Książka o żubrze Pompiku i jego rodzinie w ciekawy sposób przemyca dużo informacji o przyrodzie. Sama się z niej tego i owego dowiedziałam. A wszystko to podane jest w zabawnej, prostej formie. Dodatkową zaletą jest sposób przedstawienia relacji w rodzinie Pompika. Między jej członkami dużo jest wparcia, ciepła, wzajemnej serdeczności. Może to być fajne, gdy ma się więcej dzieci i trzeba jakoś pozytywnie modelować ich relację.

Książka o żubrze Pompiku i jego rodzinie w ciekawy sposób przemyca dużo informacji o przyrodzie. Sama się z niej tego i owego dowiedziałam. A wszystko to podane jest w zabawnej, prostej formie. Dodatkową zaletą jest sposób przedstawienia relacji w rodzinie Pompika. Między jej członkami dużo jest wparcia, ciepła, wzajemnej serdeczności. Może to być fajne, gdy ma się więcej...

Pompik nie jest już najmniejszy i najmłodszy w stadzie. Teraz ta zaszczytna rola przypada jego siostrze, która również z niezwykła dociekliwością przygląda się otaczającemu jej światu. Wesoła i bardzo pouczająca książeczka. Jestem na tak.

Pompik nie jest już najmniejszy i najmłodszy w stadzie. Teraz ta zaszczytna rola przypada jego siostrze, która również z niezwykła dociekliwością przygląda się otaczającemu jej światu. Wesoła i bardzo pouczająca książeczka. Jestem na tak.

Pompik mieszka na żubrzej polanie w środku puszczy razem ze swoimi rodzicami: żubrzycą Poradą i żubrem Pomrukiem. Urodził się później od innych i nie był tak duży i silny jak jego kuzyni, dlatego nie mógł bawić się z nimi w przepychanie, wpadanie na drzewa i biegi dookoła polany. Wszystko zmieniło się, gdy na świat przyszła jego siostra Polinka...
Poza serią książeczek o wyprawach żubrzej rodziny pan Tomasz Samojlik, napisał również cztery zbiory opowiadań o sympatycznej rodzinie z Puszczy Białowieskiej.
Tom „Zapach wiosny” to dwanaście opowiadań przyrodniczych, w których nasi bohaterowie dopiero poznają las i otaczającą ich przyrodę.
Dowiadujemy się z nich między innymi tego, że niektóre zwierzęta stają się niewidzialne, gdy przybierają barwy ochronne, pan rak zawsze mieszka tam, gdzie woda jest czysta i przejrzysta, a gdy zmąci się jego spokój, doskonale wie jak użyć swoich szczypców.
Będąc niedoświadczonym żuberkiem bardzo łatwo jest pomylić kruka z wroną, a gniazdo wiewiórki z gniazdem ptaka. Bo to, co na pierwszy rzut oka wydaje się oczywiste, może okazać się zupełnie czymś innym.
Gdy jest się dzieckiem wszystko wokół wydaje się takie tajemnicze, dziwne, a czasami nawet straszne. Jak zrozumieć otaczającą nas przyrodę? Jak to się dzieje, że wiosna dla każdego mieszkańca lasu pachnie zupełnie inaczej, czy faktycznie dzięcioł potrafi wydawać różne odgłosy, dlaczego tak małe istoty jak meszki bywają dokuczliwe i co zrobić by przestały gryźć? Na czym najlepiej znają się bobry, dlaczego warto jeść śniadanie i w jaki sposób ktoś tak brzydki jak pająk, może stworzyć coś tak pięknego i misternego jak pajęczyna? Po co jelenie chodzą na randki, w jaki sposób "patrzy" się uszami i czy to zimne białe spadające z nieba może dawać radość i sprawić, że zimą jest najcieplej?
Na te wszystkie pytania najlepsze jest towarzystwo i miłość starszego brata, który jako doświadczony przewodnik nie tylko pokaże młodszej siostrze leśne życie, ale cierpliwie objaśni również wszystkie tajemnice jego mieszkańców.
Opowiadania mimo tego, że krótkie, są niezwykle trafne. Zawarte w nich informacje nie tylko ułatwiają poznanie otaczającej nas przyrody, ale pozwolą też młodszym dzieciom zrozumieć i pojąć ukryte w nich przesłanie.

