Szesnastoletnia Scarlett nie pamięta zupełnie czterech lat swojego dzieciństwa. Jednak do czasu. Pewnego dnia w następstwie wypadku wspomnienia niepostrzeżenie powracają, a zapis wydarzeń z przeszłości jest zgoła odmienny od tego, który przez lata kreślili jej rodzice. Dlaczego najbliżsi wprowadzali Scarlett w błąd? Co skrywa zagadkowa przeszłość dziewczyny? Czy faktycznie najbardziej zatrważająca prawda jest lepsza od kłamstwa? Aż wreszcie kim jest tajemniczy chłopak, który pojawia się w szkole dziewczyny i zabiega o jej względy?

Tajemnicza przeszłość, motyw sekty, uzależniające relacje i pierwsza miłość, która spada na dwójkę głównych bohaterów jak grom z jasnego nieba. Te elementy grają tutaj pierwsze skrzypce, z naciskiem na wspominamy motyw. To on zdecydowanie dodaje oryginalności tej książce czyniąc ją unikatową i niebanalną. Zatraciłam się zupełnie w tej historii, choć muszę przyznać, że początek tego nie zapowiadał. To jedna z tych książek, w których napięcie i zaintrygowanie czytelnika stopniowo i sukcesywnie wzrasta, aż w pewnym momencie osiąga zupełnie satysfakcjonujący poziom i utrzymuje go już do końca. Druga część powieści jest zdecydowanie bardziej emocjonująca, akcja z każdą czytaną stroną się zagęszcza, a czytelnikowi towarzyszy napięcie i niepokój połączony z niepewnością w jakim kierunku ta historia zmierza. Nie sposób nie wspomnieć o piórze autorki. Lekkim i przyjemnym, które sprawia, że przez tę opowieść się praktycznie płynie.

Jeśli lubicie nietuzinkowe thrillery młodzieżowe, w których nie brak akcji i młodzieńczych perypetii miłosnych, to śmiało czytajcie.

Szesnastoletnia Scarlett nie pamięta zupełnie czterech lat swojego dzieciństwa. Jednak do czasu. Pewnego dnia w następstwie wypadku wspomnienia niepostrzeżenie powracają, a zapis wydarzeń z przeszłości jest zgoła odmienny od tego, który przez lata kreślili jej rodzice. Dlaczego najbliżsi wprowadzali Scarlett w błąd? Co skrywa zagadkowa przeszłość dziewczyny? Czy faktycznie...

Spowita klaustrofobicznym niepokojem, który wyczuwalnie emanuje z dynamicznie zaaranżowanych zdarzeń. Dokonująca wiwisekcji obezwładnionych psychodelicznymi poglądami umysłów. Eksponująca nastoletnie, ale utkane z solidnych więzów uczucie.

„Skrzywdzona” to wznowienie w nowej szacie graficznej thrillera młodzieżowego spod pióra niezaprzeczalnej królowej tego gatunku, który tym razem zanurzono w otchłani intrygującego romansu. Mrok przenika w tym fabularnym ujęciu rodzinne tajemnice, które sukcesywnie obnażane coraz mocniej szokują i zatrważają. Trudna do pojęcia prawda skrywa się w utraconych wspomnieniach, które trauma wypiera z pamięci czterolatki. Ożywione impulsem zagrożenia życia, trudne do klarownego uchwycenia przebłyski z rozegranego przed laty płonącego dramatu stają się nagle znów ostre niczym fotografia i dostrzegalne, a powidoki tragicznego incydentu niespiesznie formują się w pozbawioną już enigmatyczności całość. I choć z wyraźną intencją, Natasha Preston zbyt długo nie utrzymuje mgły niedopowiedzeń, którą otulono newralgiczną oś fabularną, to zainscenizowany spektakl wydarzeń, emocji, i ekspresyjnej narracji bezsprzecznie wikła w scenerie klaustrofobicznych przestrzeni. Może fragmentarycznie nieco przekoloryzowany, momentami nawet infantylny czy nierzeczywisty w obliczu zbyt szybko zacieśniającej się miłosnej relacji, ale bez wątpienia porywający w odmęty wykreowanej zagadki.

