Gdy Lisa stworzy męski charakter, to wiem że zostanie on w mojej głowie na zawsze, tak było z Merripenen, tak było z Harrym, Gentrym, Rossem i tak jest z Rhysem.
Nie wiem, jak można torturować swoje czytelniczki czekaniem na kontynuację historii delikatnej Helen z barbarzyńskim Winterbornem (bo dla mnie wątek dotyczący właśnie tej pary był zachwycający, choć skonstruowany tak samo jak w przypadku Keva i Winnifredy w "Uwiedź mnie").
Książka wywołała u mnie gamę różnorakich emocji, od zauroczenia, przez zaciekawienie, rozbawienie, współczucie, dumę, na gniewie i słodko-gorzkim oczekiwaniu kończąc.
Teoretycznie jest to opowieść o Devonie i Kathleen, lekkoduchu który mierzy się z odpowiedzialnością za dziedzictwo rodowe i wdowie, która jest tak samo silna, jak i niewinna.
W rzeczywistości pisarka oferuje znacznie więcej, bowiem zatopiłam się w świecie dwóch rozbrykanych i dzikich niczym kocięta bliźniaczek o mitologicznych imionach, czyli Kasandry i Pandory.
Razem z Westem otrząsnęłam się z alkoholowego marazmu i zamieniłam puste uciechy Londynu, na zdrowe powietrze i pracę na wsi.
Odwiedziłam zaniepokojonych dzierżawców, byłam świadkiem odbudowy zrujnowanej posiadłości, tresowałam narwistego araba, ganiałam za udomowionym prosiakiem o wdzięcznym imieniu Hamlet, brałam udział w katastrofie pociągu, znieniałam opatrunki i nastawiałam złamane kończyny, dowiedziałam sie wielu ciekawych rzeczy od lokaja Quincy'ego (np. roznic odnośnie szwów w koszulach robotnikow i szlachty), poznałam najdelikatniejsze odmiany orchidei i... zostałam zszokowana wręcz, trzema literkami,  o kuszacym wydźwięku "CDN".
Podobała mi się żywotność bijaca z każdej strony książki, szacunek względem dzierżawców majątku, naturalność bliźniaczek, samozaparcie Westa w dążeniu do bycia pomocnym, odpowiedzialność Devona, wielowarstwowosć fabuły, gorzkie wstawki dotyczące śmierci Theo, podłego pochodzenia Walijczyka, strachu przed utratą gruntów pod uprawę i dziesiątki innych rzeczy.
Najbardziej zachwyciła mnie jednak historia Rhysa i Helen, niewinnej, ubogiej, lecz pięknej niczym perła arystokratki oraz mrocznego kupca bez korzeni, za to z ogromnym majątkiem i jeszcze większym brakiem taktu, wobec kobiety czystej,której się oświadczył w celu społecznego awansu.
Ech... poczekam może, aż pisarka stworzy całą serię, bo jeśli następnym razem znowu przerwie w najciekawszym momencie, to nie wiem jak to się odbije na mojej sympatii względem niej :)
Za ból oczekiwania (choć słodkie to jarzmo) odejmuję jedną gwiazdkę.

Gdy Lisa stworzy męski charakter, to wiem że zostanie on w mojej głowie na zawsze, tak było z Merripenen, tak było z Harrym, Gentrym, Rossem i tak jest z Rhysem.
Nie wiem, jak można torturować swoje czytelniczki czekaniem na kontynuację historii delikatnej Helen z barbarzyńskim Winterbornem (bo dla mnie wątek dotyczący właśnie tej pary był zachwycający, choć skonstruowany...