Okładka tej książki jest według mnie ładniejsza niż przy poprzedniej pozycji. I co ważne nie dubluje się z inną, z tego co kojarzę. No chyba, że o czymś nie wiem, to mnie uświadomcie.
Grzbiet jest bardzo podobny do tomu pierwszego i uważam, że dość ładnie prezentują się obok siebie na półce te lektury.
Recenzowana dziś lektura posiada skrzydełka, które stanowią dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym z nich przeczytacie słów kilka o autorce, a na drugim poznacie patronów medialnych tej książki.
Czcionka jest duża, literówek nie zauważyłam. Odstępy między wersami zostały zachowane tak jak i marginesy. Jak dla mnie to wydanie jest dopracowane i wizualnie - podoba mi się.Przechodząc do autorki, przyznam się na wstępie, że dałam się porwać już od pierwszej strony. Ta część bardziej przypadła mi do gustu i sprawiła, że się zaczytałam. Dałam się omamić pisarce już od pierwszej strony i z wielkim zainteresowaniem śledziłam kolejne losy bohaterów. Czytało mi się bardzo szybko, płynnie, bez jakichkolwiek przeszkód. Byłam pozytywnie zaskoczona, bo spodziewałam się zgrzytów, jakich doświadczyłam w Revved.
Nadal uważam, że książka świata nie zbawi, ludzi nie zmieni, ale sprawi, że... poczujecie emocje. Poczujecie to, co główni bohaterowie i to jest w tej lekturze wartościowe. Oczywiście również to, że przekazuje nam między wierszami wartości, o których zawsze pamiętać trzeba.

Całe szczęście mieliśmy spokój od Carricka i Andi. Jest o nich wspomniane co nieco, ale tylko małe co nieco.
India, główna bohaterka, która z zawodu jest terapeutką. Już sam jej zawód wydał mi się ciekawy i dlatego też mnie do niej ciągnęło. Gdy zaczęłam poznawać ją bliżej... totalnie skradła moje serce i co ważne, nie była taka jak Andi. (NA SZCZĘŚCIE) Mimo życiowych trudności nie poddawała się i walczyła i to jest ważne. Bo przecież nie liczy się to jak, jak bardzo jest źle. Najważniejsze jest to, by wstać i iść dalej, nie patrząc w tył i tak robi India - za co niesamowicie ją cenię. Bo nie każdy tak potrafi zapomnieć o tym, co było i co sprawiło ból.
Natomiast Leandro... Tego osobnika już mniej lubiłam, ale i tak trochę skradł moje serducho. Również przeżył coś, cudem. Ze względu na sposób bycia, myślenia... Niejednokrotnie się przez niego krzywiłam. Przewracałam teatralnie oczami... Ciekawe, co myśleli sobie o mnie ludzie jeżdżący w busie ze mną i widząc jakie mam reakcje podczas lektury... :D
Reasumując uważam, że bohaterowie są z krwi i kości, moglibyśmy spotkać taką Indie czy Leandra w prawdziwym życiu. Nie są płascy, bezpłciowi, a z charakterem i za to szanuję Panią Towle, że stworzyła wyraziste postacie.

Jednak najbardziej zaskoczyło mnie samą to, że czytając czułam niemal wszystko. Każde uczucie, czy to Indii, czy to Leandra, czułam to całą sobą. Tak, jakbym to ja była nimi. To nie często się zdarza w powieściach, które czytamy. Nie każda potrafi się przebić tak głęboko. A ta, wydawać by się mogło lekka lektura, po części romans, po części erotyk... Potrafiła dotrzeć do mojego serca i razem z postaciami przeżywać każdą ich chwilę smutku czy szczęścia.

Okładka tej książki jest według mnie ładniejsza niż przy poprzedniej pozycji. I co ważne nie dubluje się z inną, z tego co kojarzę. No chyba, że o czymś nie wiem, to mnie uświadomcie.
Grzbiet jest bardzo podobny do tomu pierwszego i uważam, że dość ładnie prezentują się obok siebie na półce te lektury.
Recenzowana dziś lektura posiada skrzydełka, które stanowią dodatkową...