Zbulwersowało mnie, że obok Tomasza Komendy głównym bohaterem tej książki jest właśnie niestety redaktor Głuszak, TVN i przechwałki, kogo on nie zna i jakie ma znajomości, jaki jest prawy i jak wierzy Komendzie.
Czy to nie redaktor Głuszak w Kodzie Zbrodni przedstawiał Norberta B. jako niewinnego, osaczonego świadka? Nie na miejscu jest też agitacyjny bełkot, oczywiście winny okazuje się - jak zwykle - Lech Kaczyński - to szczególnie smutne w takiej książce.
Poza tym w tym całym chaosie ginie największa ofiara tej piekielnej sprawy: zamordowana, zamęczona, zmaltretowana, niewinna dziewczynka i jej biedni rodzice.
Zbulwersowało mnie, że dziennikarz pierwszy wiedział o wypuszczeniu Komendy niż rodzice! A chwalenie się tym w książce jest juz zupełnie nie na miejscu. Poza tym cytowanie tak przykrych dla rodziny fragmentów z akt jest dla mnie dowodem, że dla dobrej książki niejeden dziennikarz może zapomnieć, ze na pierwszym miejscu jest się człowiekiem, a potem rzemieślnikiem!
Z podziwem za to czytałam, co na temat tej sprawy ma do powiedzenia policjant Remigiusz: skromność, mądrość, pokora i determinacja - to wszystko, czego brakowało redaktorowi Głuszakowi. Postawa tego policjanta jest godna naśladowania. Będę się po prostu modliła o jak najwięcej takich ludzi w policji. Oby wytrwał i walczył dalej.

Czekam na reportaż z prawdziwego zdarzenia o tej diabelskiej sprawie. Mam nadzieję, że napisze go ktoś wyważony, mądry i pokorny. Małgosia na to zasługuje.

Zbulwersowało mnie, że obok Tomasza Komendy głównym bohaterem tej książki jest właśnie niestety redaktor Głuszak, TVN i przechwałki, kogo on nie zna i jakie ma znajomości, jaki jest prawy i jak wierzy Komendzie.
Czy to nie redaktor Głuszak w Kodzie Zbrodni przedstawiał Norberta B. jako niewinnego, osaczonego świadka? Nie na miejscu jest też agitacyjny bełkot, oczywiście...