Zebranie myśli po lekturze 'Spadku' zajęło mi naprawdę sporo czasu. Sięgałam po tę książkę z myślą, że sięgam po coś lekkiego, zabawnego, optymistycznego i słodkiego. Że się będę śmiała w głos i może z raz wzruszę.
Mhm... No niestety nie. Dla wielu pewnie stety, bo to taka typowa polska literatura obyczajowa, jaką naprawdę wielu wielbi.
Z tym, że ja nie.

Jestem rozczarowana a jednocześnie wiem, że to jest naprawdę dobra książka. Napisana ładnym językiem, literackim, bogatym (gdyby nie pewien błąd ortograficzny byłoby perfekto) i wypracowanym.
Dorota jest taką bohaterką z jaką łatwo się zżyć albo i nawet utożsamić. Z jednej strony dziewczyna z niepełnej rodziny a z drugiej mająca tę rodzinę zawsze stojącą murem za sobą. Nie obdarzona nagle majątkiem przekraczającym pojmowanie, lecz biednym dziadkiem, który początkowo nawet do wspólnego życia się nie nadaje.
Chociaż rodząca się przyjaźń między wnuczką a dziadkiem to najmocniejszy element książki.

Masa wydarzeń, chwil szczęśliwych i tych niezbyt kładących się cieniem na radosnych. Ogrom ludzi, serdecznych, nieegoistycznych, chwilami zagubionych czy nieporadnych, ale nigdy negatywnych. Każdego w pewnym momencie można zrozumieć i zaakceptować z całym dobrodziejstwem jego inwentarza. Ludzie są ludźmi nie marionetkami pisarki, potrzebnymi tylko dla pchnięcia fabuły w przód. Bo co dziwne, dla mnie ta książka mogłaby się skończyć o sto stron wcześniej lub trwać kolejne trzysta i byłaby nadal tak samo wiarygodna.
To urywek z życia dziewczyny szukającej swojego miejsca na tym świecie.

Zaniżam średnią, wiem. Niesłusznie, wiem. Nadal mając świadomość, że ta książka zasługuje na więcej stawiam 5/10 bo mnie zabrakło paru elementów. Dla mnie za mało tam romansu. I to nie ściskania po kątach czy pocałunków, ale rozwoju relacji Doroty z Adamem lub Jamesem, zależnie co zadecydowałaby ostatecznie autorka. Znaczy ja wiem co zadecydowała, ale i tak - mało.
I końcówka. Tak słodko gorzka, że aż zbyt bolesna.

Ale nie zniechęcajcie się. Bo to kawałek dobrej polskiej literatury, której najwidoczniej nie umiem do końca docenić ;)

Zebranie myśli po lekturze 'Spadku' zajęło mi naprawdę sporo czasu. Sięgałam po tę książkę z myślą, że sięgam po coś lekkiego, zabawnego, optymistycznego i słodkiego. Że się będę śmiała w głos i może z raz wzruszę.
Mhm... No niestety nie. Dla wielu pewnie stety, bo to taka typowa polska literatura obyczajowa, jaką naprawdę wielu wielbi.
Z tym, że ja nie.

Jestem...