Temat środowiska LGBT, a szczególnie coming outu nie jest zbyt często poruszany w literaturze, a przynajmniej ja na niego zbyt często nie natrafiałam. Tym bardziej poczułam się zachęcona do lektury „Alan Cole nie jest tchórzem”.

Jeśli jednak mam być całkowicie szczera, to mocno się rozczarowałam pod tym względem, ale po kolei.

Przed nami tydzień wyjęty z życia rodziny Cole z perspektywy najmłodszego jej członka. Alan Cole uczęszcza do jednej szkoły razem ze swoim bratem Nathanem, który na wszystkie możliwe sposoby stara się mu utrudnić życie, zmuszając go do upokarzających zadań w ramach wyzwania CvC (Cole vs Cole). Tym razem przychodzi czas na ostateczny pojedynek braci. Przed nimi 7 takich samych zadań, a stawką jest nie tylko ostateczne zwycięstwo, ale także reputacja. Jeśli Alan przegra, Nathan ogłosi całej szkole, że jego brat woli chłopców.

Wśród zadań kryje się jedno, które będzie zaczątkiem do wyjaśnienia wielkiej rodzinnej tajemnicy, która przekłada się na ich codzienne życie. Trzeba wiedzieć, że rodzina Cole nie jest jak większość modelowych przykładów. Ojciec chłopców jest dość autorytarny i szorstki w swoim zachowaniu, matka Alana i Nathana żyje w jego cieniu i nie ma odwagi przeciwstawić się mu, gdy wywiera presję na dzieci i nią samą.
To właśnie rodzinny dramat, który jest skrywany w sercu ojca, przeradza się w pewnego rodzaju cień na duszy i przekłada się na całe życie rodziny Cole - jest dla mnie sednem całej powieści, a coming out Alana jedynie wypadkową całego wyzwania CvC.

Ojciec chłopców jest niewątpliwie złożoną i ciekawą postacią, chociaż przez większość czasu rysuje nam się obraz człowieka wręcz odpychającego, do którego nie można poczuć sympatii. Nie potrafiąc sobie poradzić z niewątpliwą tragedią, jaka wydarzyła się w jego życiu, zaczął szukać winy za wydarzenia w swoim otoczeniu, a nie tylko w nieszczęśliwym zbiegu okoliczności. Cierpią na tym jego dzieci, każde na swój sposób. Wiecznie niedoceniany Nathan za wszelką cenę próbuje wynagrodzić sobie poniżenia ze strony ojca, wygrywając w zadaniach z bratem oraz pokazując mu „gdzie jego miejsce”. Tym samym upodabnia się do swojego rodzica, którego nienawidzi. Z kolei Alan cierpi, gdyż ojciec pokłada w nim zbyt duże nadzieje i przekłada swoje słabości i ambicje na niego. Alan jest z całą pewnością inteligentnym, utalentowanym i pracowitym chłopcem. Jednak z drugiej strony jest też spokojnym, introwertycznym i nieco zagubionym dzieciakiem, który nie do końca odnajduje się dobrze w szkole, ale też nie zna do końca samego siebie.

To właśnie porter psychologiczny rodziny dla mnie wysuwa się na pierwsze miejsce, a wielce reklamowany coming out spada na drugie miejsce. Czy jest to młodzieżówka? Z pewnością, jednak tę książkę z czystym sumieniem poleciłabym przede wszystkim każdemu rodzicowi, bo stanowi doskonałe wyjście do głębszych refleksji.

Temat środowiska LGBT, a szczególnie coming outu nie jest zbyt często poruszany w literaturze, a przynajmniej ja na niego zbyt często nie natrafiałam. Tym bardziej poczułam się zachęcona do lektury „Alan Cole nie jest tchórzem”.

Jeśli jednak mam być całkowicie szczera, to mocno się rozczarowałam pod tym względem, ale po kolei.

Przed nami tydzień wyjęty z życia rodziny...