Czwarty tom luźnej serii o ponadczasowym pojedynku czerwonoskórego szamana, dyszącego żądzą zemsty na białych, i gubiącego robaki oraz inne rzeczy, które służą mu za ubiór, czyli Misquamacusa, wielkiego sługi (?) równie Wielkich Starców, z jego zupełnie nie przystającym poziomem adwersarzem, chiromantą i wróżem z fusów, Harry'm Erskinem.

Jak zwykle polem zmagań jest Nowy Jork, który przeżywa kolejną katastrofę w ciągu paru lat. Aż dziw, że ktokolwiek chce jeszcze tam mieszkać, ale z drugiej strony tam ich jest z 9 milionów, więc jak zginie parę tysięcy, to nawet nie zauważą. Tym razem jest to dziwna epidemia choroby nazywanej "wampiryczną", jak się okazuje proroczo. Oczywiście we wszystkim miesza eteryczne paluchy czerwonoskóry szaman, a biały pan Nikt próbuje go jakoś powstrzymać.

Problem z Mastertonem jest taki, że było fajnie w skali mikro. Inny poziom zagrożenia, bardziej intymny, budował klimat horroru. Jeden trup przeraża, trzy to nuda, milion zombi to już statystyka (że tak sparafrazuję twórczo Wujka Joe). Tak było w pierwszym tomie, gdzie dodatkowo jest atmosfera "zamkniętego, nawiedzonego domu". W drugim spirala zaczyna się rozwijać, a od trzeciego skala jest już niemal globalna, bo jak wszyscy w Ameryce wiedzą, Ameryka to prawie cały świat. No bo jeszcze są Chiny. I gdy wydarzenia obejmują rujnowanie połowy kraju i epidemię zabijającą setki ludzi, to trudno poczuć jakiś strach, a tym bardziej jakiś związek z zabitymi.

O dziwo wprowadzenie wampirów wraz z całą rumuńską spuścizną stanowi jakiś tam plusik tej książki, więc oceniam ją wyżej niż tom poprzedni. A oprócz tego typowe cechy Mastertona, czyli żenujący humor Erskine'a, dziwaczny seks (tym razem ocierający o nekrofilię), trochę scen typu gore, w miarę niezły początek i średnia końcówka z jak zwykle rozczarowującym finałem.

Podsumowując: tylko dla miłośników gatunku. Lepiej przeczytać ten tom niż poprzedni, ale jeśli nie poznacie żadnego z nich, wasze życie gorsze nie będzie.

Czwarty tom luźnej serii o ponadczasowym pojedynku czerwonoskórego szamana, dyszącego żądzą zemsty na białych, i gubiącego robaki oraz inne rzeczy, które służą mu za ubiór, czyli Misquamacusa, wielkiego sługi (?) równie Wielkich Starców, z jego zupełnie nie przystającym poziomem adwersarzem, chiromantą i wróżem z fusów, Harry'm Erskinem.

Jak zwykle polem zmagań jest Nowy...