Ciężki zawód można rzec trzeba mieć powołanie, by mieć cierpliwość i wyrozumiałość do innych. Nie powinno się jednakowo traktować wszystkich pielęgniarek, te w szpitalu na oddziałach są niesamowite ....Autorka jak dla mnie delikatnie opowiedziała o zawodzie ale i tak warto z tematyką się zapoznać.

Ciężki zawód można rzec trzeba mieć powołanie, by mieć cierpliwość i wyrozumiałość do innych. Nie powinno się jednakowo traktować wszystkich pielęgniarek, te w szpitalu na oddziałach są niesamowite ....Autorka jak dla mnie delikatnie opowiedziała o zawodzie ale i tak warto z tematyką się zapoznać.

Praca pielęgniarek i pielęgniarzy od tzw. kuchni.
Ogólnie treść ciekawa i wciągająca, ale to w jaki sposób ksiazka jest napisana jest męczące.

Praca pielęgniarek i pielęgniarzy od tzw. kuchni.
Ogólnie treść ciekawa i wciągająca, ale to w jaki sposób ksiazka jest napisana jest męczące.

Ta forma wypowiedzi mnie męczyła. Złączenie krótkich wypowiedzi pielęgniarek na temat ich pracy. Temat ciekawy, ale ten sposób mnie nie przekonał

Ta forma wypowiedzi mnie męczyła. Złączenie krótkich wypowiedzi pielęgniarek na temat ich pracy. Temat ciekawy, ale ten sposób mnie nie przekonał

Nie do końca jestem fanką książek w formie krótkich wypowiedzi wielu osób, w tym wypadku pielęgniarek i pielęgniarzy.
Nie zapadają na długo w pamięci.
Nie niosą wielkiej wiedzy.
Nie dotykają ludzkiego (a przynajmniej mojego) wnętrza.
Ale nie zmienia to faktu, że to szybka i dobrze napisana lektura.
Jedna z lepszych w tej "kategorii" jaką miałam okazję czytać.
Co więcej, po niej może nie zwiększyłam szacunku do tego zawodu (wydaje mi się, że od zawsze go miałam),ale poczułam, że warto tym pielęgniarkom nieco pomagać gdy chodzi o naszych bliskich i warto mieć dla nich wiele, wiele wyrozumiałości.
A zatem sukces. Autorka w niepozorny sposób wpłynęła na szarego kowalskiego.

Nie do końca jestem fanką książek w formie krótkich wypowiedzi wielu osób, w tym wypadku pielęgniarek i pielęgniarzy.
Nie zapadają na długo w pamięci.
Nie niosą wielkiej wiedzy.
Nie dotykają ludzkiego (a przynajmniej mojego) wnętrza.
Ale nie zmienia to faktu, że to szybka i dobrze napisana lektura.
Jedna z lepszych w tej "kategorii" jaką miałam okazję czytać.
Co...

Nie podoba mi się ogólny wydźwięk książki i ukazany w niej obraz martyrologii polskiej pielęgniarki.

Oglądałam wywiad z Weroniką w "Siedem metrów pod ziemią", więc wiedziałam jakiej narracji mogę się spodziewać. Jednak ten reportaż przeszedł moje najśmielsze oczekiwania.

Pielęgniarstwo to zawód. To praca, jak każda inna. Nie musisz czuć do niej „powołania”, nie musisz się w niej poświęcać w imię wyższych celów. Pielęgniarstwo to nie sposób na życie, sens istnienia. To PRACA, w której masz wykonywać swoje obowiązki profesjonalnie, zgodnie z aktualnymi wytycznymi, z należytą dbałością i szacunkiem wobec drugiego człowieka. I tyle.

I uwaga! Spieszę zrewolucjonizować światopogląd autorki – zdrowie i bezpieczeństwo personelu jest najważniejsze. W ratownictwie medycznym podstawową zasadą jest bezpieczeństwo ratownika w myśl maksymy „dobry ratownik to żywy ratownik”. Jeśli będąc na dyżurze ignorujesz własne potrzeby fizjologiczne, nie jesz, nie pijesz to nie pomagasz nikomu. Gdy Ty zasłabniesz, kto zaopiekuje się pacjentami? Kto udzieli pomocy Tobie? Rozumiem stan wyższej konieczności, gdy stan pacjenta nagle się pogarsza lub trwa reanimacja. Ale jeśli masz okazję zasiąść do posiłku, do którego masz PRAWO ponieważ nawet w pielęgniarstwie obowiązują podstawowe zasady BHP, zrób to. Pacjent/rodzina/ lekarz wzywa Cię do sprawy, która może poczekać 10 minut i nikomu nie stanie się krzywda? Zjedz swój posiłek, wypij kubek herbaty. Nie jesteś robotem. Nie rób z siebie męczennicy pańskiej. Upadł pacjent ważący 100kg a jesteście na dyżurze we dwie? Dzwoń po lekarza dyżurnego, po pomoc z innego oddziału. Szanuj swoje zdrowie w równej mierze jak dbasz i zabiegasz o zdrowie pacjentów.

Jeśli po wyjściu z oddziału, po przegadaniu emocjonującego zdarzenia z dyżuru nie jesteś w stanie przestać myśleć o pacjentach – zmień zawód. W ten sposób rodzi się wypalenie zawodowe. W ten sposób sabotujesz samą siebie, swój związek, swoje życie. Zgadzam się z tym, że pomoc psychologiczna dla medyków to fikcja. Jeśli mąż Cię nie rozumie, pogadaj z koleżanką. Udzielaj się na forach internetowych. Idź do psychologa prywatnie.

