5/10 – PRZECIĘTNY

Pewien mężczyzna snuje opowieść o wydarzeniu jakie spotkało go gdy miał 7 lat. Wszystko zaczyna się w momencie, gdy lokator który wynajmuje pokój u rodziny chłopca, kradnie ich samochód i popełnia w nim samobójstwo. Nagła śmierć przywołuje tajemniczą pradawną postać, która niepostrzeżenie wkrada się w łaski członków rodziny. Chłopiec jako jedyny zdaje się rozpoznawać zagrożenie i aby mu zapobiec, zmuszony jest szukać pomocy u trzech niezwykłych kobiet, które zamieszkują dom na końcu ulicy.

Neil Gaiman to pisarz o niebywałej wyobraźni, który posiadł rzadką umiejętność przedstawiania magicznie baśniowych opowieści w uroczo gawędziarskim stylu. Mimo tego niezaprzeczalnego faktu skłamałbym, gdybym powiedział, że wszystkie jego książki przypadły mi do gustu. Odniosłem wręcz wrażenie, że twórczość Gaimana mogę podzielić na dwa różne zbiory - dzieła absolutnie genialne i te raczej przeciętne. Z przykrością stwierdzam, że w tym konkretnym przypadku mamy raczej do czynienia z tą drugą kategorią. Niestety ta krótka opowiastka o odwadze i poświęceniu w ogóle mnie nie porwała. Doszedłem do wniosku, że zabrakło w niej jakiegoś istotnego elementu, który pozwoliłby mi uznać opowiadaną historię za naprawdę wciągającą. Nijak nie da się też ukryć, że czytając „Ocean na końcu drogi” nie poczułem tej magicznej aury, która zawładnęła mną podczas lektury „Nigdziebądź” lub „Amerykańskich Bogów”.

W mojej ocenie „Ocean na końcu drogi” to raczej średnia książka. Ot, taka sobie bajeczka, którą zakwalifikowałbym gdzieś pomiędzy „Koraliną” a „Księgą cmentarną”, czyli innymi dziełami Gaimana, które może nie były złe, ale mnie jakoś specjalnie nie oczarowały. Raczej tylko dla fanów autora.

5/10 – PRZECIĘTNY

Pewien mężczyzna snuje opowieść o wydarzeniu jakie spotkało go gdy miał 7 lat. Wszystko zaczyna się w momencie, gdy lokator który wynajmuje pokój u rodziny chłopca, kradnie ich samochód i popełnia w nim samobójstwo. Nagła śmierć przywołuje tajemniczą pradawną postać, która niepostrzeżenie wkrada się w łaski członków rodziny. Chłopiec jako jedyny zdaje się...