Szczęśliwe życie sierżanta Stona i jego rodziny przerywa tragiczny wypadek, w którym zamieszany jest jego syn. Ojciec będzie próbował ratować syna, ale czy mu się uda? Czy przez te poszukiwania wplatają się w coś znacznie gorszego? A może już zostali wplątani? Odpowiedzi na te nurtujące pytania zostały ukazane w książce.

Podoba mi się szczególnie postać właśnie sierżanta Gerrego Stona, dlatego że mimo iż jest policjantem to jednak za sprawą uroczej małżonki stara się uwierzyć w dość nieprawdopodobną opowieść swojego syna i stara się mu pomóc. Andy dzięki temu w trudnych okolicznościach losu może liczyć na pomoc rodziców.

Początkowo sięgając po tę pozycję myślałem, że będzie równie kiepska jak poprzednia książka tego autora "Śmiertelne spotkanie", nawet zaczęła mnie w tym utwierdzać początkowa część książki. Szczęśliwie prawda okazała się inna, akcja była wciągająca, ciekawa, nie było już tak makabrycznych niedociągnięć jak w przypadku wcześnie wspomniane pozycji. Znajduje się w niej dość zaskakujący przebieg wydarzeń i ciekawe powiązanie negatywnych bohaterów.

Śmiało można ją brać i pochłaniać w ciepłe wieczory, jest lekka i przyjemna w czytaniu.

Szczęśliwe życie sierżanta Stona i jego rodziny przerywa tragiczny wypadek, w którym zamieszany jest jego syn. Ojciec będzie próbował ratować syna, ale czy mu się uda? Czy przez te poszukiwania wplatają się w coś znacznie gorszego? A może już zostali wplątani? Odpowiedzi na te nurtujące pytania zostały ukazane w książce.

Podoba mi się szczególnie postać właśnie sierżanta...

„Pokrętna sprawiedliwość” to dosyć typowy kryminał z wątkiem terrorystycznym. Motyw kryminalny całkiem mi się podobał, był niegłupio skonstruowany, w miarę logiczny, chociaż czasami lekko naiwny. Kawałki dotyczące terroryzmu były po pierwsze marginalne, po drugie mało rozwinięte, chociaż dla tej książki nie było trzeba nic więcej. Książka jest napisana prostym językiem, chwilami nawet dowcipnym, choć w tym kontekście słabo wyszła June Stone- jako irytująca, lekko głupawa bohaterka. No i moim zdaniem jeden czy dwa wątki nie zostały wyjaśnione do końca. Ale lektura była w miarę przyjemna, interesująca, chociaż zakończenie mnie nie zaskoczyło.

„Pokrętna sprawiedliwość” to dosyć typowy kryminał z wątkiem terrorystycznym. Motyw kryminalny całkiem mi się podobał, był niegłupio skonstruowany, w miarę logiczny, chociaż czasami lekko naiwny. Kawałki dotyczące terroryzmu były po pierwsze marginalne, po drugie mało rozwinięte, chociaż dla tej książki nie było trzeba nic więcej. Książka jest napisana prostym językiem,...