Jakaś słaba ta książka ,za dużo przeciągania ,i hrabia za bardzo wszystko ma potężne ,ile można czytać o tym samym .Najsłabsza z wszystkich przeczytanych prze zemnie tej autorki.

Jakaś słaba ta książka ,za dużo przeciągania ,i hrabia za bardzo wszystko ma potężne ,ile można czytać o tym samym .Najsłabsza z wszystkich przeczytanych prze zemnie tej autorki.

Z braku laku ;)

Z braku laku ;)

Jocelyn młoda wdowa podróżuje by zamieszkać u kuzyna swojego zmarłego męża -Edwarda. Zostaje przyjęta jako ochmistrzyni i ma za zadanie przygotować przyjęcie urodzinowe hrabiny.

ZASKOCZYŁO mnie pozytywnie,że autorka opisała,jak elyta podchodzi do traktowania zwierząt.

Jocelyn młoda wdowa podróżuje by zamieszkać u kuzyna swojego zmarłego męża -Edwarda. Zostaje przyjęta jako ochmistrzyni i ma za zadanie przygotować przyjęcie urodzinowe hrabiny.

ZASKOCZYŁO mnie pozytywnie,że autorka opisała,jak elyta podchodzi do traktowania zwierząt.

Naprawdę fajnie się czytało....!

Naprawdę fajnie się czytało....!

Diabelski hrabia to moje pierwsze spotkanie z Melisą Bel. Przedstawiona jest para bohaterów z mocnymi charakterami - hrabia Charles i wdowa po jego kuzynie - Jocelyn. Hrabia mroczny i gburowaty, boi się sam przed sobą przyznać, że uczucie, którym darzył Jocelyn w młodości wciąż nie wygasło. Z kolei Jocelyn będąc u hrabiego szybko się w nim zakochuje. Pojawia się i trzecia osoba - przystojny baron - odwrotność hrabiego - łagodny, ciepły, starający się zrozumieć młodą kobietę. Tu powstaje kwestia uczuć i wyborów między tą trójką. Są też i inne postacie, a wiem, że to pierwsza część, więc myślę, że będą one i w następnych częściach. Książkę czyta się szybko - wciąż się coś dzieje i trudno przewidzieć poczynania bohaterów, bo wciąż mamy wiele niedomówień, brak zaufania i mylne oceny różnych zdarzeń.
Oczywiście historia jak to w romansach kończy się -"żyli długo i szczęśliwie" :)
Nie mogę powiedzieć, żebym się zachwyciła ale dobrze mi się czytało i z ciekawością przeczytam następne części.

Diabelski hrabia to moje pierwsze spotkanie z Melisą Bel. Przedstawiona jest para bohaterów z mocnymi charakterami - hrabia Charles i wdowa po jego kuzynie - Jocelyn. Hrabia mroczny i gburowaty, boi się sam przed sobą przyznać, że uczucie, którym darzył Jocelyn w młodości wciąż nie wygasło. Z kolei Jocelyn będąc u hrabiego szybko się w nim zakochuje. Pojawia się i trzecia...

Pierwszy tom czytałam dawno, więc pomijając moje odczucia w stosunku do bohaterów, niewiele z niego pamiętam. Jako miłośniczka romansów historycznych, postanowiłam dać szansę kolejnym częściom i te odebrałam już zdecydowanie lepiej. Bardzo spodobali mi się bohaterowie. Fantastyczna przemiana Catherine z dziecinnej i zawstydzonej dziewczynki w pewną siebie i wytrwałą w dążeniu do celu kobietę. Jak ja lubię takie zmiany. A jeśli już jestem przy metamorfozach, to taką zdecydowanie przechodzi tytułowy Wilczy Lord. Ten posiadacz domu rozpusty, postanawia pomóc sierotom, którymi opiekuje się Charlotte- przyjaciółka Catherine. Jak zatem widać warto czytać książki w kolejności, gdyż bohaterów poznajemy z wyprzedzeniem. Część czwarta- „Kapitan Ross”- nie zaskoczyła mnie doborem bohaterów, gdyż skoro Catherine wyszła za mąż, to zdecydowanie przyszedł czas, aby zająć się jej starszą siostrą Helen. W ciekawej powieści któż nie nada się bardziej dla tej perfekcyjnej panienki, niż syn arystokratów, którego rodzina się wyrzekła? I pewnie jeszcze dwie części wcześniej, taki zięć przyprawiłby rodziców panienek Williams o zawał. Obecnie jednak daleko im do dewocji w stylu lady Brooke, w związku z czym wszystko dobrze się kończy. Niestety córka wspomnianej wyżej dewotki początkowo nie ma tyle szczęścia. Ubierana jak zakonnica i ograniczana zostaje zmuszana do poślubienia pastora. Na szczęście w Annabel tkwi tak naprawdę diablica, która z pomocą Jonathana uwalnia się spod wpływów matki.