Ten reportaż miał w zamyśle przybliżyć zawód pielęgniarki. Jestem pielęgniarką – młodą, z kilkuletnim doświadczeniem na trzech różnych oddziałach, wykształconą. Wykonuje swoją pracę sumiennie. Po pracy cieszę się życiem. Konfliktów personalnych w pracy nie zamiatam pod dywan. Zgłaszam źle wpisane zlecenia lekarskie. Proponuję badania, leki, sposób postępowania z pacjentem. Przyznaję się do błędów i niewiedzy. Zrezygnowałam z drugiego etatu i nie muszę jeść suchego chleba. Przede wszystkim - mam nadzieję, że nigdy nie stanę się gloryfikowaną przez autorkę służebnicą.

Książka bardzo chaotyczna, pobieżna i szablonowa w ukazywaniu realiów zawodu. Najsłabsza ze wszystkich pozycji ukazujących pracę medyków, z którymi miałam styczność.

Nie podoba mi się ogólny wydźwięk książki i ukazany w niej obraz martyrologii polskiej pielęgniarki.

Oglądałam wywiad z Weroniką w "Siedem metrów pod ziemią", więc wiedziałam jakiej narracji mogę się spodziewać. Jednak ten reportaż przeszedł moje najśmielsze oczekiwania.

Pielęgniarstwo to zawód. To praca, jak każda inna. Nie musisz czuć do niej „powołania”, nie musisz...

Ciekawe spojrzenie na polską służbę zdrowia od strony pielęgniarek i co ciekawe pielęgniarzy. Wypowiada się również lekarz. Wypowiedzi są oczywiście anonimowe ale nie ma podstaw do tego aby nie wierzyć rozmówcom. Ktoś porównał tą książkę do lektury Marianny Fijewskiej i coś w tym jest bo książki faktycznie są do siebie podobne (obie ciekaw i sporo w nich szczegółów dotyczących pracy pielęgniarek). Mnie czytało się się dobrze, szybko i przyjemnie. Polecam.

Ciekawe spojrzenie na polską służbę zdrowia od strony pielęgniarek i co ciekawe pielęgniarzy. Wypowiada się również lekarz. Wypowiedzi są oczywiście anonimowe ale nie ma podstaw do tego aby nie wierzyć rozmówcom. Ktoś porównał tą książkę do lektury Marianny Fijewskiej i coś w tym jest bo książki faktycznie są do siebie podobne (obie ciekaw i sporo w nich szczegółów...

Zbiór anonimowych myśli i przeżyć polskich pielegniarek. Lektura analogiczna do ksiazki "Tajemnice pielęgniarek", choć mysle ze tamta w sposob bardziej poruszajacy opisywała pewne historie. Narzekactwo i niezbyt udana walka o poprawę PRu zawodu pielegniarki. Szanuje za prawdziwe historie, choć moim zdaniem w pewnym momencie tresc ksiażki skręciła w nieodpowiednim kierunku.

Zbiór anonimowych myśli i przeżyć polskich pielegniarek. Lektura analogiczna do ksiazki "Tajemnice pielęgniarek", choć mysle ze tamta w sposob bardziej poruszajacy opisywała pewne historie. Narzekactwo i niezbyt udana walka o poprawę PRu zawodu pielegniarki. Szanuje za prawdziwe historie, choć moim zdaniem w pewnym momencie tresc ksiażki skręciła w nieodpowiednim kierunku.

Książka oddaje trudy i radości pracy pielęgniarek, cudowna pozycja dla ludzi z zawodu (choć Ci mają zwykle mało czasu na czytanie),dla innych ciekawa szansa na spojrzenie na codzienność medyków

Książka oddaje trudy i radości pracy pielęgniarek, cudowna pozycja dla ludzi z zawodu (choć Ci mają zwykle mało czasu na czytanie),dla innych ciekawa szansa na spojrzenie na codzienność medyków

RECENZJA W 5 ZDANIACH:
Jeżeli czytaliście reportaże "Mali Bogowie" lub "Czarni" - wiecie, jakiej formy się spodziewać. Reportaż, a właściwie zapis wypowiedzi pielęgniarek z różnych stron Polski, z różnymi doświadczeniami i różnym stażem. Z całą pewnością książka pozwala lepiej zrozumieć i docenić pracę pielęgniarek. Osobiście zabrakło mi w niej dwóch rzeczy: większej ilości informacji o zarobkach pielęgniarek - ile faktycznie zarabiają, jakie mają koszty pracy itp. oraz rozszerzenia wątku napięć na linii lekarz-pielęgniarka, który był chyba najciekawszym fragmentem. Ogólnie - warto przeczytać lub przesłuchać w celu zdobycia większej empatii do zawodu pielęgniarek.

RECENZJA W 5 ZDANIACH:
Jeżeli czytaliście reportaże "Mali Bogowie" lub "Czarni" - wiecie, jakiej formy się spodziewać. Reportaż, a właściwie zapis wypowiedzi pielęgniarek z różnych stron Polski, z różnymi doświadczeniami i różnym stażem. Z całą pewnością książka pozwala lepiej zrozumieć i docenić pracę pielęgniarek. Osobiście zabrakło mi w niej dwóch rzeczy: większej...

Zwraca uwagę na problem z jakim zmagają się na codzień pielęgniarki i pielęgniarze tj. Brak szacunku. Smutne historie, ale niestety prawdziwe. Dobry reportaż.

Zwraca uwagę na problem z jakim zmagają się na codzień pielęgniarki i pielęgniarze tj. Brak szacunku. Smutne historie, ale niestety prawdziwe. Dobry reportaż.