Od tygodnia jestem w ciągu i z początkowego „dobrze mi z tym” przekształca się w „mam dosyć”.

Pewnie po przeczytaniu tego zdania ileś tam osób pomyślało, że chodzi o alkohol i przeżyła współczucie lub politowanie względem autora powyższego zdania. A mi chodziło o ciąg czytelniczy, spowodowany faktem premiery jednego dnia kilku książek z listy do przeczytania. Zerwa jest 3 książką z tej listy i ostatnim (czy na pewno?) tomem odnośnie perypetii komisarza Forsta oraz tajemniczego wątku Olgi Szrebskiej.
Powyższe emocje też wymieniłem nieprzypadkowo. Przygody Forsta z używkami również ukazują jego postać w niezbyt pozytywnym świetle. Nie polubiłem go, i już. Rozumiem jego zagubienie, samotność i potrzebę ucieczki w używki czy pracę. Ale co za dużo to niezdrowo.
Forst nadal wędruje po świecie, granice przekracza jak powiew wiatru. W całej tej koncepcji wędrówki zabrakło mi jednak jego wizyty poza atmosferą ziemską, gdyż wydarzenia na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej mogłyby pchnąć fantazję pana Mroza na nową orbitę. Przygody Forsta to jeden wielki rollercoaster, przy którym hiszpański Red Force (no właśnie, akurat tam Forst nie trafił) jest jak mucha przy słoniu. Mróz nie oszczędza czytelnika, nieustannie twistując. Co w sumie prowadzi do wywodu, że na miejscu Forsta po takich przygodach każdy by ratował się niezdrowymi używkami.Do tego, niezniszczalność byłego komisarza chyba jest zakaźna i rozprzestrzenia się na otoczenie.
Zakończenie teoretycznie wbija w podłogę, ale ja poczułem się oszukany. Mróz schował do kapelusza królika, wyciągnął gołębia i w tym momencie czytelnik zostaje z zaskoczeniem, ale nie doszuka się na poprzednich stronach śladów potwierdzających finalną rozgrywkę. Zbyt oderwane od fabuły.
W zasadzie mamy klasycznego Forsta, komu podobały się poprzednie tomy i nie miał zastrzeżeń tu pewnie też będzie usatysfakcjonowany. Dla mnie? Nie wiem o co chodzi, ale ostatnio zakończenia cyklów mnie zawodzą. Z tej perspektywy może i ma rację Martin, że nie kończy Pieśni Lodu i Ognia…

Od tygodnia jestem w ciągu i z początkowego „dobrze mi z tym” przekształca się w „mam dosyć”.

Pewnie po przeczytaniu tego zdania ileś tam osób pomyślało, że chodzi o alkohol i przeżyła współczucie lub politowanie względem autora powyższego zdania. A mi chodziło o ciąg czytelniczy, spowodowany faktem premiery jednego dnia kilku książek z listy do przeczytania. Zerwa jest 3...