Intensyfikujący się ze strony na stronę fetor ludzkiego szaleństwa, korelującego z obłędem tkwiącym w przeświadczeniu o swojej nieomylności, zuchwale przenika słodki aromat młodzieńczej miłości. Tej pierwszej, spowitej niepewnością, ale finalnie również nieokiełznaną zdolnością do największych poświęceń – tak odmalowany portret romantyzmu doskonale współgra z drugą odsłoną tej historii, tak szczelnie pomroczoną złem i bezwzględnością, na które nie ma usprawiedliwienia. Z właściwą swojej twórczości nieprzewidywalnością przebiegu zdarzeń, autorka kreśli panoramę oddziałujących na siebie elementów – zainicjowane dziecięcą amnezją sekrety, podstępny plan prowadzący do zdrady i utraty resztek zaufania, w końcu ucieczkę od utrwalonego w umyśle ludzkim iluzorycznego przeznaczenia. Strach i paraliżujący lęk przed nabierającym przerażającej wymowy odliczaniem do siedmiu staje się zarazem nośnikiem odwagi, brawury i zaryzykowania wszystkiego, by ocalić życie – nie należy odkrywać tu zbyt wiele, a przy tym odbierać innym poczucia zaskoczenia z nieprzewidzianego zwrotu narracji, skoro nawet zarys i okładka nie sugerują zbyt wiele. To kompozycja znacznie głębiej eksplorująca warstwę psychologiczną, niż mogłoby się wydawać, dotykająca opowieści o hermetycznym światopoglądzie, który zatruwa logikę i rozsądek. Może finał nie do końca elektryzuje spektakularnością konstrukcji, którą można zaobserwować w pozostałej twórczości Preston, ale niewątpliwie emocjonuje, pęcznieje od napięcia i magnetyzuje obliczem okrutnej manipulacji i kłamstw. Miłość i nienawiść – czy można pokusić się o bardziej solidny fundament do zaakcentowania słabości człowieka? Zdecydowanie nie – Natasha Preston doskonale wie, jak z prostotą i lekkością przywołać na karty powieści duszny i gęsty klimat obsesji.

Spowita klaustrofobicznym niepokojem, który wyczuwalnie emanuje z dynamicznie zaaranżowanych zdarzeń. Dokonująca wiwisekcji obezwładnionych psychodelicznymi poglądami umysłów. Eksponująca nastoletnie, ale utkane z solidnych więzów uczucie.

„Skrzywdzona” to wznowienie w nowej szacie graficznej thrillera młodzieżowego spod pióra niezaprzeczalnej królowej tego gatunku, który...

„Poświęcenie kogoś dla własnego dobra to egoizm, choćbyśmy ubrali to w nie wiem jak piękne słówka. Życie żadnego człowieka nie jest warte więcej niż życie innego.”

Pamięć – pojęcie pełne paradoksów, które zdolne jest zaskoczyć swą pojemnością, lecz równocześnie może szokować swoją ulotnością. Jest jak skarb, którego bogactwa mogą być wydobyte w najmniej spodziewanych momentach. Wystarczy zapach, dźwięk czy obraz, by zapadłe w naszej duszy wspomnienia wyłoniły się na powierzchnię, ożywając przeszłość niczym obrazy na płótnie.

„Skrzywdzona” to powieść, która wciąga czytelnika w wir tajemnic i emocji, nie pozwalając mu oderwać się od lektury aż do ostatniej strony. Autorka w tej opowieści zabiera nas w podróż przez labirynt pamięci głównej bohaterki, ukazując równocześnie subtelne relacje międzyludzkie i zawiłości ludzkiej psychiki.

Autorka wykreowała postacie w dość specyficzny sposób, który na pierwszy rzut oka może wydać się drażniący lub wręcz enigmatyczny. Jednakże, przy dalszym poznawaniu zaczynamy odkrywać to, co tak skrzętnie ukrywali za nałożoną maską, odsłaniając bogactwo ich osobowości i emocji. To właśnie ta specyficzność w ich kreacji sprawia, że powieść staje się bardziej intrygująca i angażująca.

Śledzenie tej opowieści przypomina podróż przez mroczny las, gdzie każde zakręty i skryte ścieżki kryją nowe tajemnice i niebezpieczeństwa. Sekrety te są jak skryte kamienie milowe na drodze bohaterów, które wiodą ich przez labirynt wydarzeń, pełnych napięcia i zagadek. Autorka stworzyła świat intrygujący w swoich niedomówieniach, który trzyma w ciekawości do ostatniej strony, pozostawiając go z zacierającymi się granicami między fikcją a rzeczywistością.