Pompik mieszka na żubrzej polanie w środku puszczy razem ze swoimi rodzicami: żubrzycą Poradą i żubrem Pomrukiem. Urodził się później od innych i nie był tak duży i silny jak jego kuzyni, dlatego nie mógł bawić się z nimi w przepychanie, wpadanie na drzewa i biegi dookoła polany. Wszystko zmieniło się, gdy na świat przyszła jego siostra Polinka...
Poza serią książeczek o...

Tym razem zacznę recenzję od oceny. Stawiam czwórkę. Dlaczego? Ponieważ jest to bardzo ciekawa i pouczająca książka dla najmłodszych z jednym małym ale. Są nim rysunki. I nie mam żalu o to, iż są brzydkie lub odstręczające. Wręcz przeciwnie sprawiają, że dziecko z radością sięga po przygody żubra Pompika. Jednak zaraz zadaje pytania. A jak naprawdę wygląda ryjówka albo wrona i czym się różni od kruka? Dlatego uważam, że dobrym uzupełnieniem tej pozycji byłyby fotografie bohaterów pojawiających się na kartach kolejnych rozdziałów. Natomiast historie opowiadane przez pana Samojlika są bez zarzutu. Polszczyzna ładna, a przy tym przyjazna małemu odbiorcy. Przygody wciągające, a relacje między zwierzętami sugerują dzieciom jak należy się zachowywać. Poza tym ciekawostki przyrodnicze, które wzbogacają wiedzę również dorosłych czytelników. Nic tyko brać i czytać. Polecam.

Tym razem zacznę recenzję od oceny. Stawiam czwórkę. Dlaczego? Ponieważ jest to bardzo ciekawa i pouczająca książka dla najmłodszych z jednym małym ale. Są nim rysunki. I nie mam żalu o to, iż są brzydkie lub odstręczające. Wręcz przeciwnie sprawiają, że dziecko z radością sięga po przygody żubra Pompika. Jednak zaraz zadaje pytania. A jak naprawdę wygląda ryjówka albo...

,,Żubr Pompik" to seria autorstwa Tomasza Samojlika, doktora nauk biologicznych, który w wolnych chwilach zajmuje się pisaniem książek dla dzieci i młodzieży oraz rysowaniem komiksów.

Obie części - ,,Zapach wiosny" i ,,Letni zmierzch" opowiadają o przyrodzie i zwierzętach, które otaczają rodzinę żubrów - rodziców oraz ich dzieci - Pompika i Polinkę. Cała fabuła jest przedstawiona na zasadzie odkrywania przez maluchy nowych miejsc i poznawania nowych leśnych stworzeń. Nie mam pojęcia dlaczego, ale obie książeczki kończą się rozdziałem/dwoma zimy. Moim zdaniem, jest to niepotrzebne zamieszanie, skoro książeczka opowiada o wiośnie/lecie.

Gdy po raz pierwszy zobaczyłam te książeczki i rozpoczęłam lekturę pierwszej z nich, nie byłam do nich specjalnie przekonana. Z każdym kolejnym rozdziałem jednak nabierałam do serii coraz większego zaufania i z czystym sercem muszę przyznać, że ,,Letni zmierzch" zawładnął moim sercem. Pompik jest pocieszny, ale to Polinka sprawia, że wciąż chce się poznawać ich dalsze przygody.

Książeczka ma dość mało, ale bardzo kolorowych, ilustracji. Tekst jest w dwóch kolumnach, ma dość dużą czcionkę. Czyta się w miarę szybko. Z racji tego, że książki są raczej prostokątne może być problem z rozłożeniem ich na szerokość przy nocnym czytaniu dziecku, gdyż zajmują sporo miejsca.

