych.
Młoda kobieta rozczarowana wieloletnim związkiem , mężczyzna po przejściach, powrót do korzeni , mazurskie klimaty i prawdziwe przypowieści.
Pani Katarzyna ma talent do ciekawego opisywania prostych historii, bez konieczności mnożenia przygód.

Po przeczytaniu z przyjemnością cyklu o prowincji, również i tym razem książka pełna optymizmu , uroczo napisana. Postacie i klimaty podobne , można się poczuć jak u dobrych znajomych.
Młoda kobieta rozczarowana wieloletnim związkiem , mężczyzna po przejściach, powrót do korzeni , mazurskie klimaty i prawdziwe przypowieści.
Pani Katarzyna ma talent do ciekawego ...

To już kolejna książka pani Enerlich, którą przeczytałam i chyba najlepsza. Wątek historyczny to już standard. Trochę mi przypominała ta historia film Odjazd, czyli matka i córka szukające swej tożsamości. Początek książki skojarzył mi się również z początkiem Ogniem i Mieczem i tych dziwnych znaków dawanych przez naturę. Czuję się również troszkę oszukana opisem książki, który owszem wspomina i sugeruje epizod w Bretanii, ale ta Bretania to niemalże połowa ksiązki!Dodatkowo, Autorka nie była w Bretanii, czego dowiadujemy sie na ostatniej stronie książki, co czyni ją troszke niewiarygodną, biorąc pod uwagę, że zwykła opisywać miejsca, które dobrze zna. Mimo wszystko, książka sie dobrze czyta. Bohaterka nie jest tak puściutka jak np Ludmiła, ale wciąż jest naiwna. A jednak bardziej dojrzała.

To już kolejna książka pani Enerlich, którą przeczytałam i chyba najlepsza. Wątek historyczny to już standard. Trochę mi przypominała ta historia film Odjazd, czyli matka i córka szukające swej tożsamości. Początek książki skojarzył mi się również z początkiem Ogniem i Mieczem i tych dziwnych znaków dawanych przez naturę. Czuję się również troszkę oszukana opisem książki,...

Chociaż długo omijałam tą książkę, to okazała się ona naprawdę miłym zaskoczeniem. Ciepła, przyjemna lektura o życiu, w której przeplatają się dzieje babci, córki i wnuczki, które mają ze sobą więcej wspólnego, niż mogłoby się im wydawać. Powrót do korzeni i do ojczyzny z lat młodości odmienia niemal całe ich życie.

Chociaż długo omijałam tą książkę, to okazała się ona naprawdę miłym zaskoczeniem. Ciepła, przyjemna lektura o życiu, w której przeplatają się dzieje babci, córki i wnuczki, które mają ze sobą więcej wspólnego, niż mogłoby się im wydawać. Powrót do korzeni i do ojczyzny z lat młodości odmienia niemal całe ich życie.

61/2013

61/2013

"Bo normalność jest najbardziej wyczekiwanym stanem, choć jednocześnie - najmniej docenianym. Dopiero ci, którzy choć na moment utracili ową normalność, wiedzą, że jest ona jak zapas drewna na zimę, pełna spiżarnia, kładka pod stopami na głębokim jeziorze."

Pani Katarzyna - jak zawsze - pisze pięknie i nostalgicznie.
Sama historia miłosna z książki i główna bohaterka stanowczo nie przypadły mi do gustu. Historia banalna, ckliwa, przewidywalna, a jednocześnie mało realna. Bohaterka nudna, bez ikry, potulna i szara.
Na szczęście "Kwiat diabelskiej góry" to nie tylko ta historia i nie tylko ta bohaterka.
Całość czyta się naprawdę dobrze.

Daję dodatkową gwiazdkę za coś, co spotkało mnie w książce po raz pierwszy... Niemal moje osobiste wątki autobiograficzne! "Niemal", bo oczywiście troszkę się różnią, niemniej po raz pierwszy w życiu spotkałam w książce opisy sytuacji, które - choć dość rzadkie - spotkały mnie naprawdę.

"Bo normalność jest najbardziej wyczekiwanym stanem, choć jednocześnie - najmniej docenianym. Dopiero ci, którzy choć na moment utracili ową normalność, wiedzą, że jest ona jak zapas drewna na zimę, pełna spiżarnia, kładka pod stopami na głębokim jeziorze."

Pani Katarzyna - jak zawsze - pisze pięknie i nostalgicznie.
Sama historia miłosna z książki i główna bohaterka...

Pierwsza książka Katarzyny Enerlich, którą przeczytałam. Nie jest to z pewnością wybitne dzieło literackie, ale czy tylko takie wypada czytać? Kwiat Diabelskiej Góry bardzo przyjemnie się czyta, sama historia wydawała by się banalna, ale wbrew pozorom często w codziennym życiu czekamy na niespodzianki, nieprzewidywane wydarzenia. Chociaż sami się do tego nie przyznajemy:) Sama autorka pisze "Magia codzienności przynosi takie spotkania, które zadziwiają nas samych"
Poza tym wiele ciekawych wątków mazurskich w tle, o których nie każdy wie a zawsze to jakaś ciekawostka, coś co być może zachęci do dalszego szukania.
W sumie książkę polecam i na pewno sięgnę po inne książki pani Kasi:)

Pierwsza książka Katarzyny Enerlich, którą przeczytałam. Nie jest to z pewnością wybitne dzieło literackie, ale czy tylko takie wypada czytać? Kwiat Diabelskiej Góry bardzo przyjemnie się czyta, sama historia wydawała by się banalna, ale wbrew pozorom często w codziennym życiu czekamy na niespodzianki, nieprzewidywane wydarzenia. Chociaż sami się do tego nie przyznajemy:)...

fajna

fajna

lekka i przyjemna..

lekka i przyjemna..