Przyznać się na wstępie muszę, że chyba to pierwsza książka (w tym roku, rzecz jasna), która sprawiła mi problem, kiedy miałam wybrać ilość gwiazdek, nawet się z tym faktem kilka godzin po przeczytaniu przespałam :) No i stanęło na 7, bo po przemyśleniu sprawy to była - Bardzo Dobra książka, ale jednak nie rewelacyjna, ani świetna.
Ja strasznie wyczekuje "Pokuty" tego autora, ostatniej części cyklu o komisarzu Deryle (bo ta część zadecyduje, czy będzie to najlepszy cykl jaki czytałam w tym, roku czy może jednak nie) i powiem wam, że wcale się nie ucieszyłam, że na rynku pojawiła się "Najszczęśliwsza" - bo przecież nie na to czekałam. Ale z ciekawości i wg zasady "jak się nie ma co się lubi....." no wiecie... postanowiłam przeczytać. A jeszcze gdy przeczytałam komentarze na LC stwierdziłam, że nie ma na co czekać, należy dostać książkę w soje łapki. Jak postanowiłam tak zrobiłam...
Jest to thriller psychologiczny i spełnia wszystkie kryteria, które spełniać powinien. Główny bohater, artysta (którego polubiłam, już za samo to jakie miał podejście do własnej sztuki, macie tak czasem, że stoicie przed arcydziełem i widzicie tylko wielki bohomaz i zastanawiacie się co artysta miał na myśli? Jeśli tak to główny bohater znany malarz wam odpowie - "nic do cholery" :) Główny bohater, bardzo przypadł mi do gustu i z przyjemnością spędzałam z nim czas podczas czytania. Jego przemyślenia serwowały mi niezłą dawkę emocji od poprawy humoru po rozmyślenia o co tu właściwie chodzi.
Jak wiecie akcja zaczyna się od tego, że ginie żona głównego bohatera, po jej śmierci oczywiście okazuje się, że nie było tak idealnie jak to sobie wyobrażał nasz główny bohater. Potem akcja nam się przenosi 4 lata w przód, nasz bohater ma nową partnerkę i w miarę poukładane życie, jednak zmarła żona, albo ktoś w imieniu zmarłej żony postanowił zburzyć pozorny spokój naszego malarza. Kto? Dlaczego? Czy jego żona żyje? i pytania mnożą się same.
W Fabułę między rozdziałami numerowanymi znajdziemy rozdziały zatytułowane "Moje żale raz" , "Moje żale dwa" i tak dalej. W tych rozdziałach mamy obraz psychologiczny kobiety, bardzo ciekawy i pogmatwany, i to właśnie te części książki sprawiają, że czytelnik zastanawia się najbardziej o co tu chodzi. Autorowi udało się sprawić, że cały czas zastanawiałam się jak on to rozwiąże, jak poskleja w całość. Co z tego wyjdzie za zakończenie...
Na koniec powiem, że udało mi się domyślić o co w tym chodzi, trochę wcześniej niż na samym końcu, gdzieś tam dużo wcześniej kołatała mi się taka myśl, że może to właśnie tak... ale wątpliwości miałam do samego końca.
Wszystko super i pięknie, ale nie miałam tak, żebym nie mgła się oderwać od lektury, nie miałam tak, że po odłożeniu książki wracałam myślami do świata bohaterów i analizowałam co może się stać i tak dalej. Nie czekałam z utęsknieniem aż wrócę do fikcyjnego świata, po prostu czytałam w wolnej chwili i tyle. Książka nie zostawiła niezatartego wrażenia i opadniętej szczęki na podłodze. Dlatego podsumowując jest to bardzo dobra i bardzo ciekawa historia, ale mogłaby być lepsza. Nie porwała mnie i nie zachwyciła. Jednak czas spędzony z tą książką, uważam za bardzo dobrą zabawę :)
A jak tak dalej pójdzie to Pan Max Czornyj będzie jednym z moich ulubionych Autorów, a po jego książki będę sięgać w ciemno :)

Przyznać się na wstępie muszę, że chyba to pierwsza książka (w tym roku, rzecz jasna), która sprawiła mi problem, kiedy miałam wybrać ilość gwiazdek, nawet się z tym faktem kilka godzin po przeczytaniu przespałam :) No i stanęło na 7, bo po przemyśleniu sprawy to była - Bardzo Dobra książka, ale jednak nie rewelacyjna, ani świetna.
Ja strasznie wyczekuje "Pokuty" tego...