Książka o wojnie, która nabrała cech science-fiction przez pojawiający się w niej alternatywny świat i jego mieszkańców - Tralfamadorczyków.

I choć jest to bardzo błyskotliwe połączenie fantastyki i realizmu, to nie porwało mnie stuprocentowo. To po prostu książka, która jednych zachwyci, drugich zadowoli, a trzecich oburzy i rozczaruje. Ja jestem pośrodku. Podobały mi się elementy stylu nieformalnego, który wprowadził autor (pozwala sobie na groteskę, a przecież mówi o trudach wojny) i jego autoironia. Na ogromny plus również postawa: jest szczery i od razu wyznaje, że niełatwo mu szło pisanie o przeszłości. Zmaga się, jest bezradny i czuje niemoc. Z tego wszystkiego wykluwa się narracja pogodzona z wydarzeniami z przeszłości.
Główny bohater pod wpływem widzianych podczas wojny obrazów obojętnieje, ale jednocześnie próbuje odnaleźć sens przemijania, sens pamiętania, sens trwania historii.

Myślę, że obowiązkowa do przeczytania choćby po to, aby sobie wyrobić o niej zdanie i móc zaklasyfikować się do którejkolwiek z grup, o których pisałam wcześniej.

Książka o wojnie, która nabrała cech science-fiction przez pojawiający się w niej alternatywny świat i jego mieszkańców - Tralfamadorczyków.

I choć jest to bardzo błyskotliwe połączenie fantastyki i realizmu, to nie porwało mnie stuprocentowo. To po prostu książka, która jednych zachwyci, drugich zadowoli, a trzecich oburzy i rozczaruje. Ja jestem pośrodku. Podobały mi się...