Pierwszy tom czytałam dawno, więc pomijając moje odczucia w stosunku do bohaterów, niewiele z niego pamiętam. Jako miłośniczka romansów historycznych, postanowiłam dać szansę kolejnym częściom i te odebrałam już zdecydowanie lepiej. Bardzo spodobali mi się bohaterowie. Fantastyczna przemiana Catherine z dziecinnej i zawstydzonej dziewczynki w pewną siebie i wytrwałą w...

Bardzo przyjemny, klasyczny romas historyczny. Wspanie emocje towarzyszyły mi,w trakcie pochłaniania lektury. Bohaterowie bardzo sprawnie wykreowani. Czegoś takiego szukałam! To jest właśnie to, czego oczekuję od tego rodzaju literaury. Książka wywołuje emocje, angażuje czytelnika i pięknie ukazuje uczucia postaci. Końcówka nieco zbyt rozciągnięta, znużyła mnie po prostu. Ale poza tym, nie mam uwag! Chcę więcej tej autorki!

Bardzo przyjemny, klasyczny romas historyczny. Wspanie emocje towarzyszyły mi,w trakcie pochłaniania lektury. Bohaterowie bardzo sprawnie wykreowani. Czegoś takiego szukałam! To jest właśnie to, czego oczekuję od tego rodzaju literaury. Książka wywołuje emocje, angażuje czytelnika i pięknie ukazuje uczucia postaci. Końcówka nieco zbyt rozciągnięta, znużyła mnie po prostu....

Jocelyn - młoda wdowa bez pieniędzy przy duszy musi prosić o pomoc swojego dawnego znajomego z czasów dzieciństwa. Niestety nie ma z nim miłych wspomnień.

Charles - przystojny i bogaty hrabia oraz były weteran wojenny, zmuszony zostaje do przyjęcia pod swój dach młodej wdowcy po jego zmarłym kuzynie.

Dziewczyna nie zdaje sobie sprawy jakim uczuciem darzył ją mężczyzna w młodości, jednak hrabia za wszelką cenę próbuje uprzykrzyć jej życie. Kiedy dziewczyna zatrudnia się u niego jako ochmistrzyni ciężko im będzie trzymać ręce przy sobie.

Pożądanie, zazdrość, nieporozumienie, oddanie i miłość to są cechy, które uwielbiam w tych typu książkach.
Autorka rewelacyjnie opisuje chemię między bohaterami, jednocześnie przenosząc nas do XIX w. Anglii, gdzie piękne bale, oraz skandale są bacznie obserwowane. Książkę czyta się szybko, przyjemnie i z zapartym tchem śledzi losy bohaterów.

Jeśli nie czytaliście naprawdę polecam ❤️

Jocelyn - młoda wdowa bez pieniędzy przy duszy musi prosić o pomoc swojego dawnego znajomego z czasów dzieciństwa. Niestety nie ma z nim miłych wspomnień.

Charles - przystojny i bogaty hrabia oraz były weteran wojenny, zmuszony zostaje do przyjęcia pod swój dach młodej wdowcy po jego zmarłym kuzynie.

Dziewczyna nie zdaje sobie sprawy jakim uczuciem darzył ją mężczyzna w...

