#wampiry #nowy jork #apokalipsa #krew

Nowy Jork spływa krwią niewinnych ludzi, za sprawą klątwy wampiryzmu sprowadzonej
przez demony wprost z rumuńskich ludowych wierzeń.
W sercu wydarzeń znajduje się znów Harry Erskine, który stawia czoło potężnym wrogom.

Na plus: wątek wampiryzmu, nawiązanie do rumuńskich wierzeń, krwistość

Na minus: wątki powiązane z 11 września i terroryzmem (wątek niestety źle się zestarzał),odejście od głównego motywu przewodniego związanego z indiańskimi wierzeniami

#wampiry #nowy jork #apokalipsa #krew

Nowy Jork spływa krwią niewinnych ludzi, za sprawą klątwy wampiryzmu sprowadzonej
przez demony wprost z rumuńskich ludowych wierzeń.
W sercu wydarzeń znajduje się znów Harry Erskine, który stawia czoło potężnym wrogom.

Na plus: wątek wampiryzmu, nawiązanie do rumuńskich wierzeń, krwistość

Na minus: wątki powiązane z 11 września i...

Dobry horror.
Warto przeczytać.

Dobry horror.
Warto przeczytać.

Jedna z lepszych części cyklu, osobiście umieszczam ją na drugim miejscu, zaraz po "jedynce". Bardzo ciekawa fabuła, jeszcze ciekawsi bohaterowie a szczególnie Frank i Jenica, tylko Harry się nie starzeje. Może jest wampirem?

Jedna z lepszych części cyklu, osobiście umieszczam ją na drugim miejscu, zaraz po "jedynce". Bardzo ciekawa fabuła, jeszcze ciekawsi bohaterowie a szczególnie Frank i Jenica, tylko Harry się nie starzeje. Może jest wampirem?

Horror Mastertona zaczyna się skromnie: do jednego ze szpitali trafia ofiara wymiotująca krwią. Temperatura stopniowo wzrasta, kiedy na podstawie ustaleń okazuje się, że wydalana krew nie należy wyłącznie do jej właściciela. A to dopiero początek krwawej jatki ponieważ za chwilę okazuje się, że w mieście panuje totalna epidemia i wysyp podobnych przypadków. Po raz kolejny z odsieczą wyrusza wróżbita Harry Erskine wspierany przez ducha swojego przyjaciela, czyli Śpiewającą Skałę. Wyglada również na to, że po raz kolejny przyjdzie im zmierzyć się z odwiecznym wrogiem, znanym z poprzednich trzech części cyklu.
Żeby było ciekawiej, Masterton wplata tym razem w swoją historię wątki wampiryzmu i rumuńskich legend, dzięki czemu ”Krew Manitou” dostaje świeżego powiewu. Jak na horror przystało, krwi jest tutaj tyle, że można cysternami wozić, jest niezły, mroczny klimat i nie brakuje humoru w dialogach. Może książka fabularnie nie należy do jakiś górnolotnych, to jednak kolejna cześć cyklu jest wciąż niezłą rozrywką.

Horror Mastertona zaczyna się skromnie: do jednego ze szpitali trafia ofiara wymiotująca krwią. Temperatura stopniowo wzrasta, kiedy na podstawie ustaleń okazuje się, że wydalana krew nie należy wyłącznie do jej właściciela. A to dopiero początek krwawej jatki ponieważ za chwilę okazuje się, że w mieście panuje totalna epidemia i wysyp podobnych przypadków. Po raz kolejny z...

W tej serii można spodziewać się niespodziewanego. Tym razem autor wprowadził sporo wierzeń słowiańskich, a dokładniej rumuńskich. Było mocno krwawo oraz w klimacie sensacji, przedstawiając początki i rozwinięcie "pandemii". Jako że ja nie czytałam opisu przed sięgnięciem po to, to nawet myślałam, że nasz wielki zły "M" się nie pojawi.
Jedynie miałam wrażenie, że życie Harry’ego sypie się za każdym razem, jak go nie śledzimy. Jestem ciekawa więc, co z nim będzie teraz, bo o kurde to zakończenie.

W tej serii można spodziewać się niespodziewanego. Tym razem autor wprowadził sporo wierzeń słowiańskich, a dokładniej rumuńskich. Było mocno krwawo oraz w klimacie sensacji, przedstawiając początki i rozwinięcie "pandemii". Jako że ja nie czytałam opisu przed sięgnięciem po to, to nawet myślałam, że nasz wielki zły "M" się nie pojawi.
Jedynie miałam wrażenie, że życie...