Pomimo wielu zalet, książka ma również swoje drobne niedoskonałości. Niektóre wątki mogą wydawać się przewidywalne, a dialogi momentami mogą brzmieć nieco sztucznie. Niemniej jednak, te drobne mankamenty nie przeszkadzają w odbiorze ogólnej historii.

Nie daj się zwieść słodkim momentom między bohaterami, bo to właśnie one mogą sprawić, że oczy stają się ślepe, a umysł wyłącza swoje działanie. Chwile miłości i bliskości mogą być jak kolorowe kropki na tle szarej rzeczywistości, która nieuchronnie zbliża się do eksplozji. Gdzieś w tle czeka bomba, która już jest gotowa do wybuchu, a każdy słodki uśmiech czy delikatny gest może okazać się tylko złudzeniem, zakrywającym prawdziwe niebezpieczeństwo.

„Poświęcenie kogoś dla własnego dobra to egoizm, choćbyśmy ubrali to w nie wiem jak piękne słówka. Życie żadnego człowieka nie jest warte więcej niż życie innego.”

Pamięć – pojęcie pełne paradoksów, które zdolne jest zaskoczyć swą pojemnością, lecz równocześnie może szokować swoją ulotnością. Jest jak skarb, którego bogactwa mogą być wydobyte w najmniej spodziewanych...

Nie bardzo mogłam się wczuć w fabułę. Trochę mi czegoś brakowało, nie czułam tych emocji jak w innych książkach, ale druga połowa uratowała moje odczucia do do książki. Powróciły emocje.

Nie bardzo mogłam się wczuć w fabułę. Trochę mi czegoś brakowało, nie czułam tych emocji jak w innych książkach, ale druga połowa uratowała moje odczucia do do książki. Powróciły emocje.

Szczerze to najlepsza (pod względem zakończenia) książka Natashy Preston jaką przeczytałam. Bardzo się cieszę że choć raz było mi dane cieszyć się takim epilogiem.

Scarlett to dziewczyna która nie pamięta niczego sprzed swojego czwartego roku życia. Teraz ma 16 lat i poznaje w szkole Noaha który trochę zaczyna ją nakierowywać w tym kierunku, żeby sobie przypomniała. I co będzie nie tak, skoro wiadomo że musi się coś wydarzyć? Myślę że tego się nie spodziewaliście.

Narracja Noaha dawała nowe spojrzenie na to co wiemy już od Scarlett a także wprowadzała niemały zamęt. Często musiałam sobie przypominać że to nie jest romans i nie mam się nastawiać na słodkie zakończenie bo to przecież Natasha Preston (ale miło się zaskoczyłam ,o czym już wspomniałam) Perspektywa Noaha była też okraszona tajemnicami i niedomówieniami. A przynajmniej do pewnego momentu, co sprawiało, że było to jeszcze ciekawsze.

Spoiler który wcale nim nie jest. Absurdem dla mnie było to , że Scarlett i Noah nie wykorzystali okazji do skorzystania z telefonu. Serio w tamtej chwili pomyślałam że albo z nimi jest coś nie tak albo mi coś umknęło.

Jestem fanką tej autorki więc polecam akurat tę powieść bo wiem że inne , niektóre, są słabsze.

Szczerze to najlepsza (pod względem zakończenia) książka Natashy Preston jaką przeczytałam. Bardzo się cieszę że choć raz było mi dane cieszyć się takim epilogiem.

Scarlett to dziewczyna która nie pamięta niczego sprzed swojego czwartego roku życia. Teraz ma 16 lat i poznaje w szkole Noaha który trochę zaczyna ją nakierowywać w tym kierunku, żeby sobie przypomniała. I co...

