Komu wciąż mało opowieści o małych społecznościach, ich zbrodniach i trzymanych w sekrecie tajemnicach, ten w powieści Ann Cleeves odnajdzie się jak ryba w wodzie. „Czerń Kruka” co prawda nie ma nic nowego w gatunku do powiedzenia, jednak widać w piórze pisarki kunszt i rzemieślnicze wyrobienie, dzięki któremu umiejętnie snuje opowieść o morderstwie i ludziach, którzy obawiają się uzyskać odpowiedzi. W końcu znalezienie sprawcy oznacza naznaczenie kogoś z nich, kogoś bliskiego, kogoś, kogo znali od lat, może od urodzenia, kogoś, komu spoglądali bez strachu w oczy, a kto za ich pozornym błękitem ukrywał potworny, niepojęty mrok. Ot, klątwa małych społeczności. Wąż zjada własny ogon, uroboros tajemnic, a historia trwa dalej i przenosi się na inną wyspę, do innej wioski, z dala od ludzkich oczu. Do czasu.

Lodowata atmosfera Szetlandów połączona ze złowieszczym krakaniem kruków nie zawiedzie spragnionego zbrodni i tajemnicy czytelnika.

Komu wciąż mało opowieści o małych społecznościach, ich zbrodniach i trzymanych w sekrecie tajemnicach, ten w powieści Ann Cleeves odnajdzie się jak ryba w wodzie. „Czerń Kruka” co prawda nie ma nic nowego w gatunku do powiedzenia, jednak widać w piórze pisarki kunszt i rzemieślnicze wyrobienie, dzięki któremu umiejętnie snuje opowieść o morderstwie i ludziach, którzy...