Mamy wielkie szczęście że jesteśmy polakami... albo inaczej, że Lem był polakiem (w każdym razie jedno z dwojga) i mamy tą wygodę czytania go w oryginale. Wiadomo że przekład nawet najbardziej doskonały zniekształca oryginalny tekst. Szczególnie nie wyobrażam sobie czytania takiej "Cyberiady" w innym języku niż polskim! Jest to bowiem ze strony Lema istny popis polszczyzny wszelakiej, nieprzekładalnej wręcz, w której na każdej stronie roi się od neologizmów i radosnego niczym nieskrępowanego słowotwórstwa.

"Cyberiada" imponuje zatem od strony językowej. Pod tym względem jest to istny kolos. Warto choćby dlatego sięgnąć po ten zbiór. Zadziwiające co można zrobić z polskim językiem... tak go powyginać, powykręcać i bawić się nim na wszelkie sposoby :) Łączenie archaizmów z naukowo-technologicznym żargonem w sposób niezwykle żartobliwy. Naprawdę nie mam pojęcia skąd Lem brał te wszystkie słówka :)

Fabularnie "Cyberiada" to zbiór opowiadań o dwóch konstruktorach robotach i ich przygodach. A tak naprawdę to jedno wielkie i dość niespotykane połączenie baśniowych motywów z przyszłościową naukową fantastyką. Do tego opowiedziane z abstrakcyjnym humorem, aczkolwiek każda historia ma swoje bardzo poważne przesłanie, niekiedy filozoficzne, a często nawet dość pesymistycznie. Wynika to chyba jednak z natury Lema który bardzo ostrożnie i sceptycznie patrzył na przyszłość i rozwój ludzkiej cywilizacji.

Czytając "Cyberiadę" miałem dość mieszane odczucia. Raz miałem wrażenie że czytam dowcipną bajeczkę o królu i jego poddanych, by po chwili zostać rzuconym w wir filozoficzno-naukowych rozważań najwyższej próby z zakresu ontologii, i to wszystko w obrębie jednego tekstu! Na tym polegała też genialność Lema, który pod płaszczykiem bajek z robotami w roli głównej, wypowiadał się na poważne tematy z zakresu socjologii, etyki czy polityki.

Mieszane uczucia towarzyszyły mi bardzo często, zależnie od opowiadania. Były takie fragmenty które uważam za genialne, ale były i takie gdzie uważam że Lem przedobrzył i przeszarżował z ilością i natężeniem swoich neologizmów. Przykładowo "Opowieść drugiego Odmrożeńca" - świetna, zabawna, inteligentna i błyskotliwa! "Opowieść pierwszego Odmrożeńca" - zupełnie dla mnie niestrawna, na granicy bełkotu. Przeważają jednak zdecydowanie te opowieści przy których mi szczena opadła i przy których za głowę się łapałem (jednocześnie chichocząc). "Kobyszczę" i "Powtórka", moim zdaniem dwa najlepsze teksty w tym zbiorze.

"Cyberiadę" warto znać, bo kto jej nie czytał to tak naprawdę nie poznał Lema. Książka trudna, wymagająca, nastręczająca czasem sporo kłopotów, a niekiedy nawet irytująca, ale jakże genialna. Ile tam w niej jest do wyczytania! Po jej lekturze pozostaje mi tylko powiedzieć że ten Lem to musiał mieć łeb jak mało kto!

Mamy wielkie szczęście że jesteśmy polakami... albo inaczej, że Lem był polakiem (w każdym razie jedno z dwojga) i mamy tą wygodę czytania go w oryginale. Wiadomo że przekład nawet najbardziej doskonały zniekształca oryginalny tekst. Szczególnie nie wyobrażam sobie czytania takiej "Cyberiady" w innym języku niż polskim! Jest to bowiem ze strony Lema istny popis polszczyzny...