Książka „Krew Manitou” Graham'a Masterton'a zabiera nas do piątego tomu cyklu o pewnym demonie, który tym razem szaleje w Nowym Jorku i zapoczątkowuje „wampirzą epidemię”. Ofiary podrzynają gardła innym i wypijają ich krew. Morderstwa przybierają zawrotną ilość, a w mieście wybucha panika. Wirus przenosi się drogą płciową, a zarażeni mają niezaspokojony apetyt na seks. Do walki staje jasnowidz Harry Erskine i indiański szaman Śpiewająca Skała. Misquamacus powrócił w nowej postaci. W XIX wieku pewien biznesmen, z zemsty za zamordowanie rodziny przez Indian, sprowadził z Rumunii do Ameryki wampiry, które przetrwały w stanie uśpienia i odrodziły się 11 września 2001 roku, po ataku na World Trade Center.
Jeżeli pragniecie poznać twórczość autora, to najwyższy czas. Książkę czyta się szybko i przyjemnie.
Horror, który czyta się do poduszki.
Przyznam szczerze, że od kilku dni nie wyobrażam sobie wieczoru bez książek Grahama Masterton'a.

Książka „Krew Manitou” Graham'a Masterton'a zabiera nas do piątego tomu cyklu o pewnym demonie, który tym razem szaleje w Nowym Jorku i zapoczątkowuje „wampirzą epidemię”. Ofiary podrzynają gardła innym i wypijają ich krew. Morderstwa przybierają zawrotną ilość, a w mieście wybucha panika. Wirus przenosi się drogą płciową, a zarażeni mają niezaspokojony apetyt na seks. Do...

To moje pierwsze spotkanie z Mastertonem. Nie do końca zostałam zachęcona do jego pióra, ale nie jestem także zniechęcona. Książka jest przyjemna, lekko się czyta, trochę żartu, trochę nudy. Akcja mocno do przodu i mało emocji, ale może tka miało być. Masterton to moim zdaniem miła odskocznia od romansów i standardowych kryminałów, a także oryginalna postać fantastyki.

To moje pierwsze spotkanie z Mastertonem. Nie do końca zostałam zachęcona do jego pióra, ale nie jestem także zniechęcona. Książka jest przyjemna, lekko się czyta, trochę żartu, trochę nudy. Akcja mocno do przodu i mało emocji, ale może tka miało być. Masterton to moim zdaniem miła odskocznia od romansów i standardowych kryminałów, a także oryginalna postać fantastyki.

Zaczynając kolejną, czwartą już część serii opisującą walkę Harry'ego Erskine'a z szamanem Misqamacusem, byłam ciekawa czym Masterton mnie zaskoczy. Sam pomysł, by przez tyle części walczyć z nieżyjącym szamanem jest mocno naciągany, mimo to nie spodziewałam się, że do indiańskiego mściciela dołączą wampiry prosto z Rumunii.
Odwołując się do tytułu, jest mocno krwiście, lecz nie na tyle by zniechęcało mnie to do czytania przed snem. Jako czytadło w celu zabicia nudy daje radę, jako horror - niekoniecznie. No chyba, że kogoś przerażają stosunki seksualne z nosferatu.

Zaczynając kolejną, czwartą już część serii opisującą walkę Harry'ego Erskine'a z szamanem Misqamacusem, byłam ciekawa czym Masterton mnie zaskoczy. Sam pomysł, by przez tyle części walczyć z nieżyjącym szamanem jest mocno naciągany, mimo to nie spodziewałam się, że do indiańskiego mściciela dołączą wampiry prosto z Rumunii.
Odwołując się do tytułu, jest mocno krwiście,...

Jak na horror przeciętna. Może dlatego, że książka ma już kilkanaście lat. Temat zombie jest oklepany, a emocji mniej, niż spodziewałem się po nazwisku autora.

Jak na horror przeciętna. Może dlatego, że książka ma już kilkanaście lat. Temat zombie jest oklepany, a emocji mniej, niż spodziewałem się po nazwisku autora.

jestem zaskoczony tą cześcią ,polecam książkę

jestem zaskoczony tą cześcią ,polecam książkę