Zawsze ciekawił mnie sposób, w jaki Panowie autorzy radzą sobie z typowo kobiecą literaturą romantyczną. Nie przepadam za schematycznością Pana Sparksa jak i za jego twórczością ogólnie. Richard Paul Evans urzekł mnie kilka lat temu paroma powieściami, ale przyznam,że nie zapadły specjalnie w pamięć.
W przypadku "Tajemnicy pod jemiołą" tytuł i opis zapowiada coś całkowicie innego, niż znajduje się w środku. Główny bohater Alex, zdradzony i pozostawiony przez żonę jest skrajnie nierzeczywistą postacią. Mam wrażenie, jakby autor usilnie chciał stworzyć czytelniczkom idealnie cudownego faceta, a wyszedł mu plastikowy Ken. Alex wyrusza na drugi koniec kraju by poznać anonimową blogerkę,w której zakochał się po przeczytaniu kilku wpisów (serio, teksty mnie osobiście nie urzekły). W małym górskim miasteczku prowadzi poszukiwania tajemniczej autorki. Poznaje Arię- uroczą kelnerkę. No i bum, jedno spotkanie, i pani po przejściach totalnie otwiera się na nieznajomego faceta. Potem pomieszanie z poplątaniem, dochodzi do zbliżeń ale nie wiadomo jakich bo Evans nagle pisze jak zawstydzony nastolatek.
Oboje bohaterowie pod koniec są okrutnie irytujący. Więcej nie opiszę, by nie spojlerować.
Książka to być może typowy scenariusz pod Hallmarkową produkcję, mnie jednak ani nie urzekła ani nie porwała,zabrakło charakteru i prawdziwości.

Zawsze ciekawił mnie sposób, w jaki Panowie autorzy radzą sobie z typowo kobiecą literaturą romantyczną. Nie przepadam za schematycznością Pana Sparksa jak i za jego twórczością ogólnie. Richard Paul Evans urzekł mnie kilka lat temu paroma powieściami, ale przyznam,że nie zapadły specjalnie w pamięć.
W przypadku "Tajemnicy pod jemiołą" tytuł i opis zapowiada coś całkowicie...