Mąż Jocelyn umiera i oddaje ją pod opiekę Diabelskiego Hrabii. Ten pokazuje rogi już na dzień dobry i budzi w dziewczynie sprzeczne odczucia. Rzeczywistość jest jednak trochę inna niż się wydaje... Hrabia nie może poradzić sobie z konwenansami i kierują nim obiekcje, ale co najważniejsze - uczucia z przeszłości. Kiedy On próbuje poukładać sobie wszystko w głowie, na drodze Jocelyn pojawia się książe (a właściwie baron)na białym koniu, który zdaje się oferuje wszystko o czym marzyła przez całe swoje życie.
♡
To mój pierwszy raz z twórczościa M.Bel i rzec muszę, że bardzo spodobało mi się uniwersum które stworzyła. W wielu innych romansach historycznych świat ukazany jest absolutnie nie do zniesienia, jest odstręczający i zniechęca plugastwem. Nie chodzi tu o zaklamywanie rzeczywistosci, tylko o skoncentrowanie się na rzeczach przyjemnych, ktore w romansach zdecydowanie wzniecają atmosferę miłości. Piekne ogrody, zachwycająca rezydencja, cudowne stroje... tak w przełożeniu, zdecydowanie przejemniej oglądać bridgertonów niż krzyżaków 😉😁 Przepadłam w tym klimacie 🤗
Czytało się szybko i było bardzo interesująco, choć jest fragment który podziałał mi na nerwy😖 a w romansach niecierpie dwóch rzeczy. 1. Zdrobienień w stylu "ściągnął jej staniczek", "włożyła majteczki", które niestety często występują w tlumaczeniach mojej ukochanej S.E.Phillips
2. Kiedy facet rozmyśla o kobiecie: "ona jest taka krucha i delikatna", "kiedy patrzył na jej malutkie usteczka, nie mógł się powstrzymać by ją ochronić" AGRH! Gwoli wyjasnienia, Oba te zabiegi powodują, że postać kobieca staje się w moich oczach bardzo infantylna i ciapowata. Osłabia mi to siłę charakteru bohaterki, a fececi stają się zakompleksionymi nieogarami którzy zamiast równej sobie wybranki, poszukują nieporadnego dziecka, by dodać sobie +10pkt jako samiec alfa. Umówmy się że litość i namiętność nie idą razem w parze.
Jocelyn na szczęście nosi "bieliznę", jest naprawdę równą babką i niezłą ogarniaczką która radzi sobie w życiu. Bardzo ją polubiłam i nie dziwie się, że skradła serce takich kąsków jak baron i hrabia.
Charles natomiast, choć bardzo intrygujący i męski, to jednak trochę za długo nie ograniał rzeczywistości. Ale z drugiej strony, od długiego siedzenia w zamknietym domu można zdziczeć, i wiem co mówie jako matka 😅 reszta towarzystwa była bardzo interesująca (majordomus was my favorite) i nawet wątki poboczne wciągały jak nowy odkurzacz przy pierwszym włączeniu.
To do tej pory najlepszy romans historyczny napisany po polsku (bez tłumaczenia) jaki czytałam. Polecam i z dużą dozą ciekawosci zabieram się za kolejną część z tej serii #wpaszczylwa !

Mąż Jocelyn umiera i oddaje ją pod opiekę Diabelskiego Hrabii. Ten pokazuje rogi już na dzień dobry i budzi w dziewczynie sprzeczne odczucia. Rzeczywistość jest jednak trochę inna niż się wydaje... Hrabia nie może poradzić sobie z konwenansami i kierują nim obiekcje, ale co najważniejsze - uczucia z przeszłości. Kiedy On próbuje poukładać sobie wszystko w głowie, na drodze...

No i co ja mam powiedzieć? Nie potrafię napisać rzetelnej opinii, bo Diabelski Hrabia mnie totalnie zniewolił. Zniewolił, uwiódł i pozbawił tchu. Pomimo, że błędów merytorycznych i redaktorskich jest tu trochę (trochę więcej niż trochę).
W normalnych warunkach odłożyłabym na półkę, lub w wersji gorszej - pirzgnęłabym. Bo nie wybaczam błędów merytorycznych, nawet jak na nie nie zwracam uwagi (błędy wspomniała Jagrys w recenzji). Okazuje się, że wybaczam. Melisie Bel wybaczę wszystko :)
Bo Melisa Bel ma dryg.
Ma wielki dryg.
Ktoś, kto posiada dryg do pisania, poprawi bez problemu wszelakie niedociągnięcia. Człowiek z drygiem, zrobi porządny reseach, chcąc napisać książkę prawdziwie historyczną.
Zaś człowiek bez drygu, nie napisze nic ciekawego, pomimo bogatego researchu i wspaniałego języka. Wolę osoby z drygiem. A autorka posiada go... w nadmiarze.
Niech za rekomendację posłuży fakt, że ostatnia (poprzednia) książka dla której zarwałam noc, to była Szeptucha - Katarzyny bereniki Miszczuk. Ale dla Hrabiego zrobiłam coś więcej...
Zrobiłam wagary pracowe. Az wstyd się przyznać.
Nie byłam w stanie skupić się na pracy (która zwyczajnie lubię),siadłam w fotelu i doczytałam do końca. Dopiero wtedy mogłam wrócić do pracy.
A to, wierzcie lub nie, rekomendacja najwyższa z możliwych. Ostatni raz na wagary poszłam... będzie z 30 lat temu.

I jeszcze jedno - gdyby nie recenzja Jagrys zapewne w ogole nie zwróciłabym uwagi na niedociągnięcia. Kilka rzeczy mi sie rzuciło w oczy, owszem, ale to "w granicach błędu statystycznego". Autentycznie Hrabia rzucił mnie na łopatki i "rozwalił system".

(opinia równiez nakanapie - i tam recenzja Jagrys (wspomniana tu w opinii)

No i co ja mam powiedzieć? Nie potrafię napisać rzetelnej opinii, bo Diabelski Hrabia mnie totalnie zniewolił. Zniewolił, uwiódł i pozbawił tchu. Pomimo, że błędów merytorycznych i redaktorskich jest tu trochę (trochę więcej niż trochę).
W normalnych warunkach odłożyłabym na półkę, lub w wersji gorszej - pirzgnęłabym. Bo nie wybaczam błędów merytorycznych, nawet jak na nie...