,,Żubr Pompik" to seria, którą mogę polecić wszystkim rodzicom dzieci, które interesują się przyrodą i chcą poczytać o małych rezolutnych żubrach. Nie można tutaj narzekać na nudę, a dodatkowo ,,Letni zmierzch" ma co najmniej cztery uniwersalne przesłania. Jeśli miałabym polecić Wam tylko jedną książeczkę - wybrałabym tę o lecie, bo bardziej mnie przekonuje.

Moja ocena: 4,5/6

,,Żubr Pompik" to seria autorstwa Tomasza Samojlika, doktora nauk biologicznych, który w wolnych chwilach zajmuje się pisaniem książek dla dzieci i młodzieży oraz rysowaniem komiksów.

Obie części - ,,Zapach wiosny" i ,,Letni zmierzch" opowiadają o przyrodzie i zwierzętach, które otaczają rodzinę żubrów - rodziców oraz ich dzieci - Pompika i Polinkę. Cała fabuła jest...

WIOSNA ŻUBRA POMPIKA

„Żubr Pompik i zapach wiosny” wchodzi na nasz rynek w nowym wydaniu równocześnie z pierwszy tomem przygód tego przesympatycznego bohatera. Tak, jak to było w przypadku znakomitych „Tropów na śniegu”, tak i tutaj zabawa, która uczy, a może nauka, która bawi, wciąga tych większych i tych mniejszych czytelników w niezwykły świat rodzimej przyrody.

Tym razem Pompik nie jest już najmniejszym żubrem w puszczy ani nie brakuje mu towarzystwa. Obie te role przypadły młodszej siostrze Pompika, Polince, która wraz z nim chętnie oddaje się psotom i odkrywczym zabawom na żubrzej polanie. Kiedy nadchodzi wiosna i życie w lesie zaczyna budzić się do życia, a świat znów nabierać barw. Z nową porą roku przybywa także dźwięków i zapachów, skąd się jednak biorą i co oznaczają? To trzeba odkryć!

I tak oto młody czytelnik, w towarzystwie Pompika i jego siostry – a przy okazji też i całej zwierzęcej ferajny zamieszkującej puszczę – wyrusza w podróż nie tyle przez konkretne miejsca, ile przez samą porę roku i jej dziwy, tajemnice i uroki. Co w lesie wydaje odgłos CAK, CAK, CAK, a co STUK, STUK, STUK? Jakie zwierzę ma największy apetyt? Czym są barwy ochronne? Po co bobrom tamy? Sekrety wiosennego lasu i zwierząt powracających do swoich obowiązków po zimie to fascynujący świat intrygujących pytań i prostych, łatwych do zapamiętania odpowiedzi. Samojlik, biolog z wykształcenia, pokazuje jak duże zdolności do nauczania posiada. Wiedza podawana przez niego czytelnikom, to wiedza która nie nuży. Wręcz przeciwnie! Takie fakty i ciekawostki chce się zapamiętywać i chce się ich poznawać więcej.

Całość jest także prześlicznie zilustrowana przez samego autora. Ale cóż się dziwić, skoro Tomasz Samojlik, obok bycia pisarzem i biologiem jest także, a może przede wszystkim, autorem komiksów dla dzieci. Prosta kreska, żywe, piękne kolory, do tego świetne wydanie, bo i papier kredowy i twarda oprawa i duża czcionka, którą czyta się z łatwością. Wszystko razem tworzy uroczą pozycję dla tych małych i tych większych, łatwą w odbiorze i przyjemną dla oka.

Polecam, bo to lektura tak miła, jak wartościowa. I co ważne samodzielna, niezależna od pierwszego tomu, chociaż razem z nim (i dwoma kolejnymi) tworząca większą całość.

Recenzja opublikowana także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/03/31/zubr-pompik-zapach-wiosny-tomasz-samojlik/

WIOSNA ŻUBRA POMPIKA

„Żubr Pompik i zapach wiosny” wchodzi na nasz rynek w nowym wydaniu równocześnie z pierwszy tomem przygód tego przesympatycznego bohatera. Tak, jak to było w przypadku znakomitych „Tropów na śniegu”, tak i tutaj zabawa, która uczy, a może nauka, która bawi, wciąga tych większych i tych mniejszych czytelników w niezwykły świat rodzimej przyrody.

Tym...