https://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2017/01/67-tove-jansson-zima-muminkow.html

Czy może być coś piękniejszego od zimowej pory? Mróz na zewnątrz, płatki śniegu tańczące na wietrze, niesamowite oszronione wzory na szybach oraz iskierki śnieżynek w blasku księżyca... Esencja piękna. Dodajmy do tego jeszcze fińską zorzę polarną... Ale Muminki powiedzą, że może być coś piękniejszego. Co? Otóż sen.

Odkąd dowiedziałam się, że Muminki zapadają w sen zimowy, byłam niezmiernie ciekawa "Zimy Muminków". Szybko doszłam do wniosku, że ze względu na okoliczności tej książki, odpuszczą sobie wielki sen. Jakże się myliłam i jakież było moje rozczarowanie, kiedy już na pierwszych stronach przywitało mnie chrapanie Mamusi Muminka oraz innych mieszkańców Doliny.

Już wcześniej przekonałam się, że Dolina Muminków bez Muminków to bardzo ciekawe miejsce (może nawet i bardziej ciekawe, niż wtedy, kiedy w niej mieszkają). Jednak po lekturze "Doliny Muminków w listopadzie" miałam ochotę chociaż na odrobinę ich towarzystwa.

I wtedy stał się cud. Obudził się jeden z tych cieplutkich trolli. Swoją obecnością zaszczycił mnie sam Muminek. Jako pierwszy w historii tego gatunku obudził się zimą i już nie zasnął. Był pierwszym, który zobaczył śnieg i poczuł jego zimno w łapkach oraz na pyszczku.

Co robił Muminek zimą? Na pewno nie miał czasu na nudę. Poznał nowy, odmieniony śniegiem świat, którego nie polubił. Okazało się, że mróz to coś, czego bardzo nienawidzi. I te ciemności! Gdzie podziało się jego ukochane słońce?

Jednak odpowiedź na jego pytania oraz wyjaśnienia tych przerażających zagadek zafundowała mu Too - Tiki. Pierwszy raz spotkałam się z tą bohaterką i od razu ją pokochałam. Nie mogłam doczekać się tego spotkania, ponieważ to właśnie ta postać jest zainspirowana wielką miłością i partnerką Tove Jansson. Za każdym razem, kiedy tylko Too Tiki pojawiała się w tekście, ogarniało mnie niesamowite rozczulenie. Sama bohaterka została świetnie zarysowana. Aż żałuję, że nie pojawia się w innych częściach Muminków.

Zimą do Doliny nadciągają też inne istoty. Za orzechami biega wiewiórka z pięknym ogonem, a ulepiony ze śniegu i polany wodą koń ożywa. Pojawia się też postać jeszcze bardziej przerażająca niż Buka - Mroźna Królowa.

Jedynym małym minusem jest pewna niespójność akcji i chaotyczność, co w zasadzie można wybaczyć książce dla dzieci. Niemniej, były momenty, kiedy musiałam się zatrzymać i zastanowić się, o co teraz chodzi w fabule i w ogóle jak się znalazłam w danym wątku.

Ale wiecie co? Do zimy, pomimo ciemności i zima, dał się przekonać nawet Muminek. Więc może i Wy spróbujcie. Możecie zacząć od tej sympatycznej lektury - chwile z przyjaznymi Muminkami rozczulą Was od środka, a wewnętrzne ciepło pomoże Wam przetrwać nawet najsroższe mrozy.

https://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2017/01/67-tove-jansson-zima-muminkow.html

Czy może być coś piękniejszego od zimowej pory? Mróz na zewnątrz, płatki śniegu tańczące na wietrze, niesamowite oszronione wzory na szybach oraz iskierki śnieżynek w blasku księżyca... Esencja piękna. Dodajmy do tego jeszcze fińską zorzę polarną... Ale Muminki powiedzą, że może być...