Ostatnio pojawia się sporo literatury faktu podejmującej problematykę pracy lekarzy/policjantów/profilerów/koronerów etc. Tego rodzaju zawody rozbudzają wyobraźnię, kojarzą się z serialami, filmami, kryminałami. Wywołują dreszczyk emocji, w związku z tym na ich temat krąży wiele mitów.

Dr Richard Shepherd w książce "Niewyjaśnione okoliczności" w pewien sposób się z tymi mitami rozlicza. Przedstawia kulisy swojej pracy, przybliżając rzeczywisty świat medycyny sądowej. Opisuje najciekawsze przypadki
w swojej karierze. Przez wiele lat pracy jako lekarz medycyny sądowej niemal każdego dnia spotykał się ze śmiercią. Miał okazję zajmować się najgłośniejszymi przypadkami, jak śledztwo w sprawie wypadku księżnej Diany albo ataku na WTC, ale również tymi mniej znanymi, które także okazywały się intrygujące. Shepherd traktuje każde ciało jak świadka, który może zdradzić mu prawdę o przyczynie śmierci.

Śmierć jednocześnie przeraża i fascynuje. Prosektorium wywołuje sporo emocji, a żarty o jedzeniu kanapek podczas odbywających się tam zajęć krążą nie tylko wśród studentów medycyny. Próbujemy oswajać temat śmierci, jakoś sobie z nim radzić. To samo robi dr Shepherd przy każdej wykonywanej autopsji. Jeszcze na początku swojej kariery uświadomił sobie, ile daje obserwującym lub rodzinie zwyczajne opisanie tego, co robi. Podobno najczęstszym pytaniem, które pada ze strony krewnych denata jest, czy zmarły cierpiał w chwili śmierci.

Richard Shepherd urodził się w zachodnim Londynie. Dorastał
w Watford w Hertfordshire. Tam, w szkole średniej, natknął się na podręcznik akademicki z medycyny (przemycony przez kolegę), i w ten sposób zapoznał się ze światem zbrodni i morderstw. To z kolei sprawiło, że resztę życia poświęcił na zrozumienie istoty śmierci w jej wielu odsłonach.
Niewyjaśnione okoliczności to przede wszystkim autobiografia. Poznajemy trudne dzieciństwo dr. Shepherda, początki fascynacji medycyną sądową, proces dążenia do zdobycia upragnionego zawodu. Ale przede wszystkim szczegóły z życia prywatnego – dowiadujemy się o trudnych relacjach z bliskimi, kłótniach z żoną, skomplikowanej sytuacji z ojcem. Równolegle śledzimy karierę zawodową i codzienne problemy, bo te sfery są ze sobą nieodłącznie związane.

Książka stawia przed czytelnikiem szereg trudnych pytań: o śmierć najbliższych, o to, czy powinno się pokazywać ciało niezależnie od jego stanu. Pytania czy lepiej wyjść z żoną do kina, czy zająć się niezwykle ciekawym przypadkiem, albo kiedy i w jaki sposób powiedzieć dzieciom, że ich tata nie jest zwykłym lekarzem (a przecież dzieci często widzą więcej, niż się dorosłym wydaje).

Dr Shepherd sam przyznaje, że pisał tę książkę w ramach terapii. Momentami to widać i niestety, te momenty mnie irytowały. Mam wrażenie, że próbował się pod pewnymi względami wybielać, przedstawiać w lepszym świetle. Do stylu trzeba się przyzwyczaić. Jest lekko przyciężkawy i to nie ze względu na tematykę. Poza tym obraz samego Shepherda, który wyłania się z tej książki, nie jest najciekawszy. Shepherd zdaje się strasznym egocentrykiem. Wielokrotnie pisze o swoich zasługach, umiejętnościach, o tym, jakim wspaniałym jest ojcem i mężem, a jednocześnie jego zachowanie zupełnie tego nie odzwierciedla.

Bardzo czekałam na tę książkę. Jak pewnie zdążyliście zauważyć, tego rodzaju literatura dosyć mocno mnie ciekawi (chociaż nie chciałabym się zajmować zawodowo niczym w tym rodzaju). Nie jestem nią zawiedziona, bo pod względem przypadków medycznych to naprawdę dobra lektura. Jedyną wadą jest sposób pisania i przerost wątków autobiograficznych, ale można to przeboleć.

Ostatnio pojawia się sporo literatury faktu podejmującej problematykę pracy lekarzy/policjantów/profilerów/koronerów etc. Tego rodzaju zawody rozbudzają wyobraźnię, kojarzą się z serialami, filmami, kryminałami. Wywołują dreszczyk emocji, w związku z tym na ich temat krąży wiele mitów.

Dr Richard Shepherd w książce "Niewyjaśnione okoliczności" w pewien sposób się z tymi...