Ta książka to jeden wielki zawód. Liczyłam na odważną ale obiektywną ocenę zjawiska terrozmu a dostałam potoczysty wywód naszpikowany inwektywami i oskarżeniami pod adresem islamu.
Sama autorka mówi o tej książce, że to kazanie, a ja nie potrzebuję słuchać kazania tylko potrzebuję informacji.
Tekst powstał bezpośrednio po atakach 11 września na wieże WTC w Nowym Yorku i w obliczu śmiertelnej choroby autorki i chyba dlatego jest taki stronniczy czy wręcz nienawistny. Uważam jednak, że dziennikarz nawet w takiej sytuacji powinien ważyć słowa lub milczeć.
Gdy czytam: "...jeśli zatem w krajach muzułmańskich kobiety są tak głupie, że noszą czadory i burki, jeśli są tak niemądre, że akceptują fakt, iż są mniej warte od wielbłąda, jeśli są tak tępe, że wychodzą za mąż za rozpustnika, który chce mieć cztery żony, tym gorzej dla nich..." to... No właśnie, jak to skomentować? Pani Fallaci i ja żyłyśmy chyba na innej planecie.
Nie podobało mi się również, że analizując ekspansję terytorialną islamu autorka pominęła fakt, że wojnę z państwem osmańskim zakończył Jan Trzeci pod Wiedniem. Ale to szczegół.
Stawiam książkę na półce "literatura faktu", ale to nie jest taka literatura. Według niej każdy muzułmanin to potencjalny morderca a to nie prawda.
Niestety, nie jest to rzetelne dziennikarstwo, które powinno być "jak odbite światło księżyca".

Ta książka to jeden wielki zawód. Liczyłam na odważną ale obiektywną ocenę zjawiska terrozmu a dostałam potoczysty wywód naszpikowany inwektywami i oskarżeniami pod adresem islamu.
Sama autorka mówi o tej książce, że to kazanie, a ja nie potrzebuję słuchać kazania tylko potrzebuję informacji.
Tekst powstał bezpośrednio po atakach 11 września na wieże WTC w Nowym Yorku i w...