Natasha Preston to kolejna autorka, po której książki sięgam w ciemno. Chociaż nie ma ich w dorobku wcale dużo, to jednak każda na swój sposób mnie przyciąga i zadowala. No i te okładki. Każda cudowna i taka tajemnicza, nic dziwnego, że każdą chciałoby się mieć u siebie na półce. Skrzywdzona, to jej najnowsza powieść, która opisuje losy Scarlett. Zacznę od tego, że na początku odrzucił mnie już główny wydawałoby się wątek, mianowicie jej utrata pamięci. Bo ja swojej nie utraciłam, a jednak nie pamiętam niczego sprzed czwartego roku życia i wątpię, żeby wielu osobom się to udało. Dlatego też ten wątek wydał mi się dziwny i trochę nie rzeczywisty, tyle zachodu o wspomnienia z pierwszych lat życia. Oczywiście teraz wiem, że na tym była oparta cała historia, to właśnie to napisało taki scenariusz, a nie inny dla Scarlett. Nie mogę natomiast powiedzieć, że fabuła mnie nie zaciekawiła. Osobiście uważam, że na początku rozwinęła się za szybko, gdyż autorka od razu postawiła na spotkanie bohaterów i ich bliższą relację, ale to posunięcie pozwoliło potem na wiele ciekawszych opisów innych sytuacji. Nie ukrywajmy, pierwsze spotkania bohaterów i ich miłosne rozterki są na swój sposób ciekawe, ale czy tego już nie było? Było i to od groma. A pani Preston postawiła na coś innego. Coś zaskakującego i nieprzewidywalnego.
O ile dobrze pamiętam, to w mniej niż w połowie książki dowiadujemy się kilku naprawdę szokujących informacji. Takich, które mnie zwaliły z nóg i musiałam przeczytać tę stronę jeszcze raz, tak dla pewności. A kiedy już oswoiłam się z tym zwrotem akcji, autorka zrzuciła na mnie kolejną bombę. I od tej pory działo się tylko więcej. Z każdym rozdziałem dostarczano mi więcej i więcej, ale nie zaczęłam się gubić. Zaczęłam wątpić w niektóre osoby i zastanawiałam się komu mam zaufać. Czy każda napotkana osoba jest po stronie Scarlett? Zaskakiwano mnie często, ale to Noah przeszedł samego siebie. Chociaż wiedziałam kim jest, autorka tego nie ukrywała, to kiedy zrobił coś co zmieniło życie wszystkich, nie mogłam w to uwierzyć. Pani Preston wykreowała go w zupełnie inny sposób, nie byłam w stanie uwierzyć, że naprawdę to zrobił. I myślałam po raz kolejny: jak ona teraz pociągnie tą historię, co się wydarzy?

Nie chcę zdradzać wam jednego z głównych wątków bo cała frajda z czytania zniknie. Wiedzie tylko, że będzie się działo i nie raz autorka was zaskoczy. Szybkie zwroty akcji są tu na porządku dziennym i nie łatwo się nudzić. Mogę wam za to przybliżyć bohaterów, jeśli obawiacie się czy przypadną wam do gustu. Mnie przypadli, nawet jeśli robili szokujące rzeczy. Scarlett to z pozoru nastolatka jakich wiele, mimo że utraciła pamięć. Ma przyjaciół (niestety autorka zapoznała nas z nimi tylko na początku, szybko zniknęli z książki), chodzi do szkoły i przede wszystkim ma dom i kochającą rodzinę. Jest bystra i szybko wyłapuję potknięcia rodziców w objaśnieniu wspomnień, dlatego też ma coraz więcej wątpliwości czy rodzice jej nie okłamują. Nie jest to pewna siebie dziewczyna, ale nie należy też do szarych myszek, bojących się własnego cienia. Nie irytuje, ale i nie zachwyca. To postać, którą da się polubić, ale ciężko ją pokochać. Noah natomiast to wielka tajemnica. Przeprowadził się z rodzicami i zaczął nową szkołę. Pochodzi z małej wysepki, gdzie ludzie spędzają większość czasu na świeżym powietrzu i jedzą tylko zdrowe jedzenie, dlatego wszystkie nowości jakimi obdarza go Scarlett są dla niego takie nietypowe. Nie do końca potrafi odnaleźć się w świecie zawalonym technologią, ale zawsze może liczyć na swoją dziewczynę. Bohater ten to postać, która wywołuje wiele skrajnych emocji. Ciężko było go nie polubić i ciężko było go potem nie znienawidzić. Wyczyniał wiele rzeczy, które ciężko wybaczyć, ale pamiętając go z początku książki, ma się wątpliwości co o nim sądzić. Tym bardziej, że on dalej nas zaskakuje i miesza nam w głowie. Aż do samego końca obawiałam się po czyjej stronie w końcu stanie.

Odnośnie stylu pani Preston, jak zwykle nie mam zastrzeżeń. Pomimo dosyć ciężkich tematów i wątków, jakie wplata zawsze w swoje historie, jej styl jest wciąż przyjemny i lekki, pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że młodzieżowy (tu proszę nie myśleć, że starsze osoby nie mogą już sięgnąć po ten tytuł, bzdura). Wiedziała, w którym momencie co napisać, a nastolatków i ich słownictwo oddała w pełni poprawie. Jedno z niewielu zastrzeżeń jakie mam to relacja jaka wywiązała się pomiędzy rodzinami Scarlett i Noaha. Okej, może i są nowocześni i do rodziców chłopaka mówią sobie na ty i odwrotnie. Ale to, że spędzali u siebie cały czas i rodzice wręcz namawiali ich na więcej spędzania czasu, nie mieli zupełnie nic przeciwko, było dziwne. No przynajmniej dla mnie, w końcu mieli po szesnaście lat. Koniec końców nie ma co narzekać, książka była dobra i tylko to się liczy.

Okazuje się, że Skrzywdzona to kolejna świetna powieść autorki. Lekki i przyjemny styl ułatwia czytanie, a wciągająca fabuła nie pozwala się oderwać. Niesamowite zwroty akcji i niespodziewane sytuacje podnoszą i tak już wysoki poziom książki, a bohaterowie nie odstają niczym od reszty cudowności książki. Wszystko jest dobrze, może bez wielkich fajerwerków, ale momentami naprawdę zapiera dech w piersiach. Polecam, jeśli lubicie mroczniejsze klimaty, czy po prostu pióro tej autorki, to sięgnijcie. Na pewno nie będziecie zawiedzeni.

Natasha Preston to kolejna autorka, po której książki sięgam w ciemno. Chociaż nie ma ich w dorobku wcale dużo, to jednak każda na swój sposób mnie przyciąga i zadowala. No i te okładki. Każda cudowna i taka tajemnicza, nic dziwnego, że każdą chciałoby się mieć u siebie na półce. Skrzywdzona, to jej najnowsza powieść, która opisuje losy Scarlett. Zacznę od tego, że na...