Tak jak i poprzednio, nie wydawało mi się, że tęsknię za głównym bohaterem, Zackiem. Miał on swoje za uszami, to prawda, ale i przeżył wiele. Co więcej, autorzy postanowili zrobić mu niezły bajzel w głowie i życiu powodując, że wcale nie ma łatwiej, a wręcz przeciwnie. Niejednokrotnie było mi go najzwyczajniej w świecie szkoda, ale cóż zrobić. Lutteman i Kallentoft pozwolili mi przez kilka dłuższych chwil czuć to, co czuje bohater i to było również kolejnym plusem dla całości.
Czytając, wiedziałam co czują bohaterowie, nawet nie sam Zack, ale i pozostali dzięki czemu i ja po części stawałam w ich sytuacji. To było ciekawe doświadczenie, jak zwykle warte uwagi w każdej czytanej powieści. Jest tutaj wiele postaci z poprzedniego tomu, które mają niewątpliwy wpływ na fabułę, więc jeśli zamierzacie poznać tę serię, koniecznie zacznijcie od części pierwszej.

Akcja to następna zaleta tej książki. Chwilami czułam się tak, jakbym przebiegła maraton. Przecież Zack ma tylko dwadzieścia cztery godziny, a wydaje się nam, jako czytelnikowi, że przeczytało się całość w niespełna godzinę. :) Dlatego na pewno z nudów tutaj nie uśniecie. Pojawiają się ciągle zwroty akcji, coś jest nie tak jak myśleliśmy, a bohaterowie nie raz wpuszczają nas w maliny więc warto jest mieć oczy szeroko otwarte i dookoła głowy. ;)

Warte wspomnienia jest również tło wydarzeń. Autorzy pokusili się o nadanie trudnego tła dla powieści, ponieważ dotyczy ona sytuacji imigrantów, uchodźców - politycznej, społecznej w Szwecji. Jest to trudny temat, ale nic tutaj nie przytłacza i chwała pisarzom za to, bo naprawdę nie znoszę czytać o polityce. Napisali wszystko takim, jakie jest: problem z narkotykami, przestępczość, prostytucja czy bieda... To wszystko jest tematem tabu, ale nie każdy ma odwagę o tym mówić i nie każdy potrafi mówić o tym tak, by nie zarzucić czytelnika informacjami. Monsowi i Markusowi udało się to idealnie.

Reasumując chciałabym bardzo polecić Wam tę serię ponieważ nie jest to zwyczajny kryminał. Dzięki tej książce, ale i poprzednim częściom dowiadujemy się o wielu sprawach dotyczących Szwecji, Sztokholmu... Są to tego typu sprawy, które zawsze będą tematem tabu i dadzą nam do myślenia. Ciągłe zwroty akcji, dobrze wykreowane postacie i pióro dwóch autorów, którzy utrzymują wcześniej postawioną sobie poprzeczkę - to punkty, które powinny was przekonać do sięgnięcia po całą serię. :) Ze względu na tło wydarzeń uważam, że Heroina jest najmocniejszą jak do tej pory częścią z całej serii.

Cała recenzja na blogu ;)

Tak jak i poprzednio, nie wydawało mi się, że tęsknię za głównym bohaterem, Zackiem. Miał on swoje za uszami, to prawda, ale i przeżył wiele. Co więcej, autorzy postanowili zrobić mu niezły bajzel w głowie i życiu powodując, że wcale nie ma łatwiej, a wręcz przeciwnie. Niejednokrotnie było mi go najzwyczajniej w świecie szkoda, ale cóż zrobić. Lutteman i Kallentoft...