Lato, które się zaczyna to zdecydowanie powieść obyczajowa. Na początku czytelnik jednak może odnieść wrażenie, że jest to kolejna opowieść o miłości weryfikowanej upływem czasu. Nawet przeczytawszy pierwsze strony zdaje się, że fabuła jest nieco zagmatwana i mało spójna. Jest to mylne wrażenie.
Poznajemy najpierw dwie kobiety, dwie przyjaciółki: Roser i Elvirę - bardzo bliskie - które niemalże wszystko robią razem. Nawet w ciążę zachodzą w przybliżonym do siebie terminie. Może się to wydawać trochę proste i infantylne od strony kreowania literackiej przestrzeni.
Te pierwsze momenty jednak trzeba czytelniczo przegryźć i wtedy wyłoni nam się prawdziwa natura powieści.
Przedstawione wyżej bohaterki wraz ze swoimi dziećmi - Júlią i Andreu - oraz swoimi całymi rodzinami tradycyjnie co roku wspólnie spędzają noc świętojańską. Atmosfera jest bardzo luźna, bez skrępowania, pełna ciepła i wibrującej w powietrzu prawdziwej przyjaźni.
Wszystko toczy się w miarę spokojnym rytmem aż do czasu, w którym następuje totalna zmiana akcji. Otóż tym punktem zwrotnym staje się wypadek, w którym giną Roser i Elvira. Wówczas wspólna droga przyjaźni ich rodzin, ich dzieci rozchodzi się. Mijają lata, Júlia i Andreu nawiązują nowe znajomości. Nabywają także mnóstwo nowych doświadczeń życiowych.
Po wielu, wielu latach jednak spotykają się na nowo...

Lato, które się zaczyna to zdecydowanie powieść obyczajowa. Na początku czytelnik jednak może odnieść wrażenie, że jest to kolejna opowieść o miłości weryfikowanej upływem czasu. Nawet przeczytawszy pierwsze strony zdaje się, że fabuła jest nieco zagmatwana i mało spójna. Jest to mylne wrażenie.
Poznajemy najpierw dwie kobiety, dwie przyjaciółki: Roser i Elvirę -...