Scarlett nie pamięta nic sprzed swoich 4 urodzin. Jest to dla niej coś niezrozumiałego, a brak wsparcia ze strony rodziny i przyjaciół doprowadza ją do szału. Gdy poznaje Noah'a w końcu zaczyna czuć, że może odzyskać wspomnienia. Okazuje się, że jej rodzina była związana z sektą, która wspólnie mieszka na odludziu, hoduje własne owoce i warzywa, je wspólne posiłki i łączy się z naturą. Jednak życie we wspólnocie nie jest kolorowe, o czym przekonuje się zarówno Scarlett, jak i Noah.
"Skrzywdzona" była na mojej liście książek do przeczytania od bardzo dawna. Muszę przyznać, że dziwnie czytało mi się fragmenty o miłości dwójki 16-latków, gdyż czułam się trochę staro. Książka była naprawdę ciekawa, chociaż nie podobało mi się to, że dziewczyna nie pamięta nic sprzed 4 urodzin, bo według mnie większość ludzi nie ma konkretnych wspomnień ze swojego dzieciństwa. Książkę czytało się szybko i przyjemnie, trzymała w napięciu, a sam pomysł był niebanalny. Polecam.

Scarlett nie pamięta nic sprzed swoich 4 urodzin. Jest to dla niej coś niezrozumiałego, a brak wsparcia ze strony rodziny i przyjaciół doprowadza ją do szału. Gdy poznaje Noah'a w końcu zaczyna czuć, że może odzyskać wspomnienia. Okazuje się, że jej rodzina była związana z sektą, która wspólnie mieszka na odludziu, hoduje własne owoce i warzywa, je wspólne posiłki i łączy...

Powieść dla nastolatków. Bardzo szybko się czyta, choć czytając wielokrotnie powtarzałam, że to głupia książka, jednak dawno niczego nie przeczytałam w takim tempie.

Powieść dla nastolatków. Bardzo szybko się czyta, choć czytając wielokrotnie powtarzałam, że to głupia książka, jednak dawno niczego nie przeczytałam w takim tempie.

Po dwóch rewelacyjnych thrillerach młodzieżowych Natashy Preston wiedziałam, że jak tylko będę miała możliwość to z przyjemnością sięgnę po kolejne. Bardzo odpowiada mi styl pisania autorki i to, że nie oszczędza swoich bohaterów, dzięki czemu zawsze jest nutka nieprzewidywalności.

Życie Scarlett zmienia się gdy do szkoły dołącza Noah. Atrakcyjny, sympatyczny od razu wzbudza w dziewczynie ciepłe uczucia. Gdy w szybkim tempie ich relacja coraz bardziej się pogłębia wydaje się, że nic nie jest w stanie zburzyć ich szczęścia.
Scarlett zwierza się ukochanemu, że nie pamięta nic z czasów wczesnego dzieciństwa, od momentu strasznego pożaru z którego uratowali ją rodzice. Wszystkie próby przywrócenia wspomnień kończą się gwałtownym bólem głowy.
Wkrótce uśpione tajemnice z przeszłości powracają ujawniając mroczną prawdę.
Rzeczywistość staje się koszmarem, z którego nie ma ucieczki. Komu można zaufać?

Trudno mi jednoznacznie ocenić książkę, z jednej strony pomysł na fabułę był świetny, gorzej z dopracowaniem. Kilka wątków trochę mi się nie kleiło. Mocnym plusem jest dynamiczność akcji, szczególnie w drugiej połowie. Rozczarowało mnie trochę zakończenie, autorka przyzwyczaiła mnie do mocnych i zapadających w pamięć. Może to zbyt wielkie oczekiwania, sama nie wiem, napewno czuje lekki niedosyt.
6/10

Po dwóch rewelacyjnych thrillerach młodzieżowych Natashy Preston wiedziałam, że jak tylko będę miała możliwość to z przyjemnością sięgnę po kolejne. Bardzo odpowiada mi styl pisania autorki i to, że nie oszczędza swoich bohaterów, dzięki czemu zawsze jest nutka nieprzewidywalności.

Życie Scarlett zmienia się gdy do szkoły dołącza Noah. Atrakcyjny, sympatyczny od razu...

Całkiem fajna młodzieżówka z wątkiem sekty w tle. Bardzo dobrze się czytało a historia wciąga czytelnika od pierwszej strony.
Polecam

Całkiem fajna młodzieżówka z wątkiem sekty w tle. Bardzo dobrze się czytało a historia wciąga czytelnika od pierwszej strony.
Polecam

Wciągająca książka. Poniekąd pokazuje jak działają sekty i jak umysł jej członka, a przede wszystkim młodego człowieka, może zostać wyprany.

Wciągająca książka. Poniekąd pokazuje jak działają sekty i jak umysł jej członka, a przede wszystkim młodego człowieka, może zostać wyprany.